Kesinlikle değmiyor. Eşim benden daha uyumlu biri bu tarz konularda. "Hep senin istediğin noktaya gelmek zorundayız" diyor, beni de onun istediği noktaya geldiğim konuları görmemesi çıldırtıyor. Ona kendisini hep değiştirmek zorundaymış gibi hissettiriyorum, bunu yapmamaya özen gösteriyorum ve sonra bir bakıyorum ki yine aynı.
Tam olarak "ucunda ölüm yok sonuçta" noktasıyla ilerliyor birçok problemde. Ben"evet ölüm olmayabilir, ama bu da bir sorun" noktasındayım.
Tamam da terapist size sihirli değnekle dokunmayacak. Ödevleriniz olacaktır muhakkak. Sadece lafta kalırsa o da çözüm değil.
Şu an için çocuk fikri çok uzak zaten. Aramızdaki iletişim dilini değiştirmemiz, düzene oturtmamız lazım ki önce evliliğin tadına varabilelim.
o da aynı şekilde. Sonrasında birbirimizin sevmediği 10 tane davranışı yazdık 
bu aşama çok kolaydı. Sonra olumlu özelliklerimize odaklanalım diye karar verdik. Birimiz gergin olunca diğeri cevap vermiyor. Bu şekilde kavgalarımız çok azaldı. Şuan 13.senedeyiz ve hiç kavga etmiyoruz diyebilirim.Kendinizi bu kadar net ifade ederken kavgaların büyümesine çok şaşırdım. Terapist şansını deneyin. Geçmiş olsun
ya da temizlik günü diye bir şeyim de yok çünkü ben evi ne zaman elim boşsa o zaman temizliyorum, bir günü saati temizliğe ipoteklemek bana temizlik yapmak için mesai gibi geliyor. işleri bölüşün kim ne zaman istiyorsa o zaman yapsın. tabi makul sürelerde. tüm evi o süpürsün atıyorum ister p.tesi süpürsün ister salı ister çarşamba. ama çarşambadan sonra hala süpürmediyse hatırlatın mesela. banyoyu siz temizleyin balkonu o yıkasın vs. izole işler yaparsanız birbirinizin yaptığı işlere karışmazsınız Kağıda iyi huy kötü huy yazma yöntemini deneyebiliriz üzerimizdeki şu kara bulutlar geçince. Birimiz gerginken diğerimizin cevap vermemesiyle ilgili aldığımız karar hep aynı şekilde sonuçlandı. Buradaki yorumları da gördükçe anlıyorum ki bizim birbirimizle geçinmeye gönlümüz var ama kavga sırasında kim kimi yerse modundayız, bu yüzden bir arpa boyu yol alamıyoruz.Biz de evliliğimizin ilk zamanları şaçma sapan sebeplerden kavga ederdik. Sonra oturup konuştuk, birbirimizin sevdiğimiz 10 tane huyunu, kağıda yazdık. O kadar olumsuza odaklanmışız ki eşimin 10 tane güzel davranışını kağıda yazarken zorlandım
Kendimi ona net ifade edemiyorum bence. Duygularımı, hislerimi doğru şekilde yansıtmada sorun yaşıyorum, sebeplerden birisi de bu. Yazarak evet ama yüzyüzeyken ben de canavara dönüşebiliyorum
Ben bekarken de çok düzenliydim, evlendikten sonra da aynı şekilde devam ettim diyelimbrdak kırıldıysa bırakın kendisi toplasın. sizi koşa koşa gidip dahil olacağınız bir konu yok orada. koca adam...
kavanozu yanlış kapattıysa bence burada konu şu: kavanoz kapaklarının bir kısmı evrenseldir. öyle kavanozlarsa yanlış olsa da olur. değilse o kapak oturmaz hava alacak, içindeki şey bozulcak. ya da dediğiniz gibi kapaktan tutulsa çıkıp düşecek. kocanız kokusu karışır dediğinde siz koku karışana kadar bozulur içindeki şey kapak oturmuyor dediniz mi?
sizi biraz ev düzeni olarak kendime benzettim. ben de kuralcıyımdır, düzenim vardır, temizlikte aslında titiz olduğumu hiç düşünmüyordum ama şimdi çevredeki arkadaşlara filan bakıyorum (sizin gibi yaşı genç olanların evi şimdiden dağınık, karışık, benim yaşımda olanlar da herhalde çocuk yüzünden dağınık vs. çalışan anneler genelde dağınık). ben çoğuna göre çok toplu, düzenli kalıyorum eşiniz de sizin nesilden bir çocuk muhtemelen, onların rahatlığına göre biz çok disiplinliyiz. ben faturaların hepsinin ayrı çekmecesi olan amir bir babayla, evde 1 dakika oturmayan bir anneyle büyüdüm. çok erken yaşta da oldça kalabalık olan bir evden çıktım.
27 senedir yani sizin yaşınızdan fazla zamandır ailemden ayrı yaşıyorum. bunun 23 senesinde de kendi odam/evim oldu. bir zahmet benim evim, benim düzenim durumuna alışmış olmam normal. sizse sanırım evlenip evden çıkmışsınız ne ara bu kadar alıştınız kendi düzeninize bilemedim. (hadi eşinizin annesi erken gitmiş, o laf geçirmeye alışmış diyelim).
ha bu arada 803754056 sene geçse nevresim maviymiş yeşilmiş diye bir tartışmam olmaz bu arada, onu hiç anlamadım
yeni evli herkes ilk bir ego yarışı, kendini kabul ettirme kavgası olduğun söylüyor, sizde ikiniz de alttan almıyorsunuz diye patlıyor bu durum anladığım kadarıyla.
iş bölümü yapıyoruz, ikimiz de çalıştığımız için temizliği belli bir güne programlıyoruz ama ona kalsa 2 haftada bir temizlik yapalım, yere düşen su şişesini gece uyurken kaldırsın vs. Bilmiyorum böyle olunca da bana geliyorlar, batıyor ama dediğiniz gibi biraz salmak bize iyi gelebilir. O alttan aldığını sanırken almıyor, ben alttan almanın ne demek olduğunu bilmiyorum.Keşke bunu başarabilsek. Keşke bu kadar zorlamadan en başından bunu başarabiliyor olsaydık
Aklı başında birine benziyorsunuz. Sorun tespitini düzgün yapabiliyorsunuz bu da güzel bir şey. Asıl çözüm ise, karşılıklı ödün vermek.
Ben de çok severim. Bir şeye kızmış isem başlıyor onları bana fırlatmaya (can yakmak için değil) ben söylenirken hem arada yastık atıyor, hem eee eeee diyor. Söylenmem bitince "bitti mi?" Diyor. Evet diyorum. Tamam hadi çay koy carlamaktan boğazın kurudu ben de tatlı alayım diyor Hıı o vakit sadece elini bağlayıp eeee eee (Kesinlikle dinlemiyor ben deşarj olana kadar ) dinleme taklidi yapıyor. 