- 22 Aralık 2014
- 581
- 336
- Konu Sahibi bendegilim
- #1
Evet garip bi hal aldım. Önceden böyle değildim umursamazın tekiydim. Ama şimdi en ufacık bişide hem sinirlenip hemen ağlamaklı olabiliyorum.
Kendimi net ifade edemiyorum. Etmeye çalışsam yanlış yönlerede çekilebilcek cümleler kuruyorum. İnsanların bana olan güvenleri kaybolmuş gibi.
Çok rahat iletişim kurabilen ben şimdilerde güçlük çekiyorum.
Hayatımın her alanında böyleyim ama. Mesela annemle. Annemle şakalaşıyım diyorum. Hop konu ciddiye dönmüş biz tartışıyoruz yada ablamla. Okucam şu dersaneye yazıldım hazırlancam diyorum boşa masraf yapmasana kendine dio. Sonra işimde. Bana bi iş veriyolar. O işi hemen halledip başka bi işten bahsetmeye geçmişken; verdikleri işi yapamamışım havası yaratılmış oluyo ve bana gülüyolar. Bende haliyle laf sokma zorunluğunda hissediyorum kendimi. Ve son olarak ilişkim.
Yeni barıştık. Yani 1 ay oldu. Haklıyken haksız durumuna düşmüş olarak buldum kendimi ve sevdiğim için elimi uzattım. Oda tuttu. Herşeyi bana bıraktı halbuki ama inanın öyle değil. Ben çabalamıyorum o herşeyi hallediyo. Çünkü ben çabalarsam elime yüzüme bulaşıyo. Ve bana ' sen hiçbişi yapamazsın ' diye geliyo.
Çok kez uyardım. Bak herşeyi söyle ama bu cümleyi kurma. Kendime olan güvenimi, özgüvenimi kaybediyorum dedim. Başlarda kurmaya devam etti ama ağlamaklı suratımla karşılaşınca bana söz verdi. Ben seni anlama yönüne gidicem sende saçmasapan davranmıcaksın diye.
O ne öyle diceksiniz ama evet haklı. Saçmasapan davranıyorum. Düzeltiyim die el uzatan benken tripten tribe koşuyorum. Ve bu hayatımın her anlamına yansıyo. Şimdi ne yapılır, nasıl herşey toparlanır aklım basmıyo. Bu sadece aşk hayatında böyle değil dediğim gibi ama sebebide aşk. Eskisi gibi vurdum duymazda olmak istemiyorum ama bi yerden tutunup kendimi ayağa kaldırmak istiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım varrrr ...
Kendimi net ifade edemiyorum. Etmeye çalışsam yanlış yönlerede çekilebilcek cümleler kuruyorum. İnsanların bana olan güvenleri kaybolmuş gibi.
Çok rahat iletişim kurabilen ben şimdilerde güçlük çekiyorum.
Hayatımın her alanında böyleyim ama. Mesela annemle. Annemle şakalaşıyım diyorum. Hop konu ciddiye dönmüş biz tartışıyoruz yada ablamla. Okucam şu dersaneye yazıldım hazırlancam diyorum boşa masraf yapmasana kendine dio. Sonra işimde. Bana bi iş veriyolar. O işi hemen halledip başka bi işten bahsetmeye geçmişken; verdikleri işi yapamamışım havası yaratılmış oluyo ve bana gülüyolar. Bende haliyle laf sokma zorunluğunda hissediyorum kendimi. Ve son olarak ilişkim.
Yeni barıştık. Yani 1 ay oldu. Haklıyken haksız durumuna düşmüş olarak buldum kendimi ve sevdiğim için elimi uzattım. Oda tuttu. Herşeyi bana bıraktı halbuki ama inanın öyle değil. Ben çabalamıyorum o herşeyi hallediyo. Çünkü ben çabalarsam elime yüzüme bulaşıyo. Ve bana ' sen hiçbişi yapamazsın ' diye geliyo.
Çok kez uyardım. Bak herşeyi söyle ama bu cümleyi kurma. Kendime olan güvenimi, özgüvenimi kaybediyorum dedim. Başlarda kurmaya devam etti ama ağlamaklı suratımla karşılaşınca bana söz verdi. Ben seni anlama yönüne gidicem sende saçmasapan davranmıcaksın diye.
O ne öyle diceksiniz ama evet haklı. Saçmasapan davranıyorum. Düzeltiyim die el uzatan benken tripten tribe koşuyorum. Ve bu hayatımın her anlamına yansıyo. Şimdi ne yapılır, nasıl herşey toparlanır aklım basmıyo. Bu sadece aşk hayatında böyle değil dediğim gibi ama sebebide aşk. Eskisi gibi vurdum duymazda olmak istemiyorum ama bi yerden tutunup kendimi ayağa kaldırmak istiyorum. Fikirlerinize ihtiyacım varrrr ...
