Herkese merhaba,
1.5 senelik evliyiz. Eşimin babası bizim hiç bir anımızda yanımızda olmayan eşim aramazsa arayıp nasılsın oğlum demeyen bir ebeveyn. Tüm bunlara rağmen eve yemeğe çağırmıştım kapıdan içeri girer girmez ben senin baban değilim haberin olsun dedi. Bundan seneler öncede bana yaptığı farklı bi saçmalık vardı. Toplasanız 2 kez diyaloğum oldu ikiside fiyasko. Benim yaşadığım o an ki şoku düşünün tabi. Eşimin kan bağı olması dışında cok doğru benim hiç bir şeyim değil olamazda zaten.Ben evime gelen bir misafir olarak saygıda kusur etmeyerek uğurladım bir daha da asla görüşmedim . Neyse eşim müsait bi zamanda konuşmuş ben öyle demek istemedim bla bla. Hayatımda asla bir eksiklik duymuyorum zaten ama eşim adına üzülüyorum böyle olsun istemezdi biliyorum bide bunun yanında varlığıyla yokluğu bir olan adama neden bir türlü yaranamadım acaba diye kendi kendimi düşünürken buldum arkadaşımın düğün org. gittik orada kayınbabası ile öyle güzel dans ettiler öyle güzel baba kız ilişkileri vardı ki acaba ben nerede yanlış yaptım diye düşündüm o an. Halbuki adama karşı güleryüzümü saygımı asla eksiltmedim. O yedi yabancı gibi eve
Geldiğinde bile bi kuru hayırlı olsunla üstüne saçma bi üslupla konuşup çekti gitti. Eşim tutturdu bayramda babanneme gideceğim diye babasıda orada olacak acıkcası yüzyüze gelmek istemiyorum. Siz olsanız ne yaparsınız?
