• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hiç olmak

Nare4949

Narenin Karamı🤍
Kayıtlı Üye
26 Nisan 2025
103
-18
13
Kendimi bildim bileli çocukluğumdan beri
Herseye yabancıyım annem sanki benim annem değil evim sanki benim değil ben misafirim aynadaki ben değilim ismim bile benim değil biri nare diyince 3 5 saniye şok yaşiyorum ben naremiyim diye aynaya saatlerce baksamda ben değilim
Elim ayağım bile benim değil sanki
Hicbirseyi sahiplenemedim bu hayatta kendimi,adımı,evimi bile
Annem babam el ben sanki yetimimde sadece onların yanında yaşiyorum
4 5 yaşindan beri yani kendimi bildim bileli
Bu hayatta kendime bile yabancıyım ne bir yere aidim ne birilerinin evladıyım ne bı adım var ne birilerinin kardeşiyim
Annem kızınca ben senin annenim vb diyince şok yaşiyorum resmen annemmi var benim
Eşyalarimi sahiplenemiyorum
Nare bu adamın kızı diyince şoka giriyorum babammı var
Çocukken de kuzenlerim arkadaşlarım anne babasına sarilirdi ben sanki yetimim annem yok gibi donuktum buz gibi
Sanki bu hayat bı film bende seyirci hiçim yani
Sizler belki birinin karısı birinin evladı birinin kardeşi birinin en sevdiği birinin annesisiniz
Bir evin sahibi hanımı bense hiçim
Bu hisler bende yok hicbirr zaman olmadı
Deprem oldu insanlar dışarı kaçrı ben yine izledim çünkü ben ben değilim ki neden kaçayim canımı bile sahiplenemedim hiç
Bi insan neden böyle olur neden koca hayatımda 1 an bile bir aidiyet hissetmedim
 
Hep bir şey olmaya çalışıyoruz. Belki de en güzeli hiç olabilmek...
 
4-5 yaşından beri böyle olsaydı bugün hayatta olmazdınız muhtemelen sorgularken kaybolur giderdiniz yanlış kararlar alır isminizi bilen size anne babanız diyenleri terk ederdiniz . Ne yaşadınız bilmiyorum ama insan kendine bu kadar bencil olamaz die düşünüyorum 🤨 eğer gerçekten böyleyse Profilinizde yazan yaş doğruysa kendınız için bir adım atın profesyonel bir yardım alın kimsenin bi seylerı olmak zorunda hissetmeyin önce kendı kimliğinizi bulun , kendınızı bilin sonra kimin nesi olmak istediğinize karar verirsiniz . Madem bugüne kadar kimseyi bilmediğinizi söylüyorsunuz o zaman kendınıze ikinci bi şans verin ve kimi nereye koymak istediğinizi belirleyin .
Herkeste anne baba olamıyor malesef demek ki 🙁yoksa bir evlat nasıl bu benım anam mı babam mı desin daha 4 yaşında en çok annesine babasına muhtaçken masum ve savunmasızken bunları sorgulamaya başlasın.
Arayın kendınızı ve bulun .
Ben beni bilmedikten sonra kim beni nie bilsin ki .
 
Kendine yabancılaşma diye psikolojik bir rahatsızlık var bildiğim kadarıyla. Hiç bir uzmanla görüştünüz mü?
 
Durumunuz psikiyatrik bir rahatsızlık. Bunca senedir hiç psikiyatriye gidip.bunlari anlatmadiniz mi? Acil gidip.buraya yazdiginiz gibi açikça anlatin
 
Şov olsun diye yazılmış bir yazı gibi. Üstte yazan arkadaşa katılıyorum. 4-5 yaşından itibaren böyle hissetmeye başlamış olsaydınız 18-19 da intihar edip göçüp giderdiniz bu hayattan. İfadeleriniz bir yerlerden ezberlenmiş laflara benziyor daha çok. Okuyup okuyup da kendinize ha evet ben böyleyim diye yakıştırmışsınız gibi duruyor daha çok.
Her türlü sıkıntı, psikolojik destek alın.
 
Şov olsun diye yazılmış bir yazı gibi. Üstte yazan arkadaşa katılıyorum. 4-5 yaşından itibaren böyle hissetmeye başlamış olsaydınız 18-19 da intihar edip göçüp giderdiniz bu hayattan. İfadeleriniz bir yerlerden ezberlenmiş laflara benziyor daha çok. Okuyup okuyup da kendinize ha evet ben böyleyim diye yakıştırmışsınız gibi duruyor daha çok.
Her türlü sıkıntı, psikolojik destek alın.
Çok boş bı yorum
İçimi bilmeden sorunuma böyle kesin yalan diyemezsin
 
Son düzenleme:
Psikolojik yardım almayı denediniz mi hiç?
Birilerinin bir şeyleri olmak yerine sadece kendiniz olmayı deneseniz? Siz varsınız ,bu dünyaya gönderildiniz çünkü bir amacınız var öyle düşünün. İlla birinin kızı,eşi,kardeşi arkadaşı olmak zorunda değilsiniz
 
Psikolojik yardım almayı denediniz mi hiç?
Birilerinin bir şeyleri olmak yerine sadece kendiniz olmayı deneseniz? Siz varsınız ,bu dünyaya gönderildiniz çünkü bir amacınız var öyle düşünün. İlla birinin kızı,eşi,kardeşi arkadaşı olmak zorunda değilsiniz
Hayır hiç almadım kimsede al demedi
Aslında şoyle birilerinin biseyi olmak değil isteğim
Hani insan annem der babam der ben onu hissetmedim yetim gibi hissettim hep
Ne hicbirsey ne de bir aileye aidim
Aidiuet duygum yok
 
