bugün çok mutsuzum gerçi hayatım boyunca mutlu olduğum gün sayısı da baya bi azdır ama yinede şükür.çok bunaldım buraya yazıp sizlerle derdimi paylaşmak istedim.26 yaşındayım.bir tane zihinsel engelli 25 yaşında erkek kardeşim var.başka kardeşim yok.babam ben ortaokula giderken işyeri iflas etti ve kapattı sonra da gurur meselesi yaptı hiç çalışmadı annem çalışmaya başladı.evlere temizliğe falan gitmeye başladı.oldum olası hiç anlaşamazlar zaten.huyları çok farklı ve sürekli tartışırlar.onlar benim annem babam değilde ben onların annesi babası gibi oldum hayatım boyunca.kardeşim çok agresif çok sinirli bundan dolayı istediğimiz yere gidemez istediğimiz gibi hareket edemeyiz.yaşamayan bilmez ama gerçekten çok zor bir durum.artık bende çok bunaldım.çevremde mutlu aile tablolarını görünce kendimi çok kötü hissediyorum.yaşıtlarımın çoğu gezer tozarken ben aile problemlerime oturup ağlayarak geçirdim çoğu zamanımı.5 aydır da nişanlıyım ama bu durumlar yüzünden doğru mu yaptım yanlış mı yaptım onuda bilmiyorum.ilerde ya daha kötü mutsuz olursam ya pişman olursam diye çok korkuyorum.nişanlım iyi biri şimdilik ama ailesi nasıl.şimdilik iyiler ama dahası nasıl olur bilmiyorum.onlarda aileme benziyor karakter olarak sanki.çok kötüyüm sizin anlayacağınız 2 gün mutlu olsam 3 gün mutsuzum.deprosyanda gibiyim.işim var ama kadrolu istediğim bir iş değil.sınavlara giriyorum başarmak için çok uğraşıyorum ama onuda başaramıyorum.ben gerçekten çok şansız biriyim ama bunada şükür.okuyan kısa da olsa bişeyler yazan herkese çok tşk ederim.