arkadaşım son bir iki konunuza denk geldim. bazı şeyleri ortak hissetmişiz benim de geçmişimde çok oldu, döner mi acaba diye beklediğim. hep döndüler.
dönmesini istiyorsanız yapacağınız şeyleri ben söyleyeyim. ben o sebeple yapmamıştım, yapmadım (birkaç kez oldu) ama sonra hep döndüler.
"tamam peki bitti" dediğim andan itibaren ölsem bir daha aramadım. (hani o güne kadar çok yalvarmışımdır ağlamışımdır, intihar etcem vs vs diye zırladığım bile olmuştur. ama o net kararı söyledim dediğim anda bir daha aramadım, yok oldum) ne yanlış mesaj atma numarası, ne yanlışlıkla çaldırmak hiçbir şey yok. stalk yapsam bile yakalanmadım.
arkadaşlarına sormadım, arkadaşlarıyla da minimuma indirdim diyaloğu. başka şeyleri uzun konuşsak bile onun konusunu açmadım.
daha fazla işime ve arkadaşlarıma odaklandım. sosyal medyada özellikle sürekli eğlenirken fotoğraflarımı paylaştım ve hep kendime güveniyor gözüktüm.
asla laf sokmadım. giden gitmiştir gittiği yerde bitmiştir falan yazmadım.
üzüntüden stresten ister istemez zayıflıyorsun ister istemez özgüvenin de geliyor, bende öyle olmuştu. daha fazla açıldım, daha çok dışarı çıktım insan içine karıştım.
sonra yavaştan takibi bıraktım,
benimle flört etmek isteyen insanlar oldu, daha da özgüvenim yerine geldi.
bir tanesi ankara'da patlama olduğunda aramıştı, 4 ay sonra falan. "seni sevmiyorum anla artık, arama birdaha beni" dedikten sonra aramıştı dört ay sonra. seni hiç unutmadım hep takip ettim demişti. her şeyimi izlemiş instagramdaki fotoğraflarım, twitter mesajlarım vs.
bir tanesi evimin arkasına gelmişti durduk yerde, sanırım 2 ay sonra (o arada bir kız ile takılmış, eski kız arkadaşı galiba barışmışlar falan) ışıklarımı yakıp kapattığımı takip ediyordu, korkunç bir durumdu bence.
bir tanesi, ki bu yakın zaman oluyor meslektaşımdı. herkes bizi biliyordu. durduk yerde gitti. mal gibi kaldım. dört beş ay sonra idi sanırım, "pardon yanlış foto attım" diye bir sms geldi ondan. ben de cevap atmadım. (foto falan atmamıştı)
bir hafta sonra falan tanımadığım bir numara aradı, hakikaten bu senin muhabbet oldu, siz kimsiniz falan dedim. ismini söyledi. ha tanıdım ama ben şimdi yatıyorum, uyumak üzereydim kusura bakma. daha sonra belki görüşürüz dedim kapattım. sonra görüşmedim kendim erteledim iptal ettim hep. istemedim.
bir tanesi bu:
https://www.kadinlarkulubu.com/foru...yapmamak-da-intikam-anlamina-gelir-mi.486424/
bak bu konuyu da eski adresimle ben açmıştım:
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/ayrilikta-erkegi-geri-getirmenin-yolu.156640/
döner yani.
yol çok basit aslında. ve senin için her türlü kazançlı.
şu an yapacağın bir şey yok dönmesi için. dolayısıyla yapmama yolunu seçeceksin.
duracaksın. kendi hayatına bakacaksın. bir ay iki ay üç ay. sonra bir bakacaksın daha özgür hissediyorsun daha huzurlusun, hatta daha bile güzelsin. belki bu süre içinde arar özgüvenin tazelenir. ama bir kendine gel. bir dur.
sonunda o sana tam geldiğinde karar verirsin ne yapacağına. istersen aradığında meşgule at, ister küfret, ister tanımazdan gel, ister kucağına atla.
ama yeter. bu bağımlılık gibi histen kurtulmaya çalış. oku bolca oku, forumdaki buna ilişkin konuları okuyorsun anladığım kadarıyla, devam et. gerekirse gün say, 21 günde nefes alamama hissin azalır.
ona yazma, her yazdığında aradığında başa saracaksın unutma. dönme süresi uzayacak.
