Merhaba arkadaşlar
canım sıkkın.hem de çok...ya tabi ne dertler kederler var benimki şımarıklık gibi oluyor ama sonuçta herkesin derdi sıkıntısı kendine yeter derler.
erkek arkadaşım canımı çok sıkıyor.bu aralar işi çok yoğun bana fazla vakit ayıramıyor.evlerinden de misafir eksik olmuyor yani gün için de bi kere arıyo 2 3 kere hayatım bitanem yazıyo hoop gün bitti.benden soğudun mu odan mı böylesin öyleyse uzatmayalım dedim kaç kere anlattım derdimi istersen vakıt bulursun dedim.inatla beni sevdiğini soğumadığını söylüyo
ya her yolu denedim.aldım karsıma konuştum tatlı dilli oldum ilgisizliğini görmezden geldim.en olmadı trip attım kavga ettim küstüm konuşmadım...ama yok! olmuyo adam değişmiyo ve en önemlisi ne biliyo musunuz çaba sarfetmiyo.
bende konusmakla care bbulamadım bari konuşmayayım dedim.hiç mesaj atmamaya başladım buna aramadım bir sey yazdığında geç cevap verdim.ki zaten ilişkinin genelinde cok seven ve ilgili olan oydu beni tavlamak için az taklalar atmadı yani.şimdide o beni sucluyo soğuksun uzaklastın benden diyo.senin yüzünden diyorum hala bi yorum yapmıyo bi değişim cabası yok!
en son konuştuğumda:"sanki sen istemiyosun da benim zorumla benimleymişsin gibi davranıyosun öyle bi durum yok farkındasın di mi" dedim.ne dedi biliyo musunuz? "daha önceki sevgililerimde hep böyle söyledi demek ki problem bende " bi de sosyolojik tespit yaptı odun!
ağız tadıyla tartışamıyoruz hemen özür diliyo ya da haklısın hayatım diyo yanı o anlarda agzıma kürekle vursa daha iyi.resmen susmam için öle yapıyo tartışamadığımız konuşamadığımız için hiç bi sorun çözülmüyo.
sorunları çözmeye yönelik değil örtmeye yönelik hareket ediyo.yani başta tanıdığım adam değil sanki.öceden sabah uyanınca arardı yemeğe giderken eve dönerken yatmadan önce! şimdi gün içinde bi kere.anlıyorum işi cidden zor ve yoğun canı cıkıyo ama insaf sırtında odun taşı demiyorumkı aralıksız bi yarım saat mesajlassak cilveleşsek bana yeter hep yorgun uykusu var işi var misafir var ya da misafirlikteler.
en zoru ne biliyomusunuz beni ona bağlayan onun bana olan ilgisiydi.yani aşık değilim ben ona."iyi bi insan ve beni seviyo" mantığı hakimdi.23 yaşımdayım ve ilk gerçek ilişkim bu.sizce daha fazlasını haketmiyo muyum?
annem ilişkiden görmüyo bu durumumuzu arkadaşlarımla sürekli dertleşmek istiyorum anlatıyorum anlatıyorum çözüm yok.ben hep yalnızdım bugüne kadar nebilim şu anda da bi fark yok gibi hayatımda.yani istemese söyler o konuda güveniyorum ona ama insan azcık çaba harcar görüyosun üzüldüğümü ki açık çaıksöyledim ona da
2 ay öncesine kadar ben bu adamla evlenirim baan o güveni samimiyeti verio diyodum.ama şimdi...hayır diyorum o riski alamam.hislerimde düşüncelerimde bu değişimi görmek çok üzüyo beni.ki sanırım onun mizacı bu.ciddi anlamda uzaklaştım o a dedim farkında ama anlamıyorum görmezden geliyo.
23 yaşındayım güzelim eğitmliyim durumum iyi sosyal cevremde seviliyorum ne bilim Allah'ıma şükür bir çok meziyetim var.beni mutlu etmekv isteyen bir sürü kişi vardı hepsini reddettim boş beleş ilişkiler yaşamayayım diye. kibirlenmek kendimi övmek için söylemiyorum bunları sadece kendimin farkındayım beni ona bağlayan bir durum da yok ama çocukluk yaparak ayrılmak ta istemiyorum.ama gerçek bi ilişki gibi gelmiyo bana.oyalanıyomuşum gibi geliyor.
