- 27 Nisan 2017
- 33
- 20
- 38
- 30
- Konu Sahibi MaBigDreams
-
- #1
Merhaba. İçimde garip sızılarla yaşıyorum bu aralar. Derdim bu sevmek sevilmek işleri.. En son 5 yıl önce hayatımda biri vardı, uzun süreli bir ilişki sadakatsizlik yüzünden bitmişti. Geriye de özgüvensiz, erkeklerle konuşmayı arkadaş olmayı unutmuş, kimselere bir daha güvenemeyeceğini düşünen bir ben kaldı ve bu enerjim yüzünden bu zamana kadar hayatımda yeniden biri olmadı. Erkeklerle arkadaş olamamayı aşalı çok oldu. Sevilmekten yana özgüvensizliğim ve korkularım kaldı ama. Bu senenin başında ortak dersler aldığım biriyle göz göze geldim, bir kaç saniye takılı kaldık sanırım. Sonrasında bu göz göze gelmeler tekrar etti, bakmasanız da bazen birinin size baktığını hissedersiniz ya defalarca kez de bunu hissettim. Etkilendim ben sanırım işte. Tam da burada dengesizliğim, geçmişten kalma yaralarım devreye girdi. Bi an “evet o da bana bakıyor derken, bir an “saçmalama kesin o senin ona baktığını düşünüyordur” moduna geçiyorum. Bir an “evet birileri beni de sevebilir” derken bir an “Herşeyi kafamda kuruyorum ben kesin” haline geçiyorum. Bir an “gözlerine bakmaktan korkma, küçük değilsin artık” derken bir an “ Acaba hakkımda ne düşünür böyle bakarsam, belki hayat görüşlerimiz inançlarımız bile farklıdır” diyorum. Bu düşünceler yüzünden son 10 gündür adamı gördüğüm yerde gözlerimi kaçırır alakasız yerlere bakar oldum aptal gibiyim. Kendimi yetersiz, değersiz hissediyorum. İçimi acıtıyor. Kafamda binbir şey “hayatıma birini nasıl alacağım nasıl güveneceğim, nasıl olacak”lar dönüp duruyor. Şu hayatta kimseye bir zararım dokunmadı şimdiye kadar, çirkin bir kız da değilim neden bu kadar sevilmeye layık olmadığımı hissediyorum bu kadar kendimi eziyorum bilmiyorum. Bir yanım geleceği varsa biri sana gelir senin bakmana etmene gerek yok derken bir yanım acaba böyle yaparak olası güzellikleri nasıl kaçırıyorum şu genç yaşımda diye düşünüyor... Güzel yorumlarınıza ihtiyacım var