herkese merhabalar, iki hafta önce ilk konumu açmıştım görümcemle yaşadığım tatsızlığı ve sonrasında yaşananları anlatmıştım, burada tavsiye ve fikir veren, bunun yanında gözümü açan herkese bu vesileyle bir kez daha teşekkür etmiş olayım ve meselenin devamını anlatayım istedim.
yazıyı bitirince farkettim çok uzun olduğunu, gerçekten fikirleriniz benim için önemli lütfen okuyun
iki pazar önce yaşanan meseleden sonra bir hafta boyunca eşime bu konuyu hiç açmadım. yokmuş gibi davrandım. cumartesi akşamı kahve yaptım yanına oturdum onunla bir konu konuşmak istediğimi söyledim. "bugüne kadar seni kendimle kimsenin arasında bırakmak istemedim, ne aile ne arkadaş, dışarıda hep kararlaştırdığımız gibi herkese 'olması gerektiği şekilde' davrandım. bu konuda da seni kimseyle aramda bırakmak değil niyetim ama bu yapılan saygısızlık sadece bana değil bence sana da yapılan bir saygısızlık. eşeğin hatrı yoksa sahibinin de mi hatrı yok derler. sırf bu sebeple bile konuyu böyle dallandırmamalıydı kızkardeşin, annenin ve babanın en doğal hakkı elbette torunlarını haftada bir de olsa görmek buna hiçbir itirazım olamaz ikiniz gidebilirsiniz ama kardeşin benden özür dilemediği sürece ben oraya gitmem" dedim.
biraz celallendi biraz yükseldi ne biçim hale getirdiniz alt tarafı haftada bir bir araya geliyoruz filan dedi. orada da "sen babanla taban tabana zıt bir fikirde de olsan herhangi bir konuda, nasıl ki yanında eyvallah çekiyosun, ben de orda seni ezip geçmemiş olmak adına seslenmedim ama bundan sonraki tepkim farklı olur ve bebeğin ağzından öpülmesi hakkında benimle dibine kadar aynı fikirde olduğunu biliyorum yine babanın yanında seni bozmadım edebimle bile cevap vermedim kimseye" dedim. kalakaldı, gece uyuyamamış düşünmekten.
ertesi günü gitmedik. herhangi bir şekilde beni arayan soran olmadı. zaten canıma minnet. ben de bu hafta biz onları kahvaltıya çağıralım diye bir fikir attım ortaya, maksadım evlerine bir şekilde gitmemek. nitekim öyle de oldu. bu sabah geldiler. görümceme hoşgeldin demedim. belki misafir ağırlama adabına aykırı belki günah ama tam o içeri girerken mutfağa gittim sonra kayınvalidemle kayınpederimle merhabalaştım toptan bir hoşgeldiniz dedim.
sonra sofraya hazır buyrun afiyet olsun dedim oturduk hanımefendi lütfedip de oturmadı. hiç oralı olmadım vallahi zaten çok geç geldiler açlıktan bayıldım bebeğim 6.30da uyandı bugün kaç saattir onunla ilgilen hazırlık yap vs epey enerjim bitmişti.
