içimdeki dökmeye ihtiyacım var...

ÖNCELİKLE günaydın totemvetabu...ilaç kullanılması bana çok ters geliyor çünkü onlar senin yaşadıklarını silmiyor adece beyninini uyuşturup seni dünyadan siliyor.. hayatın boyunca ilaç kullanamayacaına göre sorunların üstesinden gelmeyi ve onlarla yaşamayı denemeleisin..bence içindekileri atamamanın nedeni tartışmalarınıın sonuçsuz kalması. yani emselenizi tam olarak çözmediğinizden ilerde bunlar yine patlak veriyor.. sorunlarınızın temelini yazmamışsın ama eğer ev dışındaki kişiler için tartışıyorsanız bu ilişkinize cidddi zararlar verecektir. ilk aylar da şiddet uygulaması da kabullenilir değil gerçekten eşinin.daha sakin kafa ile oturup konuşmalısınız.. birbirinizi suçlamadan şikayet etmeden beklentilerinizi söylemelisiniz. konuşarak olnmuyor dersen eşine mektup yaz ve cebine koy.. ama dediğim gibi onu suçlamadan sadece kendi duygu ve düşüncelerini beklentilerini anlatmalısın..
 
kavgalarımız genelde ailesinden kaynaklanıyor evet.
kayınvalidemle iyi anlaşıyoruz aslında, bir sorunum sıkıntım yok kendileriyle, ama birkaç kez onlarla ilgili birşeylerden dolayı bana çok sert tepkiler verdi, ve ben de bu konu tabu gibi birşey oldu.
inanın mesele tam olarak şu diyebileceğim birşey bile yok, ama sanırım üstüste kavgalar, ve bu kavgaların çok erken ve çok sert başlaması beni ruhen bitirdi. bazen iyi hissediyorum kendimi, tamam diyorum geçmiş geçmiştir, bak herşey ne kadar güzel, eşimin çok iyi yönleri de var onlara odaklanayım diyorum, ama en ufak bir tartışmada sil başa yapıyorum, ve içimi (dile getirmek istemiyorum bu kelimeyi ama) ona karşı nefret kaplıyor sanki.

ben iyi olabilsem toparlanabilsem aslında belki de mutlu olabiliriz bilemiyorum, ama evliliğimin bu hale gelmiş olmasını bunları yaşamış olamyı kabullenemiyorum, Allah affetsin ama ne yaptım da hakettim bunları diye isyan ettiğim oluyor.
 
ilaç kullanmayı bırak,ilaçlar bilinç altına ittikçe itiyor dertleri.sonra büyüyerek patlayarak çıkıyor.eşin sana yanlış yapmışsa,affet.herkes ikinci bir şansı hakediyor.unutmaya çalış,kavgaları değilde,mutlu anlarınızı hatırla daha çok.
 
daha çok yolun başındasınız kendini bırakma eşinle güzel şeyler yapmaya, zamanınızı kaliteli şekilde geçirmeye çalışın. onunla konuş ve en azından bir süreliğine aileleri hayatınızdan çıkarın. sadece kendi başınıza kalın. inşallah düzeleceksin ve lütfen ilaçları bırak.
 
kavgalarımız genelde ailesinden kaynaklanıyor evet.
kayınvalidemle iyi anlaşıyoruz aslında, bir sorunum sıkıntım yok kendileriyle, ama birkaç kez onlarla ilgili birşeylerden dolayı bana çok sert tepkiler verdi, ve ben de bu konu tabu gibi birşey oldu.
inanın mesele tam olarak şu diyebileceğim birşey bile yok, ama sanırım üstüste kavgalar, ve bu kavgaların çok erken ve çok sert başlaması beni ruhen bitirdi. bazen iyi hissediyorum kendimi, tamam diyorum geçmiş geçmiştir, bak herşey ne kadar güzel, eşimin çok iyi yönleri de var onlara odaklanayım diyorum, ama en ufak bir tartışmada sil başa yapıyorum, ve içimi (dile getirmek istemiyorum bu kelimeyi ama) ona karşı nefret kaplıyor sanki.

