Hoşçakal Baba Evim !( Duygulandım Gece Gece...)

Hancock

Yanımda olmalısın senin yerin orası...
Kayıtlı Üye
17 Eylül 2015
1.282
949
123
Bir yerde bu yazıya denk geldim duygulandım gece gece... Dert değil bu mutluluk gözyaşları ama paylaşmak istedim.

Ağustosta kısmetse düğünüm var bir yanım mutlu hemen zaman geçsin de sevdiğime kavuşayım artık diyorum bir yanımda bir burukluk doğduğum büyüdüğüm evden nasıl ayrılcam bilmiyorum. Alışırım alışmasına sevdiğimin yanında olduktan sonra ama işte insanın içi bir garip oluyor başka bir hayat kurma başka insanlar rabbim hayırlısını versin... Hayırlı insanlarla karşılaştırsın hepimizi inşallah.




Baba evindeyim...Ama "misafirim" artık !


Annem gözyaşlarını saklıyor benden,usul usul ağlıyor.Babamın yüzü gülse de,içi kan ağlıyor...

Misafirim artık...Eşyalar kutulara yerleşiyor,odam ve aynı odayı paylaştığım can kardeşim halen gideceğimi kabullenemiyor.

15 gün kaldı taşınmama...Ne zaman ki taşıma aracı kapının önüne gelecek,bu oda tamamen boşalacak...

İşte o an ıssız kalacak...Odamın da ağladığını hissedeceğim...

Gidiyorum ben,başka yuvanın dişi kuşu olmaya...

Çok özleyeceğim burayı,burada ağladığımı,burada güldüğümü,burada kardeşimle kavgalarımı...

Gidiyorum ben...Düzenini kendimizin belirlediği kocaman bir eve...Orada ben yokum biz varız...

Artık iki kişi için yaşayacağım...İçim acıyor belli etmesem de koyuyor bana gidişim...

Gelin oluyorum ben...Hem ağlarım hem giderim gibisinden...

Bende senin gibi olacağım anne...Evimin kadını,evimin annesi olmaya gidiyorum...

Gitmeme 15 gün kaldı,her şeyi çok özleyeceğim...

Eve geç geldiğimde babamın beni sinirli sinirli bekleyişlerini...

Bir şeyi beceremediğim de beceriksiz diye bağırmalarını...

Kardeşimle kavga ettiğimde sen büyüksün sen ablasın alttan al deyip azarlamalarını...

Pazar günleri o mis gibi hazırladığın kahvaltıyı ve bizi şarkıyla uyandırmalarını...

Hasta olduğum da sabaha kadar uyumamalarını...

Kısacası ben bu evde yaşadığımız her şeyi ama her şeyi çok ama çok özleyeceğim...

Hoşçakal odam...
Hoşçakal çocukluğum...
Hoşçakal annem...
Hoşçakal babam...
Hoşçakal abim...
Hoşçakal kardeşim...

HOŞÇAKAL BABA EVİM !
 
Yaklasik 10 ay once ayni seyleri yasadim:) gercekten buruk bir mutluluk oluyor helede sehir degistiriyosan o daha da zor ama alisiyorsun zaman gectikce kendi evini benimsiyorsun:)
 
Sevdiğinizle uzun, sağlıklı, huzurlu bir ömür diliyorum, Allah bir yastıkta kocatsın inşallah.
Birkaç ay sonra çok sevdiğim bir arkadaşımın kızını evlendiriyoruz bizde, daha dün gibi çocukluğu, kızımla yaşıt, çelimsiz deli dolu bir kız çocuğu benim için, evlat gibi severim onu da, bu yazı öyle bir dokundu ki, kınasında gözyaşlarıma hakim olamayacağımı bildiğim cadının evleneceğini getirdi aklıma.

Onu baba evinden eşinin evine göndereceğimiz gece için arkadaşıma söz verdim, onu o gece yalnız bırakmayacağım inşallah, kızının boş yatağını kızımla dolduracağız o gece.

Evlenen kızlarımız içinde zor, anne baba ve kardeşleri içinde, ben kızımı nasıl veririm bilmiyorum ama evlenecek gençler için tek bir dileğim var, inşallah hepsi çok Mutlu olsunlar, onların mutluluğu anne babalarının mutluluğu demek çünkü.

 
Hamilelik sebebiyle herşeye ağlıyorum, yazının başına bakınca yok dedim hiç okumayayım. Yine gözyaşları sel olmasın :))

Ah ahh... Ben de çok yaşadım bu psikolojiyi... Düğünden 1 hafta önce başladım ağlamaya :D O kapıdan nasıl çıkarım, o düğün salonundan arabaya binip nasıl ayrılırım, ilk gecemde ailem nasıl buruk olacak bensiz eve dönünce diye diye hiç durmadan ağlıyordum. Zaten düğün sabahı bu stres mideme vurdu ve çok kötü uyanmıştım :))

Sanırım bir genç kızın en garip günüdür evden ayrıldığı gün... Yıllarca gelinlik hayali kurarsın, evim yuvam olacak dersin, beklersin. Ama iş evden ayrılmaya gelince, yapamayacağım diye bile düşünebilirsin :)

Şimdi 3 yıllık evliyim. Ve o güne döndüğümde artık gülebiliyorum. Çünkü alışıyorsun. Evine, eşine ve hayatın devir daimine alışıyorsun. Hatta bir bakmışsın sen anne oluyorsun... Ee hayatın düzeni böyle.

