Bugün bu konuyu açıp açmama konusunda kararsız kaldım fakat içimdeki o sıkıntıyı başka türlü atamayacağım o nedenle okuyup vakitini çaldıklarımdan özür dilerim.
Konu başlıklarıma bakılırsa farkedilir ki bir süredir bebek sahibi olmak için çabalıyorum belli bir yolda katettim sayılır tedavim de devam ediyor hali hazırda.
Fakat ben bütün hamile arkadaşlarımdan uzaklaştım fotoğraflarını görmeye bile tahammülüm yok, ne kadar şanslı olduklarını düşünmekten kendimi alamıyorum aramam gerekenleri aramıyorum kimsenin güzel haberini duymaya gücüm yok gibi sonra düşünüyorum ne kadar kötü bir ruh hali kimsenin suçu değil ki bu, benim de suçum değil ama yok, içimdeki haset kemiriyor beni. Böyle olan ve bunu yaşayanlar var mı bu nasıl bir süreç ki zorluğunu çektiğiniz bir durumun başkasında başarılı olmasına sevinmek yerine kıskanıyorsunuz belki de ben zaten kötü bir insan olduğum için bu süreci böyle zor atlatıyorum herkes kalbinin ekmeğini yiyordur.