Arkadaşlar bu hassas dönemlerden bende geçtim. İnsanların hayatları devam ediyor. Bizim için duygularını saklamalarını beklemeyin. Onları savunmak gerek. Tanıdıklarımız bizi seviyor ki çoluk çocuğa karışmamızı istiyor. Kimi dillendirmiyor. kimi de patavatsızca söyleyiveriyor. Ben eşimin memleketine gidince çok yaşadım bunu. 2. senemiz olunca birisi "tedaviye başladınız mı" dedi, hem de yetişkin oğullarının yanında.

Annenannesi "bu gelin bize gün yüzü göstermeyecek herhalde bu konuda" dedi. Sessizce banyoya gidip gözyaşlarımı sildim ve ortama geri döndüm. Aradan seneler geçince hatta çok değil 1 sene sonra onlardan benim gibi üzülüp dua etmeye başladılar. Benim için hatim yapan bile oldu.
Siz hassas olmalarını istiyorsunuz ama emin olun hassasiyettten daha olumsuz etkileniyorsunuz. Kendi kardeşimin ya da kuzenlerimin hamilelik haberlerini en son öğrendiğim oldu, üzülecek diye söylemediler. Hamile sevincini yaşamaya çalışıyor birileriyle dertleşiyor, siz içeri girince konuyu birden kesiyorlar. İnanın bu daha kötü. Varsın konuşsunlar. Siz deyin ki" bu bizim tekelimizde değil ben üzerime düşeni yapıyorum. Bakalım Rabbim ne zaman nasip edecek."
Bu şöyle birşey: sizin halanıza- teyzenize "ne zaman zengin olacaksın" ya da evlenmeyen bir arkadaşınıza "hadi artık evlen" demek gibi abes bir durum. Sen istediğin an hamile kalabiliyorsun diye bizim de öyle olacağımız anlamına gelmez. Bu dünya böyle.