Aynen. Son iki aydır bu dediğinizden oldum ben. Hem de hiç farketmeden. Önceden arkadaşlarıma filan ben akıl verirdim moral verirdim şimdi kendime faydam yok
Aynen. Son iki aydır bu dediğinizden oldum ben. Hem de hiç farketmeden. Önceden arkadaşlarıma filan ben akıl verirdim moral verirdim şimdi kendime faydam yokGülerken çok güldüm kesin ağlayacağım diyenlerdensiniz yani, lütfen böyle düşünüp kendinizi olumsuza kanalize etmeyin.
Aynı zamanlarda aynı şeyleri yaşamışız. Ben ilk başta bu şekilde düşünmüyordum. Herşey halledilir yeterki sağlık olsun diyordum ama o kadar üst üste geldi ki farkında olmadan gergin huzursuz bir kadın oldumŞubatta nikahım oldu nisanda düğünüm olamadı çeyizim gitti 3 kişiyle ev düzdük hiç birşeyim istediğim gibi olmadı sırf annem üzülmesin diye ablamın olmayan gelinliğini giyip evden öyle çıktım kapımın önünde davul bile çaldıramadım içimde kaldı balayına gidemedim ama hiç kendimi eksik hissetmiyorum çünkü çok şükür bu süreçte hasta olmadım ailemden kimseye salgın bulaşmadı eşim beni seviyor ve iyi anlaşıyoruz nisan ayında sinir krizi geçirdim camı kırdığmla kaldım ne gereği vardı ki düğün olsa ne olacaktı ya birine bişey olsaydı. Her şerde bir hayır vardır. Kötüyü çağırıp modunuzu düşürmeyin. Eğlenceyi sonrada yaparsın, balayına değilde tatile gidersin nesi zor ki her şeyin kolayı var.
Bunu bir süreç olarak düşünün, mutlaka geçecek ve siz üzerine düşünüp içinizde daha da büyütmeyin:)Aynen. Son iki aydır bu dediğinizden oldum ben. Hem de hiç farketmeden. Önceden arkadaşlarıma filan ben akıl verirdim moral verirdim şimdi kendime faydam yok
İsyana düşmekten korkmak...siz şuan bu şükürsüzlükle daha ne oluyor zannediyorsunuz...resmen isyanda gibi ruhunuz...Arkadaşlar bu sadece iç döküş dert değil gibi. Sadece benim aklıma gelen düşünceler sizde de oluyor mu diye merak ediyorum. Ben son altı yıl boyunca her konuda her şekilde hep olumlu düşünmeye çalıştım. Yaşadığım olumsuzluklar da vardır bir hayırlısı ben göremiyorumdur dedim. Ama sanki ben olumlu baktıkça pozitif düşündükçe aksilikler beni buluyor gibi. İlk evliliğimde yaşayamadığım şeyleri ikinci evliliğimde yaşayacağım diye hep teselli ediyordum kendimi. Pandemi oldu nikahım istediğim gibi olmadı arkadaşlarımın hiçbirisi gelemedi. Ağız tadıyla mutlu Mesut balayı planladık yine uçuşlar kapatıldı gidemedik. Daha da gidemeyiz. Eşimin iyi bir kazancı vardı birimi değişti kazancı düştü. Üstüne son iki aydır çıkan sağlık sorunlarım var. Benim iş yerim değişti yine maaşı daha düşük bir yere geçtim. Arabamızı satmıştık yeni araba ihtiyacı oldu. Şuan sıfır araç bulunmuyor ikinci el fiyatları sıfırdan farksız. Herşey ateş pahası. Sürekli kazancımız yetmeyecekmiş borcumuzu ödeyemeyecekmişiz kaygısına kapılıyorum. Daha detaylı yazamadığım bir sürü küçüklü büyüklü aksilik. Hepsi sıralanmışlar teker teker geliyorlar sanki. Artık bir konuda mutlu olmaya hevesli olmaya hayal kurmaya korkar oldum. Neye elimi atsam kuruyor sanki. Olumlu düşünemiyorum yaşam enerjimi kaybettim. Sürekli uyuyorum yada ağlıyorum. Eşim de bu durumuma üzülüyor. Eskisi gibi ol artık çok şükür halimizde ne var diyor ama ben bir türlü toparlayamıyorum kendimi. İçimde hep kötü bişeyler olacakmış sıkıntısı var ve geçmiyor bir türlü. Ben de eski beni istiyorum ama düşününce o halim çok Polyana gibiymiş. Sürekli negatifim. Olumsuz şeylerde hayırlısı böyleymiş diyip geçemiyorum artık. İsyana düşmekten korkuyorum. Benim gibi olup sonra kendini toparlayanlar neler yaptınız
Dua ediyorum namaz kılıyorum. Kötü düşüncelerle mücadele ediyorum ama eskisi gibi olamıyorum bir türlü. Sürekli ağlamak istiyorum. Ben de eski beni özledim
Evet hayatın dikenine başka bir yerden yakalanıyor. Galiba sürekli evde kalmak. Torpilli kişiler yüzünden çalıştığımız birimlerin değişmesi ben de stres durumunu tetiklediBunlar herkesin yaşadığı sıkıntılar, ne eksik ne fazla.
