Bu da mantıklı geliyor zaten böyle yapmaya karar verdim ben de çünkü eşim kendini hazır hissediyor. Olur mu olmaz mı bilemiyoruz tabii orası Allah'ın takdiri, ama o bu kadar hazırken ben kendimi sorguluyorum neden böyleyim diye. Bazen düşünüyorum acaba hiç çocuğumuz olmasa daha mı iyi olur diye, sonra kendime kızıyorum ya sonra istersem de olmazsa
Yakınlarımda da çok çocuk var hepsine bayılıyorum ama benim olduklarını düşünmek acayip bir korku yaratıyor bende. Sadece seveyim istiyorum, hiç keşke benim olsalar diye düşünmedim

Düşerse ne yaparım ağlarsa ne yaparım aman üzülmesin, bir yandan da şımarık bir çocuk olmasın. Bunların hepsi bir yana diyorum ki kendi kendime hop nerelere geldin ya çocuğun olmazsa? Her şeyi biliyorsun görüyorsun ama düşünmekten kendini alıkoyamıyorsun, çok kötü bir durum. O yüzden sizi de çok iyi anlıyorum