- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.575
- 598
- Konu Sahibi meredithgrey
-
- #1
Evet sadece içimi dökmek istiyorum. Ne isyanım var ne de şükürsüzlüğüm ama bazen kırgın hissediyorum. Bazen de şanssız. Ama neye göre şanssız göreceli elbette. Böyle anlaşılmaz oldu yazarsam belki anlatabilirim.
36 yaşımdayım aradaki iş arama dönemleri ve 1-2 mecburi çalıştığım şirketi saymazsak 13 senedir çalışıyorum. Altı sene çalıştığım uluslararası firmada kariyerimin en parlak (!) dönemini yaşadım terfi ettim. Sadece sözde bir terfiydi neyse zaten ayrıldım geçti bitti. O şirketteki müdürüm benden sadece bir yaş büyüktü, staj yaparken girmiş ve kalmış yükselmiş. Haftada bir uğrar imzaları atar, onaylaması gereken şeyleri onaylar ve benim tam 6 katım maaş alır giderdi. Tüm müşterileri bendeydi ve ben satış yapardım primleri de o alırdı. Biz şirket iyice ulusal pazara açılınca patronun ıstarıyla cebimizden kursa gittik o ofiste özel yabancı dil dersi aldı. Bence bu hiç adil olmayan bir durum ve şartlardı. Bunu buraya koyalım.
Eşimin yaşı 31 ve makine mühendisi iyi derece yabancı dili var. Bilgisayar sevdası yüzünden yazılım sektöründe. Dört senedir o şirkette , sadece altı ay kendi işimizi kurma maceramız sırasında ayrıldı ve sonra geri döndü. İşi çok stresli ve yoğun, neredeyse 7/24 ve evet maaş çok komik. Bu arada eşimin şefini uyumsuz tavırları yüzünden çıkardılar ve eşim şirkette sürekli eleman sirkülasyonu olduğundan şu am bölümünün en kıdemlisi. Biz bu sebepten ötürü onu geçirirler diye düşünerek tatile gittik. Döndüğümüzde o pozisyona başkasını almışlar ve adam bir şey bilmiyor eşim eğitiyor adamı.
Yok ben istemiyordum zaten dese bile içten içe üzüldüğünü hissediyorum. Ve çok adaletsiz geliyor bu bana. Eşim olduğu için değil ama gerçekten çok çalışkan ve zeki birisi. İstiyorum mi amele gibi çalışmasın iyi yerlere gelsin. Amele dediğim için kızmayın hammalık ediyor anlamında dedim bunu.
Şükür kısmı evet çok şanslıyız. Bir sene olmadı daha iş batırdık ama sıfır borçla atlattık. Üstüne annesi ev-iş arası uzun diye ev aldı bize biz böyle bir ev alamazdık kendimiz. Bunlar iyi güzel ama bugün çok demoralizeyim. İş arıyorum inşallah bir işe gireceğim ama yine emir altında bomboş çalışacağım gibi hissediyorum.
Benim müdirenin çocukluğu çok yoklukla geçmiş, ben memur çocuğuydum orta halliydik ve tek olduğumdan el bebek gül bebek büyüdüm. Yani bu yüzden mi o yükseldi ? Çok çektiği için mi zamanında ? Ben yerimde saydım hep çocukluğum rahat geçti diye mi ? Sistem böyle mi işliyor ?
Eşimin hak ettiği gibi bir konuna gelmesini çok istiyorum gerçekten hak ediyor çünkü. Ve üzülüyorum onun için.
Okuduğunuz için teşekkür ederim amlamsızca sadece iç dökmek istedim.
36 yaşımdayım aradaki iş arama dönemleri ve 1-2 mecburi çalıştığım şirketi saymazsak 13 senedir çalışıyorum. Altı sene çalıştığım uluslararası firmada kariyerimin en parlak (!) dönemini yaşadım terfi ettim. Sadece sözde bir terfiydi neyse zaten ayrıldım geçti bitti. O şirketteki müdürüm benden sadece bir yaş büyüktü, staj yaparken girmiş ve kalmış yükselmiş. Haftada bir uğrar imzaları atar, onaylaması gereken şeyleri onaylar ve benim tam 6 katım maaş alır giderdi. Tüm müşterileri bendeydi ve ben satış yapardım primleri de o alırdı. Biz şirket iyice ulusal pazara açılınca patronun ıstarıyla cebimizden kursa gittik o ofiste özel yabancı dil dersi aldı. Bence bu hiç adil olmayan bir durum ve şartlardı. Bunu buraya koyalım.
Eşimin yaşı 31 ve makine mühendisi iyi derece yabancı dili var. Bilgisayar sevdası yüzünden yazılım sektöründe. Dört senedir o şirkette , sadece altı ay kendi işimizi kurma maceramız sırasında ayrıldı ve sonra geri döndü. İşi çok stresli ve yoğun, neredeyse 7/24 ve evet maaş çok komik. Bu arada eşimin şefini uyumsuz tavırları yüzünden çıkardılar ve eşim şirkette sürekli eleman sirkülasyonu olduğundan şu am bölümünün en kıdemlisi. Biz bu sebepten ötürü onu geçirirler diye düşünerek tatile gittik. Döndüğümüzde o pozisyona başkasını almışlar ve adam bir şey bilmiyor eşim eğitiyor adamı.
Yok ben istemiyordum zaten dese bile içten içe üzüldüğünü hissediyorum. Ve çok adaletsiz geliyor bu bana. Eşim olduğu için değil ama gerçekten çok çalışkan ve zeki birisi. İstiyorum mi amele gibi çalışmasın iyi yerlere gelsin. Amele dediğim için kızmayın hammalık ediyor anlamında dedim bunu.
Şükür kısmı evet çok şanslıyız. Bir sene olmadı daha iş batırdık ama sıfır borçla atlattık. Üstüne annesi ev-iş arası uzun diye ev aldı bize biz böyle bir ev alamazdık kendimiz. Bunlar iyi güzel ama bugün çok demoralizeyim. İş arıyorum inşallah bir işe gireceğim ama yine emir altında bomboş çalışacağım gibi hissediyorum.
Benim müdirenin çocukluğu çok yoklukla geçmiş, ben memur çocuğuydum orta halliydik ve tek olduğumdan el bebek gül bebek büyüdüm. Yani bu yüzden mi o yükseldi ? Çok çektiği için mi zamanında ? Ben yerimde saydım hep çocukluğum rahat geçti diye mi ? Sistem böyle mi işliyor ?
Eşimin hak ettiği gibi bir konuna gelmesini çok istiyorum gerçekten hak ediyor çünkü. Ve üzülüyorum onun için.
Okuduğunuz için teşekkür ederim amlamsızca sadece iç dökmek istedim.