Kendimi bildim bileli çocukluğumdan beri
Herseye yabancıyım annem sanki benim annem değil evim sanki benim değil ben misafirim aynadaki ben değilim ismim bile benim değil biri nare diyince 3 5 saniye şok yaşiyorum ben naremiyim diye aynaya saatlerce baksamda ben değilim
Elim ayağım bile benim değil sanki
Hicbirseyi sahiplenemedim bu hayatta kendimi,adımı,evimi bile
Annem babam el ben sanki yetimimde sadece onların yanında yaşiyorum
4 5 yaşindan beri yani kendimi bildim bileli
Bu hayatta kendime bile yabancıyım ne bir yere aidim ne birilerinin evladıyım ne bı adım var ne birilerinin kardeşiyim
Annem kızınca ben senin annenim vb diyince şok yaşiyorum resmen annemmi var benim
Eşyalarimi sahiplenemiyorum
Nare bu adamın kızı diyince şoka giriyorum babammı var
Çocukken de kuzenlerim arkadaşlarım anne babasına sarilirdi ben sanki yetimim annem yok gibi donuktum buz gibi
Sanki bu hayat bı film bende seyirci hiçim yani
Sizler belki birinin karısı birinin evladı birinin kardeşi birinin en sevdiği birinin annesisiniz
Bir evin sahibi hanımı bense hiçim
Bu hisler bende yok hicbirr zaman olmadı
Deprem oldu insanlar dışarı kaçrı ben yine izledim çünkü ben ben değilim ki neden kaçayim canımı bile sahiplenemedim hiç
Bi insan neden böyle olur neden koca hayatımda 1 an bile bir aidiyet hissetmedim
Muhtemelen ihmal edilmişsiniz büyürken. ‘Çocuklukta ihmalin izi- boşluk hissi’ kitabını okuyabilirsiniz. Ben de böyleydim kısmen, hala öyle hissetmekle beraber terapi süreci ile daha farkındayım en azından içimde olup bitenlerin.
Yaşınız kaç? Maddi imkanınız var mı? Terapi alabilirsiniz
 
Hayır gitmedim pek aklmada gelmedi açıkçası çevremde giden görmedim
Bu bahsettiğiniz durumu benim bir arkadaşım yaşıyordu daha 6. Sınıftaydık. O da hayatımı izliyor gibiyim derdi. İsmine falan geç ve aşırı tepki verirdi ayyyy gibi. Neyse okulun rehberlik servisi en son ilgileniyordu ailesi falan da gelmişti.
Psikolojik bir durum bu yaşadığınız destek alın mutlaka.
 
4-5 yaşından beri böyle olsaydı bugün hayatta olmazdınız muhtemelen sorgularken kaybolur giderdiniz yanlış kararlar alır isminizi bilen size anne babanız diyenleri terk ederdiniz . Ne yaşadınız bilmiyorum ama insan kendine bu kadar bencil olamaz die düşünüyorum 🤨 eğer gerçekten böyleyse Profilinizde yazan yaş doğruysa kendınız için bir adım atın profesyonel bir yardım alın kimsenin bi seylerı olmak zorunda hissetmeyin önce kendı kimliğinizi bulun , kendınızı bilin sonra kimin nesi olmak istediğinize karar verirsiniz . Madem bugüne kadar kimseyi bilmediğinizi söylüyorsunuz o zaman kendınıze ikinci bi şans verin ve kimi nereye koymak istediğinizi belirleyin .
Herkeste anne baba olamıyor malesef demek ki 🙁yoksa bir evlat nasıl bu benım anam mı babam mı desin daha 4 yaşında en çok annesine babasına muhtaçken masum ve savunmasızken bunları sorgulamaya başlasın.
Arayın kendınızı ve bulun .
Ben beni bilmedikten sonra kim beni nie bilsin ki .
Zaten hayatta değilim çok kez intihari denedim düşündüm çok yanlış kararlarda aldım gitme planlarında yaptım
Birilerinin bisryleri olmak değilde evimi hissetmek bu benim evim benim yaşamım demek isterdim ismim bile benim değil gibi
Misafir mi desem izleyicimi desem öyle bişeyim
Bı sorunum olduğunda hiç anne babam gelmedi yoklar sanki yetimim
Millete bakıyorum çocuklarını nasıl sahipleniyor çocukları annelerine nasıl güveniyor aslan gibi benim annem kim bana ne yapsada asla ne sahiplendi ne savundu bende sanırım ondan bu hisleri bilmiyorum yabancıyım ne kimseye guvenebildim nede kimse gözümün içine baktı
Sürekli öleceğimi hissediyorum bu yabancılık bu sahipsiz,ait hissetmeme öldürüyor beni
 
Muhtemelen ihmal edilmişsiniz büyürken. ‘Çocuklukta ihmalin izi- boşluk hissi’ kitabını okuyabilirsiniz. Ben de böyleydim kısmen, hala öyle hissetmekle beraber terapi süreci ile daha farkındayım en azından içimde olup bitenlerin.
Yaşınız kaç? Maddi imkanınız var mı? Terapi alabilirsiniz
23 yaşındayım maddi olarak eh işte var gibi
Ben insanları izlediğimde insanların çocuklarını nasıl sahiplenip savunduğunu çocuklarında anne babalarina ne kadar güvenliğini yandığını görünce farkettim bazı şeyleri benim dayanacak kimsem yoktu cocukken
 
Back
X