Allah yuva kuran herkesi mutlu etsin ve hep iyi insanlarla karşılaştırsın...
 
Benim de son 20 gecem baba evinde :(
Ne yapsam kız kardeşlerim " abla bu son ramazan beraber"
"Abla son bayram tcümltarz"ıeleri beni perişan ediyor.
 
Kıyamam ...
Kendi düğünümü hatırladım .Düğün bitip ayrılırken annem ve babamla vedalaşırken canım babam o kadar çok ağladı ki ''Ne olursa olsun babanın tuttuğu takımı tut '' dedi sonra da ne diyorum ben dedi hiç unutmamam hem ağlamış hem gülmüştük .Ben de annem,babam ve kardeşimden ayrılmıştım ne zor gelmişti .
Kaç yıl geçti evleneli ama şimdi bile baba evine gitsem o evin güzel kokusu beni mutlu eder.

Güzel mutluluklar bunlar .Ne mutlu ki sevdiğin ailen ,sevdiğin eşin var ve mutluluktan ağlıyorsun.
 
Eylül'de düğünüm var inşallah
o gün ağlamaktan evden çıkamıcam diye korkuyorum
bi kızın en güzel günüdür elbet ama ben hayalini bile kuramıyorum
Allah tan güç istiyorum o anlar için

yazıyı okumadım hıçkıra hıçkıra ağlayabilirim
 
Benim sene var ama nedense aklıma geldikçe, böyle bunları okudukça kötü hidsediyorum.. bizim bir de başka şehir.
 
Bir yerde bu yazıya denk geldim duygulandım gece gece... Dert değil bu mutluluk gözyaşları ama paylaşmak istedim.

Ağustosta kısmetse düğünüm var bir yanım mutlu hemen zaman geçsin de sevdiğime kavuşayım artık diyorum bir yanımda bir burukluk doğduğum büyüdüğüm evden nasıl ayrılcam bilmiyorum. Alışırım alışmasına sevdiğimin yanında olduktan sonra ama işte insanın içi bir garip oluyor başka bir hayat kurma başka insanlar rabbim hayırlısını versin... Hayırlı insanlarla karşılaştırsın hepimizi inşallah.




Baba evindeyim...Ama "misafirim" artık !


Annem gözyaşlarını saklıyor benden,usul usul ağlıyor.Babamın yüzü gülse de,içi kan ağlıyor...

Misafirim artık...Eşyalar kutulara yerleşiyor,odam ve aynı odayı paylaştığım can kardeşim halen gideceğimi kabullenemiyor.

15 gün kaldı taşınmama...Ne zaman ki taşıma aracı kapının önüne gelecek,bu oda tamamen boşalacak...

İşte o an ıssız kalacak...Odamın da ağladığını hissedeceğim...

Gidiyorum ben,başka yuvanın dişi kuşu olmaya...

Çok özleyeceğim burayı,burada ağladığımı,burada güldüğümü,burada kardeşimle kavgalarımı...

Gidiyorum ben...Düzenini kendimizin belirlediği kocaman bir eve...Orada ben yokum biz varız...

Artık iki kişi için yaşayacağım...İçim acıyor belli etmesem de koyuyor bana gidişim...

Gelin oluyorum ben...Hem ağlarım hem giderim gibisinden...

Bende senin gibi olacağım anne...Evimin kadını,evimin annesi olmaya gidiyorum...

Gitmeme 15 gün kaldı,her şeyi çok özleyeceğim...

Eve geç geldiğimde babamın beni sinirli sinirli bekleyişlerini...

Bir şeyi beceremediğim de beceriksiz diye bağırmalarını...

Kardeşimle kavga ettiğimde sen büyüksün sen ablasın alttan al deyip azarlamalarını...

Pazar günleri o mis gibi hazırladığın kahvaltıyı ve bizi şarkıyla uyandırmalarını...

Hasta olduğum da sabaha kadar uyumamalarını...

Kısacası ben bu evde yaşadığımız her şeyi ama her şeyi çok ama çok özleyeceğim...

Hoşçakal odam...
Hoşçakal çocukluğum...
Hoşçakal annem...
Hoşçakal babam...
Hoşçakal abim...
Hoşçakal kardeşim...


HOŞÇAKAL BABA EVİM !


gereksiz drama..
 
Bir yerde bu yazıya denk geldim duygulandım gece gece... Dert değil bu mutluluk gözyaşları ama paylaşmak istedim.

