Hiç çocuk yapmayı düşünmeyen veya böyle tanıdıkları olanlar var mı aranızda

egecell .!.:

İyi günler herkese. Şu an çocuk istemediğime eminim hatta hayatımın hiçbir döneminde annelik hayalim olmadı sanırım. Ama sorunlu bir evlilikten dolayı mı böyle oldu yoksa gerçekten annelik içgüdüm mü yok onu bilmiyorum sonuç olarak şu an çocuk hiç istemediğim bir şey.
Bebekliği, okula başlaması, sınavları, dersanesi, ergenliği o kadar gözümde büyüyor ki içim daralıyor. Şimdi sizlere sormak istediğim 2 soru var ilki anne olanlara;
Bu duygu hep içinizde var mıydı ? Yukarıda saydığım süreçler hiç gözünüzü korkutmadı mı? Yani otomatik böyle bir annelik iç güdüsüyle mi doğdunuz
İkinci sorum da hiç çocuk yapmamış olanlara ;
Pişman olduğunuz oldu mu ? Veya çevrenizde hiç çocuğu olmayanların hayatı nasıl ilerliyor memnunlar mı ?
Başka bir sebeple yaptırdığım testte amh değerim 3.6 çıktı. Doktor çok iyi buldu ama artık 30lu yaşlarda olduğumu ve düşünmüyorsam da yumurtalık dondurmayı düşünebileceğimi söyledi. O nedenle sizlere bu soruyu soruyorum. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Halamın kızı var evleneli 5 sene oldu nerdeyse 30 yaşında ama eside kendisi de istemiyor cocuk ugrasamam ben kendimi eve hapsedemem diyo gezmeyi tozmayi eglenmeyibcok sever o yuzden yapmıyor insallah pisman olmaz. Cunku halamin 14 sene çocuğu olmamış insallah ayni seyleri yasamaz eskiden evlenmeler cok erken yasta oldugu icin yas problem olmuyordu gec de olsa

Bu sabah ne kadar mutsuz olduğumu ve bu mutsuzluğa asla bir çocuk eklemek istemediğimi tekrar hatırladım. Keşke hiç doğmasaydım ben.

keninbarbiesi93 .!.:

Ben istiyorum soğudum.

Genişletmek için tıkla...

Bence çoçuk oldukdan sonra fikirlerin degişecek kendi çoçugun yani nasil sevmezki insan yani benim evliligimde bitse filan asla çoçuk yapdigim için pişman olmam babasinin cani cehenneme yani aldatmişsa def olsun kendi çoçuguma kendim bakarim birlikte zorda olsa yaşayip gideriz yanliz olmakdan iyidir bence tabi bu benim duşuncelerim insan yaş aldikca artik 40.gelince bence bir özlem çeker soylemese bile ara sira gecer icinden keşke yani bir çoçugum olsaydi yanlizlik zor birşey ailemiz yaşlaniyor vefat ediyor belki eşin iyi birisi çikmiyor ayriliyosun ama işin sonunda kendi canindan çok sevdigin birisi hep yaninda.Umarim herşey gönlunce olur seninde.

egecell .!.:

İyi günler herkese. Şu an çocuk istemediğime eminim hatta hayatımın hiçbir döneminde annelik hayalim olmadı sanırım. Ama sorunlu bir evlilikten dolayı mı böyle oldu yoksa gerçekten annelik içgüdüm mü yok onu bilmiyorum sonuç olarak şu an çocuk hiç istemediğim bir şey.
Bebekliği, okula başlaması, sınavları, dersanesi, ergenliği o kadar gözümde büyüyor ki içim daralıyor. Şimdi sizlere sormak istediğim 2 soru var ilki anne olanlara;
Bu duygu hep içinizde var mıydı ? Yukarıda saydığım süreçler hiç gözünüzü korkutmadı mı? Yani otomatik böyle bir annelik iç güdüsüyle mi doğdunuz
İkinci sorum da hiç çocuk yapmamış olanlara ;
Pişman olduğunuz oldu mu ? Veya çevrenizde hiç çocuğu olmayanların hayatı nasıl ilerliyor memnunlar mı ?
Başka bir sebeple yaptırdığım testte amh değerim 3.6 çıktı. Doktor çok iyi buldu ama artık 30lu yaşlarda olduğumu ve düşünmüyorsam da yumurtalık dondurmayı düşünebileceğimi söyledi. O nedenle sizlere bu soruyu soruyorum. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Ben ergenlik donemimde kucuk kuzenlermi dövmek isterdim. Cocuk sevmezdim. Sonra 15 yasimda kucuk kardesim oldu. Diger kardeslerim gibi degildi. Onları sa seviyorum canlarım ciğerlerim ama onlar kardeş. Küçüğümüzu çocuğum gibi seve seve buyuttum. Aglama sesine tahammülum yoktu. Ama kardesimin aglamasi bile guzel gelirdi. Yani ben bu yüzden cocuk sevecegimi biliyordum. Simdi bir kziim var. Kendi çocuğun olunca başka olacak derlerdi itiraz ederdim. Ne tükürdüysem yuttum. Her gün iyi ki dogurdum seni diyorum kızıma. Devir kötü. Artık hiç bir şeyin tadı yok gibi geliyor. Hiç bir şey keyif vermiyorken onun yeni ogrendigi bir kelime bir gülüşü bir davranışı günümü aydinlatiyor. Gerçekten hayatimin anlamı. Onsuz bir hayat düşünemiyorum. Ama yakın çevremde asla çocuk istemeyen iki arkadaşım var. Onlarda geziyor tozuyor. Çocuk ayak bağı geliyor onlara. Bir tanesinin Annesi küçükken sizin yüzünüzden hiç bir şey yapamadım dermiş. Haliyle kizinde zihninde bu bilgi kodlanmış. Çocuk olursa hiç bir şey yapamaz gibi... Ben mesela sürekli bir aktive yapmayı yorucu bulurum. Kalkıp spora gitmek iş gelir bana. Çocuk olmayınca hayat anlamdirmak için böyle şeyler peşinde koşacaksın. Dunya kadar para döksem gezsem ugrassam kizimin soyleyemedihi bir kelime kadar keyif vermez bana. Tamam benim 35 de pilim bitti seninki 45 de bitsin. 45 yaşında evinde kek yaparken iştahla pismesini bekleyen bal suratli bir şey yoksa yine de lezzetli gelecek mi o kek? Dogru soru bu galiba..

