Arkadaşlar ben memleketimden uzak bir yere evlendim. Evleneli bir yılı geçti. Başlarda çok zorlandım aileme çok düşkün olduğum için. İlk memleketime geldiğim zamanlarda dönmeme az kaldı falan diye ağlardım çünkü ben hiç evden uzakta kalmamıştım üniversitemi bile memlekette okudum. Yaşadığım şehre dönünce bir dahaki gideceğim günü kafamda belirleyip gün sayardım öyle zorlandım. Sonra sonra alıştım tabi. Eskisi gibi hissetmemeye başladım. Şimdi geldim memleketime mesela gayet iyiydim durup durup ağlamam gelmedi mesela. Ama birkaç güne dönücem o yüzden bir burukluk oluştu bende yine. Evet dediğim gibi eskisi gibi değilim baya aştım bu hisleri ama gideceğim zaman yaklaşınca bir buruk hissediyorum şu an içten içe üzgünüm mesela. Ama yaşadığım şehre de alıştım seviyorum da. Eşimle de aram çok iyi şükür. Eşimin ailesi de var onlarla da iyiyim. Ama insanın içi burkuluyor. Eşimin ailesini gördüğüm kadar kendi ailemi göremiycem bu saatten sonra diye düşünüp üzülüyorum zaman zaman. Kimine mantıklı gelmeyebilir ama beni ailesine çok düşkün olanlar anlar bence. Daha deneyimli olanlardan akıl almak istedim o burukluk hep olacak mı? Yoksa o da zamanla geçer mi? Annemi burada yapayalnız bırakıyor gibi hissedip üzülüyorum. Aynı şeyi yaşayanlarla konuşmaya ihtiyacım var 
ama lütfen ailesine çok düşkün olanlar yazsın genel olarak. Düşkün olmayanlar hiçbir zorluk çekmiyor çünkü birbirimizi anlamamız zor
ama lütfen ailesine çok düşkün olanlar yazsın genel olarak. Düşkün olmayanlar hiçbir zorluk çekmiyor çünkü birbirimizi anlamamız zor
Neyse şaka bir yana, zamanla alışırsın gülüm be. Çocuğun filan olunca belki daha kolay olur ilerde. Yani biraz hüzünlenmek normal tabi ama günlük hayatıni etkileyecek düzeyde ya da seni depresyona sürükleyecek vs gibiyse o zaman bi terapi vs almayı düşünebilirsin. Kaç yaşındasın? Erken mi evlendin?
