- 23 Temmuz 2019
- 625
- -607
- 98
benim burdaki konularımdan da anlaşılacağı üzere tüm bu agresifliğimin asabiliğimin kafaya takmamın sebebi aslında mutsuzluk. ben nerdeyse uzun zamandır böyleyim. günden güne beni hırçın yapan kendimden bile soğutan bu ben miyim dedirten mutsuzluğumun sebebi sürekli evde olmak ve memnuyetsiz olmak . sürekli evde olmasam sosyal hayatım yada iş hayatım olsa kafaya takmıcam sıkılmıcam. bir süre kendime moral motivasyon veriyorum ama o da bir yere kadar sürüyor. bir yerden sonra içim şişiyor sanki. ya ağlama krizi geliyor ya birine çatıyorum. beni bu kadar yıpratan şey bu. sadece evde olmak da değil. yalniz hissetmek ve anlaşılamamak. diğer yanda ailevi sorunlarım kardeşlerimle olan bağımızın zayıflaması toksik olmaları vs. tüm gün evde boş boş oturup sıkıntılarımı düşünmüyorum tabiiki. İş aramamın sebebi de evde durmamak için. kendimi çok sorguladım. ben bu hayatta ne istiyorum diye. aslında artık cevabı biliyorum. özgür olmak istiyorum kuşlar kadar özgür böylelikle düşünmücem kafaya takmıcam gezmek istiyorum sadece. bir hayal gibi görünüyor değil mi ordan bakınca. başkasının yaşadığı hayatlar benim hayallerim. ben burda konu açıyorum şöyle yap böyle yap diyorlar sosyalleş kursa git vs. İmkan olsa fırsat olsa yapacağım.Düşünüyorum ne yapabilirim diye bir fikir geliyor aklıma annem engelliyor neymiş sınavım varmış. sınav konusuna da geleceğim. her gün torpille atananların haberini görüyorum. derece yaptığı halde mülakatta elenenlerin haberini görüyorum. Adam akıllı Atama yapmıyorlar bunu görüyorum. ben şimdi nasıl oturup sınava çalışayım ki hangi moralle hangi motivasyonla sınava çalışayım. Gelelim uzman desteği meselesine. bugüne kadar bende terapi almak istedim ancak hiç bir zaman param yetmedi. en az 1 sene terapi almam lazım. o kadar para bende yok ne yazıkki. Gelelim yurtdışı meselesine . mezun olduktan sonra yurtdışı fikri aklıma yattı. anneme söyledim yalvardım babamla konuş yurtdışında birkaç tanıdık var konuşsun yardımcı olsunlar gideyim diye. o hayaller de suya düştü. gelelim kardeşlerim meselesine. sanki herkes beni terketmiş beni kendimle yalnız bırakmış gibi hissediyorum. kardeşlerim içinde en sevdiğim kişi ablam. kendisi evli ve memur. Ama bencil bir insan sadece bana karşı değil evdeki herkese karşı . çok hayal kırıklığına uğrattı beni . ne arıyor ne soruyor . ararsa sadece annemi arar. benim hayal kırıklığın ve kafaya takmamın sebebi de kardeş sevgisi. Çünkü diğerlerinde kardeş sevgisi yok. İnsan en azından manevi olarak destek olur. Ama yok gün gelicek bende onların yanında olmucam. Önyargılı olduğumu zannediceksiniz. Ancak öyle kötü günlerim oldu ki depresyon hemde lisedeyken. Ne ablam ne kardeşlerim kimse yanımda değildi. Bugün dışarı çıktım o da zaruri olduğu için. Ne kadar yalnız olduğumu farkettim. İnsanın ailesi de olsa yalnızsa yalnızdır. Bu yüzden belki de evlenmek istiyorum. Beni anlayacak bu yalnızlığımdan kurtaracak birisi olsun istiyorum. Bi iş bulamadigim için bunalima giriyorum , bi evlencek insan karşıma çıkmadığı için bunalıma giriyorum. Bi evde can sikintisindan bunalıma giriyorum. Öyle işte . Bir uğraşım olsa hiç birşeyi takmicam zaten