kayınpederim ve eşim diğer odaya geçtiler. o ara kayınvalidem görümcenin reklamını yaparsın artık dedi geldiğinden beri dilinde zaten müşteri kartvizit mal almak gibi laflar vardı ne reklamı anlamadım ama sormadım da. niye dedim sadece boş boş. sonra senin reklamına ihtiyacı yok zaten öylesine söyledim deyip saçmaladı yani. sonra anne neden yemiyorsun diye sordum. görümcem için belki x yemiyor diye iştahım kaçmıştır dedi. sofraya niye buyur etmedin onu , zaten hoşgeldin de dememişsin insan düşmanı gelse buyur eder filan dedi. dedi de dedi yani. ben herkesi tek tek buyur etmedim ki onu edeyim. sofra hazır buyrun oturalım afiyet olsun dedim çünkü. ama kadını görmeniz lazım var ya el ayak titriyor sesi alt kata kadar inmiştir eminim öyle haykırarak konuşuyor ki. bak bu aileyi bölme, toparlayıcı ol, bizim sonumuz iyi değil, bu hamur çok su götürmez(?anlamadım bu deyimi) filan uuu öyle bir sayıyor ki. bu aileyi neden bölmek isteyeyim ben de bu ailenin bir parçasıyım desem de anlamadı tabii. bahsetmiştim zayıf algılarından önceki konumda. senin bunca yıldır hiç mi hatan olmadı sence diye soruyor bana, insanız elbette olmuştur ama sizin anlayışınıza göre hata yapmış olmamak için ben tamamen karakterimin dışında davrandım ama pişmanım dedim. özür dilerse konuyu tamamen kapatırım dedim görümcem için. ordan kendi kendine üzerinde benim kıyafetlerimle bana dikleniyorsun hadsiz ucuz insan diye söyleniyor. oysa o an üzerimdeki kıyafetler kendimin. (hatta doğum kilolarımı veremediğim için hala hamile kıyafetlerimi giyiyorum. eskiden tesettüre ilk girdiğim zamanlarda birkaç kıyafet vermişti. onları kastediyor diye düşündüm, kalkıp gitmelerinin ardından da hepsini çöpe bastım zaten ne kadar kibirsiz ağırbaşlı suskun davrandıysam o kadar zıttını hak ettiler. )
o arada eşimle kayınpederim geldi ve konuya dahil oldular, her hafta bunu mu konuşucaz,
el öpmekle dudak aşınmaz sen yengenden özür dile o da senden dilesin konu kapansın diye kızdı kızına. hem suçlu hem güçlü çocuğu sevdiğim için mi diliycem, özür mözür dilemem yaptı. eşim işte tam o an beni şok eden sözlerine başladı. senin özür dilemen lazım kadına sen kimsin dedin saygısızlık ettin o bugüne kadar hep senin için bir şeyler yapmaya çalıştı, yeğenini daha uzun gör diye sabahın köründe beni kaldırıp size getirdi, seni ihmal ediyorum diye kızı bir gezmeye cafeye çıkar dedi, kaç kere sen işe öğlen giderken yine sabahın köründe kızı alıp sen gör diye getirdi filan hakkını yeme, sana çocuğu ağzından öpme demiş haklı da bence dedi. (veremediğim doğum kilolarımdan beşi gitti öyle içimin yağları eridi burda)
babası bir şey diyor kız çat tersliyor abisi bir şey diyor kız tersliyor ben şok herkes şok bunu azarlamaya başladı eşimle kayınpederim , kız ağlıyor o an. sonra kayınvalidem şovuna başladı bir görümcemin bir benim elimi tuttu bizi sarılmaya teşvik etmeye çalışıyor. açtım kollarımı ben sarılırım sorun yok özür kabul ediyorum bunu dedim. kendisi ağaç gibi dursa da ben çıkıntılık etmek istemedim zaten içimdekileri söylediğim için çok ferahlamıştım eşimin bana destek çıkması öyle şaşırttı öyle duygulandırdı kı beni anlatamam.. klasikleşen bölüm sonu konuşmasını dinledik kayınpederimin. kahve yapmaya gittim, servis yaptıktan sonra kızımı emzirmek için içeri geçtim geldim kalkıyorlardı baktım kahveyi de içmemiş prostestocu görümcem.. çıkarlarken hoşça kalın yine bekleriz dedim gülümseyerek uğurladım.
bundan sonra nasıl gider bilmiyorum, bu tabloya bakınca sizler ne düşünüyorsunuz bir analiziniz var mı fikirleriniz benim için çok kıymetli. lütfen uzun yazdım diye kızmayın, gılgamış destanı şakası yapmayın
nasıl böyle uzadı ben de anlamadım sadece hiçbir detayı atlamak istemedim, şimdiden hepinize teşekkürler
yoksa bana o kadar laf sokacaklar çoktan evimden atmıştım
