İçimdeki kapanmayan yaram (Annem)

Kiraz_hanim3

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
9 Şubat 2019
16
72
38
İçimde kopan fırtınaları paylaşmak istedim. Annesiz büyümek onsuz geçen 27sene....Annemle telefonda konuşamadım hiç, mektuplaşamadım, nelereri sever nelerden hoşlanır hatırlamıyorum,onu kaybettiğimde 12yaşındaydım tek hatırladığım simsiyah gözleri, Annem olsaydı bunlar olmazdı, izin vermezdi, dediğim o kadar çok şey varki, rüyalarımda görüyorum hep ve aynı son Anneeee diye bağırarak uyanmak, buyaşımda bile aynı acıyla uyanmak, ya kardeşlerim onlar daha küçüktü onlardamı aynı acaba soramadımki o tarifsiz acı aynı hep ilk günkü gibi taze sol yanımda hep tarifsiz bir acı bi tarafım hep eksik, oğlumun anam deyip sımsıkı sarılması bile hafifletmiyorki bunu ben öyle sarıldım mı hiç hatırlamıyorum göz yaşları içinde yazıyorum Allahım hiçbir çocuk Annesiz büyümesin. Kimseyle paylaşmadım acımı buraya yazmak sizlerle paylaşmak bi nebzede içimi dökmek istedim. Okuyan herkese teşekkür ederim.
 
Ne denilir, nasıl destek olunur bilemedim.
Allah yar ve yardımcınız olsun, Anneciğinizin mekanı cennet olsun inşallah.
Ahirette yollarınız bir olsun, hasretinizi inşallah sonsuza kadar giderin...

Çok zor, annesizlik gerçekten zor.
:KK12:
 
Allah sabırlar versin. Anlayabildiğim kadarıyla bile kalbim sızlıyor. Ah... diyorum. Çok büyük bi acı ve boşluk. Allah kimseye yaşatmasın böyle acılar. Ben yaşarsam ne olur diye düşününce bile aklım gidiyor. Siz sabrınıza şükür edin, cennette kavuşmanız duasıyla...
 
gözlerim doldu. bide benim halimi düşünün annem var ama yok gibi. Keşke sizin yerinizde olsaydım da annem öldü diye özleseydim onu . yaşarken ölü olması ve hatta düşman olması , bir kez kızım deyip sarılmaması , bir kez bu hayatta iyiliğimizi istememesi , hayatım boyunca hatırlamak istemediğim acılar bırakması o kadar zorki!
Ama gerçekten anne olabilen bir anneden Allah kimseyi ayırmasın.
 
Tatlım o acı hep oluyor,zaman sadece bu acıyla nasıl yaşanır onu öğretiyor.
30yasindayim bitmedi,geçmedi..
Üstelik benimki hayatta.kendi hayatını yasiyor
Emin ol bu daha aci
 
Rabbim sabrınıza sabır katsın.Her gün mutlaka annemi bir gün kaybedeceğimi düşünürüm. Bunu kendime niçin yapıyorum,bilmiyorum. Siz bu acıyla yüzleşmişsiniz.Acınızı,düşünürken bile benim içim parçalandı.
Rabbim cennetinde kavuştursun inşallah.
 
gözlerim doldu. bide benim halimi düşünün annem var ama yok gibi. Keşke sizin yerinizde olsaydım da annem öldü diye özleseydim onu . yaşarken ölü olması ve hatta düşman olması , bir kez kızım deyip sarılmaması , bir kez bu hayatta iyiliğimizi istememesi , hayatım boyunca hatırlamak istemediğim acılar bırakması o kadar zorki!
Ama gerçekten anne olabilen bir anneden Allah kimseyi ayırmasın.
 
gözlerim doldu. bide benim halimi düşünün annem var ama yok gibi. Keşke sizin yerinizde olsaydım da annem öldü diye özleseydim onu . yaşarken ölü olması ve hatta düşman olması , bir kez kızım deyip sarılmaması , bir kez bu hayatta iyiliğimizi istememesi , hayatım boyunca hatırlamak istemediğim acılar bırakması o kadar zorki!
Ama gerçekten anne olabilen bir anneden Allah kimseyi ayırmasın.
 
Ah canım, Rabbim sana sabırlar versin. Annenin kalbinede merhametle sevgiyle doldursun. Dilerim herşey gönlüne göre olsun (alıntı yapamadım)
 
Son düzenleme:
İçimde kopan fırtınaları paylaşmak istedim. Annesiz büyümek onsuz geçen 27sene....Annemle telefonda konuşamadım hiç, mektuplaşamadım, nelereri sever nelerden hoşlanır hatırlamıyorum,onu kaybettiğimde 12yaşındaydım tek hatırladığım simsiyah gözleri, Annem olsaydı bunlar olmazdı, izin vermezdi, dediğim o kadar çok şey varki, rüyalarımda görüyorum hep ve aynı son Anneeee diye bağırarak uyanmak, buyaşımda bile aynı acıyla uyanmak, ya kardeşlerim onlar daha küçüktü onlardamı aynı acaba soramadımki o tarifsiz acı aynı hep ilk günkü gibi taze sol yanımda hep tarifsiz bir acı bi tarafım hep eksik, oğlumun anam deyip sımsıkı sarılması bile hafifletmiyorki bunu ben öyle sarıldım mı hiç hatırlamıyorum göz yaşları içinde yazıyorum Allahım hiçbir çocuk Annesiz büyümesin. Kimseyle paylaşmadım acımı buraya yazmak sizlerle paylaşmak bi nebzede içimi dökmek istedim. Okuyan herkese teşekkür ederim.
Allah diğer sevdiklerini sana bağışlasın diycek bişey bulamadım
 
Tam da üstüne konunu gördüm. Canim Allah sabir versin. Ama oyle diyip isyan etme. Keske benim annem de öldü diye aglasaydim. O kadar işkence ediyor ki ölümüyüm dirimiyim bilmiyorum yillardir. kendimi bildim bileli dayak mi yemedim psikolojik siddet mi gormedim. Neler neler yazsam roman olur. Bizi birakip gitti. Biz yine de annedir diyip affettik aradik sorduk. Ortada kaldi evime aldim. O ise sen oglunu benden cok seviyosun diyip oglumu da beni de dövdü. aramadim olmadi. aradim olmadi. Hasta oldu koştum doktorlara goturdum. Iki hafta sonra yine beddualara basladi. Surekli ariyor iki gundur ve durmadan bagiriyor sanarsin malini mulkunu yemisim onu da sokaga atmisim. Yasarken mezara sokuyor beni. Evladima beddua ediyor. Annedir atamazsin diyorlar. Peki ben ben de bi anneyim. benim cocugum ne olacak...
O kadar kotuyken bu yazi cikti karsima..Demem o ki anne var annecik var işte böyle. Her annesi olan mutlu değil maalesef.
Ben de annem icin aynisini derim annem benim icimde hic gecmeyen yara.. ama senin ki yok diye benim de var diye..
 
Allah rahmet eylesin sizlere sabir versin inşaallah. Rabbimiz size uzun omur versin evlatlarinizin basindan ayirmasin ama her canli gibi vakti gelip emri hak vaki olduğunda sizleri cennetinde buluştursun inşaallah
 
Back
X