Hiç arkadaşım yok

Benim annem babam mefat etti , bana en büyük dayım bakdı oda 2023 kasımda aut Damarı yırtılması sonucu öldü , eşim tek çocuk bende öyle , görüşecek bir tane düzgün insan yok , birde 10 senedir çocuk hasreti çekiyoruz bu yüzden herkesten uzak durduk , bana bakan yengem (anne diyorum) ablam var onlarlada aram bozuldu tamamen kestim herşeyi , yapayalnız kaldım ve çocuksuz , yeni taşıdığımız yerde komşularla gelip gitmece yok çünkü kendin eliyorsun , bir güzel insan çıkmadı önüme ne iş yerinde neden çevremde, iyi bildiklerim arkamdan vurdu , kimin çıkarı varsa seni satabiliyor , bence herkesin çocuk derdi var yemek derdi var temizlik derdi var , vakit yok olmayınca noluyor herkes birbirinden soğuyor yalnızlığımızı kabul edelim kendimize iyi bakalım hepsi bu , bahçenizde varsa gidin bahçenizde vakit geçirin ,
 
Kurslardada kendi arkadaşlarını getirip grup yapan arkadaşlardan da fayda beklemeyin çünkü sizi aranıza almıyorlar , sizin gönlünüze yerleştirip ararım dediğin insan bile ne arıyor nede tele bakıyor, arkadaş yok olsana tehlikedir herşeyinizi anlatmayın
 
Valla ben de sürekli benim çabaladığım arkadaşlıkları bitirme kararı aldım, bıktım kullanılmaktan... O yüzden burada hesap açtım işte yalnız hissetmemek için. Evliyim rahat bi işim var Ankarada olan varsa dertleşelim
 
Merhaba. Ben 3 buçuk yıllık evliyim ve evlenince eşimin memleketine geldim. Burada hiç arkadaşım yok, birkaç kere işe de girdim konuştuğum insanlar oldu ancak pek arkadaş olamadık. Hamile kaldıktan sonra iş arkadaşı olayı da bitti. Şuan bebeğim 21 aylık ve ekransız bir şekilde büyütmeye çalışıyorum. Aşırı hareketli ve ilgi isteyen bir çocuk. Bazen kafayı yiyecek gibi oluyorum. Yaşadığımız sitenin parkına gidiyoruz ama oradaki kadınlar ya benden yaşça büyük (28 yaşındayım) ya da farklılar. Bazen çocuklarımızın birlikte oynadığı insanlar oluyor ama bir kere görüşünce sonra denk gelemiyoruz. Arkadaş edinemiyorum. Annem 5 sene önce vefat etti, babam ve 3 kardeşim kaldı ancak çok uzak şehirlerdeyiz. Ne ailem, ne arkadaşım kimsem yok. Eşim akşam işten gelip o yorgunlukla uyuyor oturup sohbet ettiğimiz maksimum 1 saat var. Onun da çevresi, arkadaşları yok. Çok bunaldım. Ben de çıkıp sohbet etmek, bir kahve içmek ne bileyim iki dertleşmek istiyorum. 😥
Ben de aynı durumdayım arkadaşım yok ben doğduğum şehirdeyim ve hiç şehir değiştirmedim ama dostum diyebilceğim biri yok ne arkadaş var ne akraba iş yerinde de arkadaş diyebilceğim yaşıtım biri yok hamileyim ve eğer sağ salim doğarsa Allah nasip ederse onunla arkadaş olmayı planlıyorum
 
Merhaba. Ben 3 buçuk yıllık evliyim ve evlenince eşimin memleketine geldim. Burada hiç arkadaşım yok, birkaç kere işe de girdim konuştuğum insanlar oldu ancak pek arkadaş olamadık. Hamile kaldıktan sonra iş arkadaşı olayı da bitti. Şuan bebeğim 21 aylık ve ekransız bir şekilde büyütmeye çalışıyorum. Aşırı hareketli ve ilgi isteyen bir çocuk. Bazen kafayı yiyecek gibi oluyorum. Yaşadığımız sitenin parkına gidiyoruz ama oradaki kadınlar ya benden yaşça büyük (28 yaşındayım) ya da farklılar. Bazen çocuklarımızın birlikte oynadığı insanlar oluyor ama bir kere görüşünce sonra denk gelemiyoruz. Arkadaş edinemiyorum. Annem 5 sene önce vefat etti, babam ve 3 kardeşim kaldı ancak çok uzak şehirlerdeyiz. Ne ailem, ne arkadaşım kimsem yok. Eşim akşam işten gelip o yorgunlukla uyuyor oturup sohbet ettiğimiz maksimum 1 saat var. Onun da çevresi, arkadaşları yok. Çok bunaldım. Ben de çıkıp sohbet etmek, bir kahve içmek ne bileyim iki dertleşmek istiyorum. 😥
Ben de aynı şekilde yaşadığım yerden evlilik vesilesiyle Ankara’ya geldim. Ailem akrabalarım var çok şükür ama uzaksalar. Aynı şeyleri yaşıyorum tek fark çocuk yok yaş aynı. Benzer durumları yaşıyorum. İş vesilesiyle edindiğim 2-3 arkadaşım var o kadar. Oturduğumuz sitede komşuluk ilişkisi yok bazen sitenin bahçesinde karşılaştığım sohbet ettiğim kişiler oluyor ancak dediğiniz gibi ilerisi olmuyor. Devamlı da o 2-3 arkadaşlar görüşemiyorsun ayda bir ancak görüşüyoruz. Ben de aynı durumdan dolayı çok sıkılıyorum
 