ben iyi olabilsem toparlanabilsem aslında belki de mutlu olabiliriz bilemiyorum, ama evliliğimin bu hale gelmiş olmasını bunları yaşamış olamyı kabullenemiyorum, Allah affetsin ama ne yaptım da hakettim bunları diye isyan ettiğim oluyor.

aynı benim duygularımdasın galiba iyi degiliz bunalım resmen . bende nişanlımla çok sıkıntılar çektim çok kavgalar ettik hep birbirimizi sevdigimizi anlayıp geri döndük ama yara açtı bu bende galiba. her küçük sey yüzümün asılmasına yetiyo eskiden deli dolu bi insandım. bazen oluyo gülcem diyorm hayatı yaşıcam yetr bıktım sıkıntılardan sonra hemen bi kavga gene başa dönüyorum:(
 
teşekkür ediyorum hepinize. ilaçları 1-2 aydır içmiyorum.

bir de kafamı karışıtran bir mevzu var (konuştukça çenem düşüyor sanırım, hakkınızı helal edin)

bir çocuk yuvasında müdür yardımcılığı yapıyorum, işimi seviyorum ve şansıma erken yaşta iyi bir konuma hızlı yükseldim.
fakat ev ve işi bir arada yürütmekte çok zorlanıyorum, yorgun düşüyorum. akşamları erken yatıyorum, e haliyle eşim geldiğinde yorgunluğum yüzüme yansımış oluyor vs... ve eşim zaten çalışmamı oldum olası istemiyordu. ben de çok kariyer delisi olmadığımdan evlendikten sonra çalışmayabilirim değerlendiririz demiştim.

ve eşim bu okul döneminden snra yani haziran sonrası işimi bırakmamı istiyor ve bu konuda çok net.
ben de işin aslı ev ve iş yoruluyorum fakat sürekli böyle tartışma halindeyken de evliliğime güvenip işimden olmaktan korkuyorum. ayrıca eşim sorumluluğunu çok iyi bilir fakat çok eli açık bir insan değildir.
bu konuda da çok kafam karışık, sürekli bir gelgit halindeyim, kararsızım. dışardan baktığınızda ne önerirsiniz acaba?
 
Selam canim,

malesef sana diyebilirim ki bu dusuncelerin senin yarattigin dunya...

bu dunya bendede mevcut ama ben savas halindeyim onunla...

ve bak kendinde diyorsun sana karsi ilgili aslinda....ve biliyorumda sen kendi dunyanda bunu gorsende yinede kendine diyorsun yok yaa ama ya sahiden boyle degilse ve hep bir savas icindesin kendinle...

bak bence imkanin varsa biraz herseyi sallamayi dene ve cik gey tek basinada olsan,bosvermeye calis o anlik herseyi,kendine bes dakika bile olsa de amaaaaan ya nasila oyledir,aldatsa bile 24 saat yaninda olamam.

bak bende senden 1 yas buyugum.ve guzel gunlerimizi bu sekilde harap etmemeye calismaliyiz,savastir hayat zaten hep!!!:38:
 
teşekkür ediyorum hepinize. ilaçları 1-2 aydır içmiyorum.

bir de kafamı karışıtran bir mevzu var (konuştukça çenem düşüyor sanırım, hakkınızı helal edin)

bir çocuk yuvasında müdür yardımcılığı yapıyorum, işimi seviyorum ve şansıma erken yaşta iyi bir konuma hızlı yükseldim.
fakat ev ve işi bir arada yürütmekte çok zorlanıyorum, yorgun düşüyorum. akşamları erken yatıyorum, e haliyle eşim geldiğinde yorgunluğum yüzüme yansımış oluyor vs... ve eşim zaten çalışmamı oldum olası istemiyordu. ben de çok kariyer delisi olmadığımdan evlendikten sonra çalışmayabilirim değerlendiririz demiştim.

ve eşim bu okul döneminden snra yani haziran sonrası işimi bırakmamı istiyor ve bu konuda çok net.
ben de işin aslı ev ve iş yoruluyorum fakat sürekli böyle tartışma halindeyken de evliliğime güvenip işimden olmaktan korkuyorum. ayrıca eşim sorumluluğunu çok iyi bilir fakat çok eli açık bir insan değildir.
bu konuda da çok kafam karışık, sürekli bir gelgit halindeyim, kararsızım. dışardan baktığınızda ne önerirsiniz acaba?