Hiç çocuk yapmayı düşünmeyen tanıdıklarınız var mı hayatınızda diye sorulmuş herkes kaç çocuğu olduğundan ne kadar mutlu olduğundan filan bahsetmiş iyi güzel ama sorusunun cevabı bunlar değil

Hiç çocuk yapmayı düşünmeyen bir kuzenim vardı. 20 yaşında evlendi tam 17 yıl eşi çocuk yapmak istemedi çünkü asgari ücret ile çalışıyordu ikisi de. Ev yoktu araba yoktu. Aslında bunlar büyük bahaneler dedildi doğursa kv bakardı yine kuzenim çalışırdı. Ama enişte hep çocuk bakmanın zorluğundan bahsederdi üşenirdi. Birlikte çalışıp biraz aile desteği ile de ev aldılar araba aldılar. Sonra eniştenin bahanesi kalmadı tüp bebekle hamile kaldı 37 yaşında kuzenim ve 38de dogurdu bebeği down sendromlu doğdu 6 aylıkken vefat etti.
Diyeceğim şu ki geç yaştaki ilk hamilelikler çok riskli. Risksiz doğuran da var ama tehlike yüksek.
İkinciyi geç yaşta doğursa bile bu kadar riskli olmuyormus ama ilkini bu kadar geçe bırakmamak gerekirmiş.

Asgari ücrette çalışmak bir 8-10 yıl önce büyük bir travma değildi ama artık öyle. Yani enişteme o zamanlar hak vermiyordum ama şu an olsa hak veririm

pratik123 .!.:

Hiç çocuk yapmayı düşünmeyen bir kuzenim vardı. 20 yaşında evlendi tam 17 yıl eşi çocuk yapmak istemedi çünkü asgari ücret ile çalışıyordu ikisi de. Ev yoktu araba yoktu. Aslında bunlar büyük bahaneler dedildi doğursa kv bakardı yine kuzenim çalışırdı. Ama enişte hep çocuk bakmanın zorluğundan bahsederdi üşenirdi. Birlikte çalışıp biraz aile desteği ile de ev aldılar araba aldılar. Sonra eniştenin bahanesi kalmadı tüp bebekle hamile kaldı 37 yaşında kuzenim ve 38de dogurdu bebeği down sendromlu doğdu 6 aylıkken vefat etti.
Diyeceğim şu ki geç yaştaki ilk hamilelikler çok riskli. Risksiz doğuran da var ama tehlike yüksek.
İkinciyi geç yaşta doğursa bile bu kadar riskli olmuyormus ama ilkini bu kadar geçe bırakmamak gerekirmiş.

Genişletmek için tıkla...

Çocuk yapmayı düşünmüyorum. Keşke bu kadar insan düşünseydi zorluklarını fark etseydi de bir kısmı yapmasaydi. Çocuk büyütmeyi bebek, küçük çocuk sevmekten ibaret gören şiddet dolu, iğrenç evlilikler arasında saksı gibi yetişmiş bir çok yetişkinin de önceden bir çocuk olduğunu fark ettiğimden beri keşke diyorum birçok insan benden daha çok dusunseymis de yapmasalarmis, dogmasalarmis.

Milletin eğitim veremediği terbiyesiz insanlarla aynı dünyaya hapsolduk. Neden? İnsan yetiştirmeyi bebek sevmekten ibaret sanan adam gibi hiçbir başka eğitim vermeyi bilmeyen cahiller yüzünden.

