Mrb arkadaşlar uzun dönemdir yaşadığım sorunumu sizinle paylaşmak ve yardımlarınızı almak istiyorum. 27 yaşında bekar bayanım ve uzun zamandır hayatımda kimse yok. Ve son zamanlarda çevremde (arkadaş, aile vs.) şaka ve gerçek olarak söylenen hayatında kimse yok mu, neden kimse yok falan gibi sözlerle karşılaşıyoum. Bunlara kimi zaman bende şaka ile cvp verip geçiyorum ama sonrasında kendi kendime sorguluyorum. neden hayatımda kimse yok ben sevilmicek bi insanmıyım diye. Bununla beraber iş ve dershane dışında (onlarda mecburen) kimseyle görüşmek istemiyorum. Evimize kimse gelmesin ben kimseye gtmiyim kendi halimde olmak istiyorum. Ama bazende arkadaşlarımla beraber olmak istiyorum. Duygularım sürekli değişiyor. Bazen kimseyi çekemezken bazen herkesi kucaklayasım geliyor. Hayatı, yaşamayı seviyorum ama sanki böyle yaşamak istemiyorum. Bişeyler eksik sanki hayatımda bazen beni anlayan kimse yok gibi hissediyorum. Beni seven arkadşlarım ailem var haytımda bunlar için çok şğkrediyorum ama bu yalnızlığın içinde düşünce kendimi boşlukta hissediyorum ve en kötüsüde bunları kimseye anlatamıyorum çevreme hiçbişey yokmuş gibi herşey normal gibi davranıyorum buda beni iyice sinirli ve stresli yapıyor. Ben bu durumu çözemedim.