Hiç ciddili konu açacağımı düşünmemiştim.

Kedibochi .!.:
Sizi bu kadar çok rahatsız ediyorsa birşey var demektir. Ben de annemi sildim hayatımdan, hiç te pişman değilim. Onlar da iyi ebeveyn olsalar, en azından bir deneselerdi ya hu!
Genişletmek için tıkla...
Evet çok doğru. Çocuklar dünyaya kendileri gelmek istemiyor, bende anneyim kendi zevkimiz için getiriyoruz.

Maddi manevi bakamayacaksan, sürekli horlayacaksan, yaptığın iyilikleri yüzüne vuracaksan, işte ben senin için bu adamı veya bu kadını çektim gibi gibi şeyler söyleyeceksen o çocuğu dünyaya getirmeyeceksin.

Konu sahibinin babası sizi okuttum demiş. Okutacaksın, karnını doyuracaksın, giydireceksin, gezdireceksin, çocuklarına zaman ayıracaksın,
evlendireceksin mecbursun çünkü sen anne babasın.

Bende hep annem tarafından ezildim. Sevmedim, sevemedim, vefat etti ağlamadım çünkü içime sevgi yerine korku bıraktı. Şu hayatta annemden korktuğum kadar hiç birşeyden korkmadım.

Neyse yinede nur içinde yatsın.
 
Babanız Neyi nasıl gördüyse öyle yaşamış,yasattirmis. Köyden çıkmamış , farklı fikirler duymamış, gelişmemiş... Yaptıkları çok da bilinmez değilmiş aslında. En güzel cevabı okuyarak, istediğiniz konuma gelerek vermişsiniz.
( Çok yıpratıcı olmuş ama sonu güzel olmuş en azından ) Bundan sonra yeteri kadar ilgi ve sevgi vermek. Herkes bir şekilde hayatını kurmuş , yolunu çizmiş. gerisi için, kalan gunleri güzel hatirlayacak anılar yaşamak. Denemeye değer en azından anneniz için.
 
Babanin dogrulari, insanlara karsi yargilari, iletisim sekli boyle ve oldugu gibi kabul etmen lazim burhancigim.
Insanlar degismiyor. Hele yaş ilerledikce degisme ihtimalleri azaliyor, daha sabit bakiyorlar olaylara.
Cok tuhaf geliyor degil mi? Insan ebeveyninden "ben cektim cocugum cekmesin, ben yalniz kaldim cocugum yalniz kalmasin" diye düşünmesini bekliyor. Bu beklenti seni sadece üzer.

Psikiyatristim bana insan ebeveynlerini sevmek zorunda degil demisti. Kendini buna zorlarsan ve sevmedigin icin sucluluk hissedersen ruh sagligin bozulur. Eger imkanin varsa küçük ama sana ait olan bir eve geç derim 1+1 olsun ama senin ozel alanin olsun. Babanla arana bu sekilde mesafe koyarsan en azindan saygi sınırını korumus olursun
 
''Akşama kadar malum kanalların haberlerini izler '' hala bunu izleyen adamı değiştiremezsiniz bunu kabul edin..konuşunca he he deyin tartışmayın kesinlikle kazanamazsınız fikirlerinizi anlatamazsınız ...Her akşam eve gideceksiniz kendinize zehir etmeyin yemek vs yiyince odanıza gidin yada anneleriniz kardeşlerinizle takılın
 
Yakın olmak için uzak dur diye bir söz varya bu durumlarda çok işe yarıyor, toksik bir insana sürekli boz yüzüne maruz kalmadan kısıtlı zamanlarda , özlemişken görüşmek
ama ihtiyaçları varken yanlarında olmak en güzeli
 
Babanızız sevmeyebilirsiniz ama yine de saygı duymalısınız o sizin büyüğünüz illa ki üzerinizde emeği vardır illa ki
 
İyi de kız nedenlerini sıralamış gayet güzel bir şekilde. Bu olayların onda neler uyandırdığını,nasıl etkilediğini bilemezsin ki?
 