canım çocuk yuvası dediğin kimsesizler yurdu mu yoksa kreş gibi bir yermi???çünkü kimsesizler yurdu gibi bir yerse senin psikolojini bozan seni depresif ruh haline götürüyor olabilir.. bende 2 yıl kadar bir merkezde çalıştım ve hep sorunlu sıkıntılı insanları görmek beni ruhen ve fiziken yoruyordu.. bence bir kadının kendi ayakları üzerinde durması gerçekten güzel ama evde işlere yetişmememn ve erken uyuman evliliğiniz için sorun olabilir.. paran var ne güzel eve bi yardımcı tutsan gelsin temizliğini yapsın haftalık.. sana sadece yemek derdi kalsın.. bazen müsait olduğunda yemekleri hazırla at buzluğa.. ne biliyim karnıyarık, dolma, sulu köfe ben bunları yapıp buzluğa koyarım hazırca pişiririm hep..erken uyuma konusunda biraz direnmeye çalış.. bir kaç gün sabredersen sonra uyumamaya alışırsın.. ama bence işini bırakma derim..
 
bence her bayan çalışmalı ki sizin de oldukça iyi bi işiniz varmış, asla bayanların mevcut işlerini bırakmaları taraftarı değilim açıkçası. hiç bi maddi sıkıntınız olmasada, eşinizle de çok çok mutlu bi evliliğiniz olsada yinede bayanın iş hayatında olması kendisine yararı olur. bi de üstüne üstlük sizin kafanızda ki soru işaretleriyle işten çıkmanız çok yalnış bence... ya eşinizle olan sorunlarınız işten çıktıktan sonra artarak devam ederse ne yapacaksınız?
 
teşekkür ediyorum hepinize. ilaçları 1-2 aydır içmiyorum.

bir de kafamı karışıtran bir mevzu var (konuştukça çenem düşüyor sanırım, hakkınızı helal edin)

bir çocuk yuvasında müdür yardımcılığı yapıyorum, işimi seviyorum ve şansıma erken yaşta iyi bir konuma hızlı yükseldim.
fakat ev ve işi bir arada yürütmekte çok zorlanıyorum, yorgun düşüyorum. akşamları erken yatıyorum, e haliyle eşim geldiğinde yorgunluğum yüzüme yansımış oluyor vs... ve eşim zaten çalışmamı oldum olası istemiyordu. ben de çok kariyer delisi olmadığımdan evlendikten sonra çalışmayabilirim değerlendiririz demiştim.

ve eşim bu okul döneminden snra yani haziran sonrası işimi bırakmamı istiyor ve bu konuda çok net.
ben de işin aslı ev ve iş yoruluyorum fakat sürekli böyle tartışma halindeyken de evliliğime güvenip işimden olmaktan korkuyorum. ayrıca eşim sorumluluğunu çok iyi bilir fakat çok eli açık bir insan değildir.
bu konuda da çok kafam karışık, sürekli bir gelgit halindeyim, kararsızım. dışardan baktığınızda ne önerirsiniz acaba?

canım evliliğim düzelir mi umudu ile sakın işini bırakma. senin ruh halini anlıyorum benzer şeyler yaşadım. ilaç tedavi vb.. hepsi hikaye tek çözüm sensin. birşeyleri kafanda bitirmen gerek. yaşadıklarını durmadan düşünmeyi kesmen lazım. işi bırakmaya gelince sakın sakın sakın diyorum. evde oyurmak seni daha da bunaltır. durmadan geçmişi yaşananları düşünürsün. şuan psikolojim bozuk diyorsun devamlı evde olacağında ne olacak . ve eşinden para istemek bu konu zor bir mevzu. ne kadar eli açık melek olsa da adam iş paraya gelince çirkefleşiyor işler. canın birşey almak isteyecek. ama eşin kendince onu haklı bulmayıp para vermeyecek mesela. bunlar olmayada bilir ama elinde maddi bağımsızlık varken bundan vazgeçme derim.
birde yorgunluğun sadece iş kaynaklı olmaya bilir. psikolojinin bozuk olmasıda insanı fiziken yorar. erken yatman devamlı yorgun hissetmen psikolojik kaynaklı olabilir unutma...
 