velhasılı kelam ben işin icinden cıkamadım.erkekler basit yaratıklar derler bi de pehhh
canım sıkkın.hem de çok...ya tabi ne dertler kederler var benimki şımarıklık gibi oluyor ama sonuçta herkesin derdi sıkıntısı kendine yeter derler.
erkek arkadaşım canımı çok sıkıyor.bu aralar işi çok yoğun bana fazla vakit ayıramıyor.evlerinden de misafir eksik olmuyor yani gün için de bi kere arıyo 2 3 kere hayatım bitanem yazıyo hoop gün bitti.benden soğudun mu odan mı böylesin öyleyse uzatmayalım dedim kaç kere anlattım derdimi istersen vakıt bulursun dedim.inatla beni sevdiğini soğumadığını söylüyo
ya her yolu denedim.aldım karsıma konuştum tatlı dilli oldum ilgisizliğini görmezden geldim.en olmadı trip attım kavga ettim küstüm konuşmadım...ama yok! olmuyo adam değişmiyo ve en önemlisi ne biliyo musunuz çaba sarfetmiyo.
bende konusmakla care bbulamadım bari konuşmayayım dedim.hiç mesaj atmamaya başladım buna aramadım bir sey yazdığında geç cevap verdim.ki zaten ilişkinin genelinde cok seven ve ilgili olan oydu beni tavlamak için az taklalar atmadı yani.şimdide o beni sucluyo soğuksun uzaklastın benden diyo.senin yüzünden diyorum hala bi yorum yapmıyo bi değişim cabası yok!
en son konuştuğumda:"sanki sen istemiyosun da benim zorumla benimleymişsin gibi davranıyosun öyle bi durum yok farkındasın di mi" dedim.ne dedi biliyo musunuz? "daha önceki sevgililerimde hep böyle söyledi demek ki problem bende " bi de sosyolojik tespit yaptı odun!
ağız tadıyla tartışamıyoruz hemen özür diliyo ya da haklısın hayatım diyo yanı o anlarda agzıma kürekle vursa daha iyi.resmen susmam için öle yapıyo tartışamadığımız konuşamadığımız için hiç bi sorun çözülmüyo.
sorunları çözmeye yönelik değil örtmeye yönelik hareket ediyo.yani başta tanıdığım adam değil sanki.öceden sabah uyanınca arardı yemeğe giderken eve dönerken yatmadan önce! şimdi gün içinde bi kere.anlıyorum işi cidden zor ve yoğun canı cıkıyo ama insaf sırtında odun taşı demiyorumkı aralıksız bi yarım saat mesajlassak cilveleşsek bana yeter hep yorgun uykusu var işi var misafir var ya da misafirlikteler.
en zoru ne biliyomusunuz beni ona bağlayan onun bana olan ilgisiydi.yani aşık değilim ben ona."iyi bi insan ve beni seviyo" mantığı hakimdi.23 yaşımdayım ve ilk gerçek ilişkim bu.sizce daha fazlasını haketmiyo muyum?
annem ilişkiden görmüyo bu durumumuzu arkadaşlarımla sürekli dertleşmek istiyorum anlatıyorum anlatıyorum çözüm yok.ben hep yalnızdım bugüne kadar nebilim şu anda da bi fark yok gibi hayatımda.yani istemese söyler o konuda güveniyorum ona ama insan azcık çaba harcar görüyosun üzüldüğümü ki açık çaıksöyledim ona da
2 ay öncesine kadar ben bu adamla evlenirim baan o güveni samimiyeti verio diyodum.ama şimdi...hayır diyorum o riski alamam.hislerimde düşüncelerimde bu değişimi görmek çok üzüyo beni.ki sanırım onun mizacı bu.ciddi anlamda uzaklaştım o a dedim farkında ama anlamıyorum görmezden geliyo.
23 yaşındayım güzelim eğitmliyim durumum iyi sosyal cevremde seviliyorum ne bilim Allah'ıma şükür bir çok meziyetim var.beni mutlu etmekv isteyen bir sürü kişi vardı hepsini reddettim boş beleş ilişkiler yaşamayayım diye. kibirlenmek kendimi övmek için söylemiyorum bunları sadece kendimin farkındayım beni ona bağlayan bir durum da yok ama çocukluk yaparak ayrılmak ta istemiyorum.ama gerçek bi ilişki gibi gelmiyo bana.oyalanıyomuşum gibi geliyor.
velhasılı kelam ben işin icinden cıkamadım.erkekler basit yaratıklar derler bi de pehhh