Bazi insanlarlar anne baba olmayi bilmiyor.. iyi bi anne baba ornegi gorerek buyumedikleri icin mi veya beceremediklerinden mi bilmiyorum..hele yaslandikca cocuklasiyorlar ve tahammul etmesi genelde gzorlasigittikceyor..ya bu deveyi guducen ya bu diyardan gidicen yani..anlasamamak ve kirici olmasi ayri sevmemesi ayri bi olay bence.sevgisini gosteriyorsa diger hareketleri icin sizde daha ortamci bi yol izleyebilirsiniz..ornegin ben ailemle siyaset konusmamaya calisiyorum.ne derse evet diyin gecin yani ne kaybedersiniz ki.dogruyu yanlisi siz anlatsaniz evet buymus demeyecekler bu saatten sonra..onlar dar bi cerceveden hayata bakiyolar cunku onlara ogretilen bu..imkansizliklardan dolayi mecbur olduklari hayati ve bundan dolayi sahip olunan bakis acilarini degistiremeyiz..
 
Hepımız ne kadar da yaralıyız. Tabıkı evlatlarımda hakkı var ama of bıle dene dıolar. Maddı gücünüz var çok mecbur kalmadan bır araya gelmeyın.
 
Kavga sadece ortamı gerer baska hicbir ise yaramaz. Az görüşün odanizda takilin vs. Ayrı eve zor bu ekonomide. Ama inanin o kavgalar hicbir ise yaramıyir
 
Evlat hakkı da vardır. Anandır babandır ses etme derler içimizde bir nefreti büyütürler. Ayrı eve çıkmak da öyle kolay değil. Mesafe koyun, odanızda vakit geçirin, denk gelmemeye çalışın. Ve yapabiliyorsanız eğer kendi hayatınızı kurun. Aile evi bir süre sonra işkence gibi geliyor. Kafa yapısı, yaş farkı vs vs çocukken pek sorun olmuyor ama yetişkin iken daha çok batıyor davranışları. Bir de herkes çocuk sahibi olmasın artık ya.
 
Boşverin olan olmuş onu olduğu gibi kabul edip kendinize yük etmemek için affedin geçin.Cok fazla muhabbet kurmayın gerekirse
 
yavrucum anlattıkların bizim jenerasyon için büyük problemler ama anne babamızın zamanında imkanlar böyle değildi. çoğu belli yaşa gelmiş kişiler kendini yetiştirememiş, aileden gördüğü kadarıyla çocuk yetiştiren ebeveynler. bu yönden bakınca babanda hiç suç bulmuyorum ki annenin de saygı göstermenizi istemesi bunu destekliyo. biz okuyup kendimizi geliştirdiğimiz elimizin altında olan imkanları sonuna kadar kullanabildiğimiz için tabii ki bize bu haller çok anormal geliyor. bu tamamen jenerasyon farkı. sevgin olmaması kısmına gelince, emin ol seviyorsun ve bunu anlaman için elindekini kaybetmene de gerek yok sadece zaman farkını göz önünde bulundursan yeter
 
geçen gün bir kadının videosunu izledim, şimdi tekrar buldum. psikolog mu bilmiyorum uzun olacak ama aynen yazacağım.
"bize yıllarca anne babamızın bizi koşulsuz sevdiği söylendi, ama bu doğru değildi. koşulsuz seven, affeden, sınırsız hoşgörüsü olan, yerleşik kabulun aksine anne baba değil çocuktu. anne babasını her türlü ve her şekilde seven taraf çocukmuş aslında. onu her haliyle kabul eden ve yaptığı bütün kötülüklere rağmen onu affeden yine çocuk. öyle ki anne babası tarafından fiziksel ruhsal tacize uğrayan çocuklar bile anne babalarını savunmaya devam eder ve bir şekilde onları haklı çıkarmaya çalışırmış. çünkü her yerde her tarafta ben senin annenim, babanım, seni en çok ben severim diye reklam afişi gibi gezen ebeveynlere karşı evlat olarak içimizdeki sonsuz sevgimizi hiç kullanamadık. ama çocuğun bu sonsuz sevgisine karşılık, anne babadan gelecek sevgi, ilgi ve takdir için hep bir şeyler vermesi gerekti. mesela uslu durması, söz dinlemesi, ailenn istediği bölümü okuması vs vs gerekiyordu. gerekiyordu ki o sevgi ve takdir kırıntılarına kavuşsun.."

