Sinirime hakim olasım varsa hakim oluyorum, yoksa bırakıyorum çıksın aksın ki birikip yanlış yerde patlamasın.
Bir insanı umursamam için, o insana belli bir saygı ve sevgimin olması gerekiyor, yoksa denk gele bir insan herhangi bir sözü ile beni sinirlendiremez.
Bazı davranışlara sinir olurum, ki her iyi-bilinçli insanın tepki göstereceği şeylerdir bunlar (Çocuklara, hayvanlara kötü davranmak, ortak alanları kirletmek, gürültü yaparak milleti rahatsız etmek vb uyumsuzluk, kötülük ve düşüncesizlikler), uyarırım, sert müdahil olurum, şikayet ederim. Gözümü kapatıp geçemeyeceğim şeyler bu tarz şeylerdir, yoksa şu kişi bana şunu demiş, yok şöyle konuşmuş hakkımda çok da fifi.
Öfke kontrolümü nasıl sağlıyorum, nasıl takmıyorum, spor yapıyorum iyi geliyor, bir şeye çok sinirliysem sıcak duş alırım, kafamı suyun altına sokarım iyi gelir. Gezeler yürüyüşe çıkar müzik dinlerim, pc oyunu açar küfrede küfrede adam vururum, şahsa özel bol hakaretli hicv şiirleri yazarım ki bu sırada zaten kafiyeli hakaretleri okurken sinirim geçmiş, gülüyor olurum, kendi yazdığıma gülerim.
Eşime sinirliysem ki bir anda sinirimi aşırı yükseltebilen nadir kişilerdendir, sinirimi tabak çanak sandalye vazolardan çıkarır ora bura fırlatır parçalardım eskiden. (Tabi bunu ortamda çocuk yokken yapıyordum, şimdi eşim de pek sinirlendiremez oldu beni, bi de kırdığını toplayıp temizleme kısmı da ekstra sinir bozucu oluyor
onun yerine hicv şiiri iyidir. Eşime akrostiş hakaretli bir şiir yazmıştım, baş harfleri okuyorsun "X senin aklına sçayım filan çıkıyor, zaten dediğim gibi bunu yazarken sinirim çıkmış gülmeye başlamış filan oluyorum)
Kısaca; insanına göre muamele ve içe atmamak işe yarıyor.
telefon rehberım de 50 kısı yok
Oysa en korktugum sey kalp kirmak