Hayat ne zaman güllük gülistan olabilir ki, imkan var mı buna?
Aynı zamanlarda aynı şeyleri yaşamışız. Ben ilk başta bu şekilde düşünmüyordum. Herşey halledilir yeterki sağlık olsun diyordum ama o kadar üst üste geldi ki farkında olmadan gergin huzursuz bir kadın oldum
Bunu hissediyorum zaten. Sürekli inşirah okuyorum. İnançlı bir insanım ama bu kadar olumsuzluğa düşmek hiç yaşamamıştım bunu inanınİsyana düşmekten korkmak...siz şuan bu şükürsüzlükle daha ne oluyor zannediyorsunuz...resmen isyanda gibi ruhunuz...
İnşallah mutluluğunuz daim olsunhiç huzursuz olup eşinide ailenide germe biz şimdi Allah izin verirse Ağustosun16 sında eğlence yapacağız ne yapalım piyango bizi vurdu böyle yazılmış tek biz değiliz ki herkes etkilendi. Allah sağlık versin gerisi halledilir.
İnşallah mutluluğunuz daim olsun
Bütün bunlar senin şanssızlığın değil, 2020'nin getirdikleri yani götürdükleri. İnanın siz iyi bile sayılabilirsiniz. Şu pandemi sürecinden sonra yaparsınız tatilinizi ne var. Yani biz işsiz kaldık birikimden yiyoruz ucu ucuna yine de sizin kadar karamsar olmadım 2-3 ay sonra toparlanırız diyorum ders çalışıyorum. Pozitif olun biraz bu polyannacılık değil ki. Polyanna olursakta olalım canım napalım kendimizi mi öldürelim. Ben diyorum ki elde avuçta ne varsa gitti acaba yeter mi iş başlayana kadar diyorum üzülüyorum sonra Allah'tan birikimimiz vardı asgari ücretle çalışan napsın diye şükrediyorum. Olan oldu artık sabredicez olanla yetinicezArkadaşlar bu sadece iç döküş dert değil gibi. Sadece benim aklıma gelen düşünceler sizde de oluyor mu diye merak ediyorum. Ben son altı yıl boyunca her konuda her şekilde hep olumlu düşünmeye çalıştım. Yaşadığım olumsuzluklar da vardır bir hayırlısı ben göremiyorumdur dedim. Ama sanki ben olumlu baktıkça pozitif düşündükçe aksilikler beni buluyor gibi. İlk evliliğimde yaşayamadığım şeyleri ikinci evliliğimde yaşayacağım diye hep teselli ediyordum kendimi. Pandemi oldu nikahım istediğim gibi olmadı arkadaşlarımın hiçbirisi gelemedi. Ağız tadıyla mutlu Mesut balayı planladık yine uçuşlar kapatıldı gidemedik. Daha da gidemeyiz. Eşimin iyi bir kazancı vardı birimi değişti kazancı düştü. Üstüne son iki aydır çıkan sağlık sorunlarım var. Benim iş yerim değişti yine maaşı daha düşük bir yere geçtim. Arabamızı satmıştık yeni araba ihtiyacı oldu. Şuan sıfır araç bulunmuyor ikinci el fiyatları sıfırdan farksız. Herşey ateş pahası. Sürekli kazancımız yetmeyecekmiş borcumuzu ödeyemeyecekmişiz kaygısına kapılıyorum. Daha detaylı yazamadığım bir sürü küçüklü büyüklü aksilik. Hepsi sıralanmışlar teker teker geliyorlar sanki. Artık bir konuda mutlu olmaya hevesli olmaya hayal kurmaya korkar oldum. Neye elimi atsam kuruyor sanki. Olumlu düşünemiyorum yaşam enerjimi kaybettim. Sürekli uyuyorum yada ağlıyorum. Eşim de bu durumuma üzülüyor. Eskisi gibi ol artık çok şükür halimizde ne var diyor ama ben bir türlü toparlayamıyorum kendimi. İçimde hep kötü bişeyler olacakmış sıkıntısı var ve geçmiyor bir türlü. Ben de eski beni istiyorum ama düşününce o halim çok Polyana gibiymiş. Sürekli negatifim. Olumsuz şeylerde hayırlısı böyleymiş diyip geçemiyorum artık. İsyana düşmekten korkuyorum. Benim gibi olup sonra kendini toparlayanlar neler yaptınız
