- 16 Mart 2019
- 109
- 35
- 13
İki insan gördüğünde kendini karakterini değiştiren bi kaç insan var çevremde. Hatta bir tanesi ta ailemin içinde. Her lafa bir cevabı olan, kendini her zaman haklı görmek için sürekli üste çıkaran, çok birsey biliyormuş ve konunun herseyine hakimmiş gibi yorumlar yapan. Cidden çok sıkılıyorum bunalıyorum başlarda çatır çatır laf söylüyordum ama yine aynı anlamıyorum artık duymazdan ve görmezden gelmeyi deniyorum. Arsızlık bu artık diyorum. nasıl oluyorsa kıskacına beni alıyor. Bazen kendimi onu kanıtlamaya çalışırken buluyorum sonra kendi kendime o kim ya diyorum. O benim hayatımda kim. Bazen de içten içe onun bana özendiğini bazı şeylerimi yaptığını görüyorum neyse diyorum bosver görmezden gel. O kadar çocukça davranıyor ki bazen kıyaslama yapıyor gülüp geçiyorum bazen hiç duymuyor gibi kısa net cevaplar veriyorum, sonra acaba üste mi çıkıyor diyorum. Birsey desem aile ilişkisi bozulacak annem babam üzülecek. Eve geldiğimde içim içimi yiyor sunu da deseydim bunu da deseydim altta mi kaldım beni ezdi mi diye basımın etini yiyorum. Karakter olarak başkasının kalbini kırmak hiç istemiyorum Zaten laf sokayım desem kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpıyor yüzüm kızarıyor. Savunma mekanizmam kendi kendimi çok yoruyor kendime kızıyorum sen çirkef değilsin diye bu durumdan cok sıkıldım sizce nasıl davranıyım? İnan’ın aynı ortamda dahi olmak istemiyorum süreçleri kısa tutuyorum ama çok yoruldum. Çatır çatır kavga mi edeyim yoksa görmezden duymazdan gelip yüzüne mi gülmeyeyim?