Ağustosta kısmetse düğünüm var bir yanım mutlu hemen zaman geçsin de sevdiğime kavuşayım artık diyorum bir yanımda bir burukluk doğduğum büyüdüğüm evden nasıl ayrılcam bilmiyorum. Alışırım alışmasına sevdiğimin yanında olduktan sonra ama işte insanın içi bir garip oluyor başka bir hayat kurma başka insanlar rabbim hayırlısını versin... Hayırlı insanlarla karşılaştırsın hepimizi inşallah.




Baba evindeyim...Ama "misafirim" artık !


Annem gözyaşlarını saklıyor benden,usul usul ağlıyor.Babamın yüzü gülse de,içi kan ağlıyor...

Misafirim artık...Eşyalar kutulara yerleşiyor,odam ve aynı odayı paylaştığım can kardeşim halen gideceğimi kabullenemiyor.

15 gün kaldı taşınmama...Ne zaman ki taşıma aracı kapının önüne gelecek,bu oda tamamen boşalacak...

İşte o an ıssız kalacak...Odamın da ağladığını hissedeceğim...

Gidiyorum ben,başka yuvanın dişi kuşu olmaya...

Çok özleyeceğim burayı,burada ağladığımı,burada güldüğümü,burada kardeşimle kavgalarımı...

Gidiyorum ben...Düzenini kendimizin belirlediği kocaman bir eve...Orada ben yokum biz varız...

Artık iki kişi için yaşayacağım...İçim acıyor belli etmesem de koyuyor bana gidişim...

Gelin oluyorum ben...Hem ağlarım hem giderim gibisinden...

Bende senin gibi olacağım anne...Evimin kadını,evimin annesi olmaya gidiyorum...

Gitmeme 15 gün kaldı,her şeyi çok özleyeceğim...

Eve geç geldiğimde babamın beni sinirli sinirli bekleyişlerini...

Bir şeyi beceremediğim de beceriksiz diye bağırmalarını...

Kardeşimle kavga ettiğimde sen büyüksün sen ablasın alttan al deyip azarlamalarını...

Pazar günleri o mis gibi hazırladığın kahvaltıyı ve bizi şarkıyla uyandırmalarını...

Hasta olduğum da sabaha kadar uyumamalarını...

Kısacası ben bu evde yaşadığımız her şeyi ama her şeyi çok ama çok özleyeceğim...

Hoşçakal odam...
Hoşçakal çocukluğum...
Hoşçakal annem...
Hoşçakal babam...
Hoşçakal abim...
Hoşçakal kardeşim...


HOŞÇAKAL BABA EVİM !
5 yıllık evliyim ailem burnumun dibinde ama özlem ailem bazen hala gözlerim dolar.çok normal bunlar.rabbim mutluluk versin sizede
 
ay bende nıye hıc boyle hısler olmadı
aılemdede olmadı bıtek babam ben gelınlıgımle evden cıkarken cenesı tıtrıyordu
bıde babanem kayınbabama once yaradana sonra sıze emanet kızımız sıze guvenıyorz dedıgınde duygusaldı onun dısında bızımkıler benı sepetlemeye heveslılermıydı neydı :KK70:

sonucta mutlu bır adım ıcın cıkılıyor evden allahda kımseyı evlendıgıne pısman etmesın
 
Valla 3 yıldır zaten ailemden 10 saat uzaktayım iş gereği, evlenince bir nebze yakınlaşacağım onlara..
 
Eylülde kısmetse düğünüm var
5 yıldır ailemden ayrı yaşıyorum
Ama gelin olarak o evden çıkma fikri aklıma geldikçe gözlerim doluyor
Enteresan bir ruh hali...

Tek güzel yanı sevdiğim adamla yeni bi hayata başlayacak olmam.
 
Ayni seyleri tekrar yaşadım sanki 4 yil once evime girdigim günün ertesi günü kendi ellerimle dosedigim evimin duvarlarina bakıp bakıp ağladım 15 gün ama şimdi 2 gün gelmiyeyim koşa koşa geliyorum evime allah baska dert vermesin umarim cok mutlu olursunuz evinizi ararsınız
 
Ne kına gecemde ne de baba evimden çıkarken ağladım.
Hatta ağlayan olursa hayat boyu konuşmam deyip, gülücükler saça saça gittim mutluluğa.
Çünkü biliyorum, orası daima benim evim ve ailem her zaman yanımda.
Hala kapıyı çalmam, anahtarımla girerim ya da evde kimse yokken gidip odamda yatarım.:rolleyes:
Çünkü dediğim gibi, bu dünya yansa bile orada bana yer var, biliyorum.

Bu durumu bir son olarak değil, daha geniş bir aileyle ve sevdiğiniz adamla yola devam etmek olarak görürseniz hiç de ağlanacak bir şey olmadığını anlarsınız.
 
Back
X