Bu dünya çok yorucu. İçinizden gelmiyorsa yapmayın, hayatınızı yaşayın. O çocuğun 20 yaşına, 30 yaşına geleceğinin de idraki olduğu için sizde de ve hayatın yoruculugunun şimdiden insanda bir heves bırakmamasından dusunceniz ve hisleriniz bence çok normal.

Evde akşamları siz napiyor musunuz sıkılmıyor musunuz? Diye bana sorup kendisi gördüğüm en bencil, kibirli insan olan bir tanidigimin hamile olması bana sizin dusuncenizden daha saçma geliyor.

Millet can sıkıntısından, kendi hayat dertlerinden, kendini gerçekleştirmeyip hayallerini başkasına yikmaktan ya da yaşlanınca beni arasın diye 1, yetmeyip 2 çocuk yapan bencil insanlar topluluğu. Çoğunluğu benim gözümde böyle.

O nedenle bu sınıfa girmediyseniz hiç sorun değil ama bari hayatınızın tadını çıkartın, tek tavsiyem bu.

egecell .!.:

İyi günler herkese. Şu an çocuk istemediğime eminim hatta hayatımın hiçbir döneminde annelik hayalim olmadı sanırım. Ama sorunlu bir evlilikten dolayı mı böyle oldu yoksa gerçekten annelik içgüdüm mü yok onu bilmiyorum sonuç olarak şu an çocuk hiç istemediğim bir şey.
Bebekliği, okula başlaması, sınavları, dersanesi, ergenliği o kadar gözümde büyüyor ki içim daralıyor. Şimdi sizlere sormak istediğim 2 soru var ilki anne olanlara;
Bu duygu hep içinizde var mıydı ? Yukarıda saydığım süreçler hiç gözünüzü korkutmadı mı? Yani otomatik böyle bir annelik iç güdüsüyle mi doğdunuz
İkinci sorum da hiç çocuk yapmamış olanlara ;
Pişman olduğunuz oldu mu ? Veya çevrenizde hiç çocuğu olmayanların hayatı nasıl ilerliyor memnunlar mı ?
Başka bir sebeple yaptırdığım testte amh değerim 3.6 çıktı. Doktor çok iyi buldu ama artık 30lu yaşlarda olduğumu ve düşünmüyorsam da yumurtalık dondurmayı düşünebileceğimi söyledi. O nedenle sizlere bu soruyu soruyorum. Cevaplar için şimdiden teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

Ben 8 yıldır evliyim evlilikte sorun yaşadığım in ve çözülmedi için istemiştim daha yeni yeni hazır benim vücudum ancak kafam rahatladı.... Evlilikte çözemediğim sorunlar yüzünden odaklanamdım şükür psikolog sayesinde çözdüm... Şimdi daha hazırım....

Ben de kendimi hiçbir zaman anne olarak hayal etmedim, hiçbir zaman çocuk istemedim. Eşim de istemiyor, evlenmeden önce bu konuyu konuşup çocuk yapmamak üzere anlaşarak evlendik. Maddi manevi almak istemediğimiz bir sorumluluk. Gerçekleştirmek istediğimiz onlarca hayalimiz var ve çocuk yaparsak bunlardan vazgeçmek zorunda kalacağız. Bir kedimiz var, onun sağlığıyla ilgili problemler olduğunda bile hayatımız çok etkileniyor, moralimiz alt üst oluyor, çocuğumuz olursa olacakları hayal bile etmek istemiyorum. Tüm bunlar bir yana, karakterini şekillendirmede bir yere kadar etkili olabileceğim, nasıl bir insan olacağını bilemeyeceğim birini koşulsuz olarak ömür boyu sevmek ve desteklemek ile yükümlü olmak bana korkutucu geliyor. Kendime neden çocuk yapmamalıyım diye sorduğumda aklıma yüzlerce cevap gelirken neden çocuk yapmalıyım diye sorduğumda tek bir cevap bile gelmiyor.

O kişi benim. Çevremde hiç öyle biri yok hatta herkes saçmalama ilerde istersin vs. diyorlar. Çocuk büyütmek ona bazı anlarında şahit olmak güzeldir eminim ki ama yükü çok daha fazla. Bana göre çocuk yapmak benim hayatım bitti artık hayatımı sana adıyorum demek. Çevremde gördüklerim de böyle hayatlarını çocuk için yaşıyorlar resmen. Çocukları da severim bu arada. Ama kendin annelik yapmak ayrı bir mevzu. Arkadaşım anne oldu bu sene ve kızın bütün hayatı değişti.

Günümüzde evliliklerin kaçı düzgün ilerliyor mesela? Gerçekten ideal dediğimiz evli çiftler saysak etrafımızda bir elin parmağını geçmez. Herhangi bir boşanma durumda olan çocuklara oluyor. Şu hayata bir kez geliyoruz ve onu da kafama göre yaşamak istiyorum açıkçası.

Ben! 37 yasindayim hic istemedim halada istemiyorum. Annelik duygum yok o nedenle hic dusunmedim.