Allah razı olsun hepinizden ilgilendiniz, yardımcı olmaya çalışıyorsunuz ve inanın konuşmak açılmabilmek rahatlattı beni.

işim çocuk yuvası, kimsesizler yurdu gibi bir yer değil, aksine çok neşeli, çocuklarla şen şakrak eğlenceli bri yer.
ev ve işe yetişmenin yorgunluğu dışında bir sıkıntım yok yani işimle ilgili.
eve temizlikçi almaya gelince, eşim buna asla müsade etmiyor. kendi ailesinden gördüğü alışkanlıkların dışına çıkamayan birisi. annesi ev hanımı tabi, o işlerin nasıl yetiştiğine dair kafasını yormaya tenezzül etmiyor.
üstelik yardımcı da değil bana, ütü temizik yemek vs... derken bitap düşüyorum.
ama işimi bırakırsam da dediğiniz gibi sap gibi ortada kalmaktan korkuyorum.
bu konuda çok net bir karar verip bunu ona herşeyi göze alıp beyan etmem gerek.
çünkü işten çıkmıyorum dediğimde de bir dünya sorun çıkaracak biliyorum.
 
canım evliliğim düzelir mi umudu ile sakın işini bırakma. senin ruh halini anlıyorum benzer şeyler yaşadım. ilaç tedavi vb.. hepsi hikaye tek çözüm sensin. birşeyleri kafanda bitirmen gerek. yaşadıklarını durmadan düşünmeyi kesmen lazım. işi bırakmaya gelince sakın sakın sakın diyorum. evde oyurmak seni daha da bunaltır. durmadan geçmişi yaşananları düşünürsün. şuan psikolojim bozuk diyorsun devamlı evde olacağında ne olacak . ve eşinden para istemek bu konu zor bir mevzu. ne kadar eli açık melek olsa da adam iş paraya gelince çirkefleşiyor işler. canın birşey almak isteyecek. ama eşin kendince onu haklı bulmayıp para vermeyecek mesela. bunlar olmayada bilir ama elinde maddi bağımsızlık varken bundan vazgeçme derim.
birde yorgunluğun sadece iş kaynaklı olmaya bilir. psikolojinin bozuk olmasıda insanı fiziken yorar. erken yatman devamlı yorgun hissetmen psikolojik kaynaklı olabilir unutma...


eşim maddi konuda çok hesaplıdır, Allah için sorumluluğunu bilir evet, belli bir miktarı evine bırakır ama onun dışına asla çıkmaz. kaldı ki iyi bir işi ve geliri var. buna rağmen evimiz eşyalarımız içime sinecek şekilde olmadı hiç mesela. "eşin kendince haklı bulmayıp para vermeyecek" demişsin ya, bunu o kadar çok yaşadık ki, bu denli çökmüş olmamın sebeplerinin başını çekiyor. bu arada uyku mevzusunda da çok haklısın, gerçekten uyuyup bir günü daha bitirme isteği sanırım bendeki.
 
Selam canim,

malesef sana diyebilirim ki bu dusuncelerin senin yarattigin dunya...

bu dunya bendede mevcut ama ben savas halindeyim onunla...

ve bak kendinde diyorsun sana karsi ilgili aslinda....ve biliyorumda sen kendi dunyanda bunu gorsende yinede kendine diyorsun yok yaa ama ya sahiden boyle degilse ve hep bir savas icindesin kendinle...

bak bence imkanin varsa biraz herseyi sallamayi dene ve cik gey tek basinada olsan,bosvermeye calis o anlik herseyi,kendine bes dakika bile olsa de amaaaaan ya nasila oyledir,aldatsa bile 24 saat yaninda olamam.