Ben de malesef yalnızım, bekarım ve çalıştığım şehirde arkadaşım var ama yok gibi.Şuan memleketime gitmedim , orda evli bir arkadaşım var. Şuan bir kahvaltı ya da bir yere gitmek isterdim ama şuan yalnızım. Bazen yalnızlık çok iyi geliyor ama bazen de bunalıyorum.
Sizleri çok iyi anlıyorum, maalesef günümüzde arkadaşlıklar menfaat üzerine ben de saf olduğu gibi güvenilir bir dost ihtiyacım var, eğer isterseniz sanalda olsa buradan da görüşebiliriz.
 
Yetişkin arkadaşlıklarında yaşın çok önemi olmadığını düşünüyorum.28 yaşında biri 25_50 yaş aralığında pekâlâ arkadaş edinebilir.24 yaşında çalışmaya başladım 40 yaşında arkadaşım vardı.Şu an 44 yaşındayım 30 yaşında arkadaşım var.Yasitlarim beni boğuyor🤭Bu yaşam tarzıyla alakalı bence yaştan bağımsız.Kendinize sınırlar cizmeyin insanlari tanımaya çalışın
 
Arkadaş edinmek istemen normal ama eşinle aran iyi mi?
İşten gelip 1 saat sonra uyuması normal değil

Paylaşımınızın bu kadar az olmasına üzüldüm.
 
Merhaba. Ben 3 buçuk yıllık evliyim ve evlenince eşimin memleketine geldim. Burada hiç arkadaşım yok, birkaç kere işe de girdim konuştuğum insanlar oldu ancak pek arkadaş olamadık. Hamile kaldıktan sonra iş arkadaşı olayı da bitti. Şuan bebeğim 21 aylık ve ekransız bir şekilde büyütmeye çalışıyorum. Aşırı hareketli ve ilgi isteyen bir çocuk. Bazen kafayı yiyecek gibi oluyorum. Yaşadığımız sitenin parkına gidiyoruz ama oradaki kadınlar ya benden yaşça büyük (28 yaşındayım) ya da farklılar. Bazen çocuklarımızın birlikte oynadığı insanlar oluyor ama bir kere görüşünce sonra denk gelemiyoruz. Arkadaş edinemiyorum. Annem 5 sene önce vefat etti, babam ve 3 kardeşim kaldı ancak çok uzak şehirlerdeyiz. Ne ailem, ne arkadaşım kimsem yok. Eşim akşam işten gelip o yorgunlukla uyuyor oturup sohbet ettiğimiz maksimum 1 saat var. Onun da çevresi, arkadaşları yok. Çok bunaldım. Ben de çıkıp sohbet etmek, bir kahve içmek ne bileyim iki dertleşmek istiyorum. 😥
Ben de Nigdeliyim ve bu durumdan muzdaribim burda tanışmak isteyen varsa konuşabiliriz 22 yaşındayım :)
 
o kadar iyi anlıyorum ki sizi ben de tayin oldum doğum yaptım ücretsiz izne ayrıldım ,arkadaşlarım uzakta kaldı çok yalnızlaştım,ardından tekrar gebe kalıp 2. bebeğimi dünyaya getirdim artık yapayalnızım ahah :) parktan annelerle tanışıyorum bazen ama bir iki ayaküstü muhabbet ancak dönüyor,aralarından biri gerçekten arkadaşım oldu ama onunla da evlerimiz yakın olmasına rağmen bir türlü müsait denk gelemiyoruz denk gelsek çocukların peşinde koşmaktan cümlelerimiz yarım kalıyor,en son çocuksuz bir şekilde dışarı çıkıp bir hemcinsimle kahve içmeyeli 2 sene olmuş dile. kolay. Geçen bekar bir arkadaşım şehrime geldi ve dışarı gelsene buluşalım dedi 2 yaşında hareketli çocuğum ve yenidoğan bebeğimle beraber kafede oturabilirmişim gibi 🤦🏻‍♀️ kendimi hiç anlaşılmış hissetmiyorum anneler beni anlamıştır.Çocuklar büyüyene kadar sabredicez artık ama içimdeki bu karşılanmamış sohbet ve gezme ihtiyacı başka psikolojik sorunlar olarak patlamaz inş😅
 
Arkadaş edinmek istemen normal ama eşinle aran iyi mi?
İşten gelip 1 saat sonra uyuması normal değil

Paylaşımınızın bu kadar az olmasına üzüldüm.
Yorgunluktan uyuyakalıyor. Oturmak için çok direniyor ama oturduğu yerde uyukluyor ne yazık ki. Onu da anlamaya çalışıyorum
 
Back
X