Aynen. Ciddi bir gelecek kaygısı yaşıyorum. Bir de bebek istiyoruz. Oda geriyor beni. Ortalık çok kötü diyorum. Geçim sıkıntısı çekersek diyorum. Diyorum da diyorum.Şuan herkes aynı
Böyle olmamızın sebebi yaşam kaygısı ile doğru hamleler yapmak
Kendimizi salmamak
Allah yardımcınız olsun. Doğru söylüyorsunuz. Bu senede bir uğursuzluk varBütün bunlar senin şanssızlığın değil, 2020'nin getirdikleri yani götürdükleri. İnanın siz iyi bile sayılabilirsiniz. Şu pandemi sürecinden sonra yaparsınız tatilinizi ne var. Yani biz işsiz kaldık birikimden yiyoruz ucu ucuna yine de sizin kadar karamsar olmadım 2-3 ay sonra toparlanırız diyorum ders çalışıyorum. Pozitif olun biraz bu polyannacılık değil ki. Polyanna olursakta olalım canım napalım kendimizi mi öldürelim. Ben diyorum ki elde avuçta ne varsa gitti acaba yeter mi iş başlayana kadar diyorum üzülüyorum sonra Allah'tan birikimimiz vardı asgari ücretle çalışan napsın diye şükrediyorum. Olan oldu artık sabredicez olanla yetinicez
Bebek konusunda vende öyleyimAynen. Ciddi bir gelecek kaygısı yaşıyorum. Bir de bebek istiyoruz. Oda geriyor beni. Ortalık çok kötü diyorum. Geçim sıkıntısı çekersek diyorum. Diyorum da diyorum.
Bu detayları düşündüğüm zaman kendimi hiç toparlayamıyorum zaten. Bazen hiç çocuğum olmasın diyorum ama bir taraftan da çok istiyorum. Keşke 37 yaşıma kadar beklemeseydim geç kalmasaydım diyorum. Böyle düşünüp duruyorum dertli gibi. Halbuki ortada ciddi hiç birşey yok.Bebek konusunda vende öyleyim
Böyke bir sistem de nasıl mutlu olacak
Tam aşık olacağı çağda okulu olduğu için ciddi düşünemeyecek
4 yıllık okusa 23 yaşında okulu bitse kpss yi zorlasa yapamaz ümidini kaybetse yıllarca boşuna okumuş olacak çok acı çekecek
23e kadar hiç çalışmadığı için belki tutunamayacak
Evlenince bu şehre yeni geldim. Merkeze uzak bir yerdeyiz. Korona filan da olunca dört aydır hiç bir yere çıkmadım aileme gitmek haricinde. Depresyon belirtisi bunlar gerçekten ve psikolojimin ciddi ciddi bozulmasından korkuyorum. Son zamanlarda birden sinirleniyorum. En ufak bir söz bile gerilmeme yetiyor bazen. Sürekli rahatlatıcı dualar okuyorum ama bir yere kadarSürekli uyuma ve ağlama..Depresyona girmişsiniz sanırım. Kötü duygulardan kaçmak adına kendinizi kapatıyorsunuz.Psikiyatriste gidin..Yardım iyi gelecektir. Ayrıca bu duyguyu kırmanın en yardımcı yolları sosyal ve aktif olmak.Sosyalleşin,spor falan yapın.Daha çabuk toparlarsınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?