bak bende senden 1 yas buyugum.ve guzel gunlerimizi bu sekilde harap etmemeye calismaliyiz,savastir hayat zaten hep!!!:38:



çok haklısın, kendi savaşımı halledebilsem aslında, eşimi zaten halledicem belki de. ah o kadar isterdim ki gamsız olmayı.
 
ilaç kullanmayı bırak diyen arkadaşlar hangi tıp fakültesinden mezunsunuz acaba?
bilimsel gerekçelerinizi öğrenebilir miyim?
arkadaşım doktorun kullan diyosa kullan ilaçlarını
o ilaçlar vücuda beyne gerekli olan ve eksik olduğu için hasta olduğun maddeleri geri yerine koyuyor
hiç de uyuşturmuyolar
 
tam evliliğin geçiş dönemindesiniz..
bu dönem çoık önemli..
bu dönemde ya evlilik yürür ya da yürümez ..
geçiş döneminde bütün ailelerde bu gibi sorunlar olur..
birbirinize alışma süreci ,beraber yaşama ,karakterlere alışma vs .bir çok şeye alışma dönemidir bu..
zamanla birbirinize ya alışacak ya da iice zıtlaşacaksınız..
fevri karar vermeyin..
şiddet görmeniz ii olmamış ama belki bu süreci atlatabilirsiniz..
biraz zamana bırakın ,siz de herşeye sinirlenmeyin,bir kavga yaşandı ve bittiyse onu arkanızda bırakmayı öğrenin ,sürekli geçmişle yaşayamazsınız biraz da önünüze bakmanız lazım ..
 
canım evliliğin ilk yıllarında hangimiz eşlerimizle buna benzer sıkıntılar yaşamadık ki
boşuna ilk yıllar uyum ve birbirine alışma evresidir demiyorlar
aslında evliliğinde yaşadıkların çok da anormal durumlar değil tabii şiddet dışında
sana tavsiyem eskiyi eskide bırak eşim şunu dedi ben bunu dedim şu şöyle yaptı şurda üzüldüm burda ağladım diye düşünme zor olsada kötüleri unutup geleceğine bak.eşinle kavgayla küserek değilde iyilikle sakinlikle sorunlarını çözmeye çalış
iş konusunda da bırakmamanı öneririm bir bayanın ekonomik özgürlüğünün olması kadar güzel birşey yok bence
 
eşimin beni sevdiğini biliyorum ama sürekli sevilmediğim inancındayım.
eşime güveniyorum ama sürekli beni aldatacak inanışındayım.
ben de seviyorum ama onu görünce seviyormuş gibi davranamıyorum, zorluyorum yanında gülmek için kendimi.
çalışıyorum, iyi bir işim iyi bir konumum var, beğenilen saygı duyulan biriyim ama ruh halim sokakta kalmış bir ıslak kediden farksız.

Dış dünyada (iş hayatında) saygı duyulan biri misiniz, statü olarak yönettiğiniz bir birim de var mı (sözü geçen biri misiniz?)
Bazen çalışan kadınlarda bu oluyor.. Misal, bir tekstil firmasının ihracat müdürlüğünü yaptığım dönemde, evde gördüğüm muamele ve dışarıda gördüğüm muamele yüzünden çok açmazda kaldığım oldu.. Bazen etkisinde de kalabiliyoruz haklı olarak.. Orada ki saygının evde de devam etmesini haklı olarak istiyoruz.. Olmayınca da gurur yapıp, kadınlığımızdan vazgeçiyoruz bazen.. Seviyormuş gibi davranmaktansa, kaybetmekten korkmuyormuş gibi davranmayı tercih edebiliyoruz..

Tüm bu kuşku / inanışların herhangi bir kaynağı var mı? Bazen kuşku bir önsezidir.. Bazen değildir..
İlaç kullanmayı da bırakmanızı tavsiye ederim, bunun yerine rahatlatıcı çaylar önerebilirim.. Ya da daha farklı odak noktaları..
Çok taze evlisiniz.. Zaman geçtikçe sevginiz oturacak, bu kavgalar yine olacak ama azalacak mutlaka.. Saygıyı kaybetmeyin..

selamlar,
 
Back
X