ben buna çok katılıyorum. siz babanızdan ilgi ve takdir görmek istemişsiniz görememişsiniz, halbuki zamanında sizi ezmek yerine bir kere "aferin kızım" diyebilseydi belki de şu an böyle düşünmeyecektiniz. evlat olarak bence anne babadan bir adım görenler genelde onlara on adım gidiyor. sizin böyle olmamış maalesef, her şeye rağmen yine vicdan yapan biziz aslında.

babanıza da kızamıyorum. kendi ailesinden ne gördüyse onu yapıyor yüksek ihtimalle, sevgi ve takdir görmediği için size de veremiyor. ve sizin beklediğiniz "ben çektim, çocuklarıma yaşatmayayım" düşüncesini görebilecek kadar kendini geliştirmemiş ve bu saatten sonra da böyle gider.. umarım kendi evinize geçip, kendi hayatınızı kurunca bir nebze öyle kabul etmeyi öğrenirsiniz..
 
18 yasindan sonra aileyle ayni evde yasamak dogru degil. Madem okudunuz ve iyi bir isiniz var ayri eve cikmaniz lazim erkek arkadasinizla veya kiz kardesinizle veya kiz arkadasinizla o evin kirasini bolusursunuz. Benim annem babam cok iyi insanlar ama eger onlarla ayni evde olsaydim bunu diyemezdim belki de. Bir haftadan fazla yanlarinda kalinca kavga etmeye basliyoruz cunku.
 
Niloyatospikk .!.:
Babanızız sevmeyebilirsiniz ama yine de saygı duymalısınız o sizin büyüğünüz illa ki üzerinizde emeği vardır illa ki
Genişletmek için tıkla...
Öyle, fakat bir çocuk getiriyorsan dünyaya emek vermek zorundasın zaten. Kaba bir tabir var ya hani bakmayacaksan yapma diye. Aynen öyle.
 
Sevginizin kalmamasını anlıyorum ama bu size evlatlık görevini terk etme hakkı vermiyor. Bilmiyorum çok zor bir konu . Anlıyorum inanın hem de çok iyi anlıyorum. Allah yardımcınız olsun ama imtihanıniz bu . Sevgi duymasıniz da gidip görmeyi, kırıcı konuşmamayı görev bilmelisiniz . Susun en azından. Sevginiz bittiyse buna diyecek sözüm yok . Mesul değilsiniz bundan bence . Ama davranışlarınızdan her anlamda mesulsunuz. Bir de terapi almanızı kesinlikle öneririm biriken çok şey var sizde
 
tfb .!.:
Bilemiyorum şermin çok bunaldım. Aslında ben öyle büyüdüm çocuklarıma daha hassas olayım onları mağdur etmeyeyim demez mi insan?
Genişletmek için tıkla...
Malesef ki büyüklerimiz bu şekilde düşünmüyor ve belli Bi yaştan sonra da değişmesi malesef imkansız illaki yaptıkları ağır geliyor olabilir ama dediğim gbi değişmesini bekleme onu olduğu gibi kabul etmen gerekiyor. Can sıkıcı durumlarında onunla çok fazla muhatap olmadan ortam değiştirmeyi dene bence.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Kaynanam nikahımıza bir kaç gün kala bizi ayırmak istedi
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
18K
Pelusayicik
X
Akıl sağlığınızla suçlandığınızda çevrenize iyi bakın
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
16K
123gulcin
1
X
Kurtuldum!!!
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
17K
Milenamila
M
L
  • Kilitli
içimdeki huzursuzluk
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
4K
pembeliprensessu
P
M
Para Sevginin önüne geçebilir mi?
3 4 5
Yorumlar
95
Görüntüleme
4K
mslanlt
M
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…