İçinden çıkılmaz bi durum..

Amaki hayal .!.:

Hayırlı geceler hanımlar uzun zamandır aklımda olan yazıp yazıp sildiğim toparlamaya çalıştığım bi problemim var. Belki uzun olabilir bilemiyorum şimdiden uyarmak istedim.
Sorunum maalesef ablam. Her zaman zaten patavatsız ne söylediğini bilmeyen bi insan olmuştur ve biz onu idare etmişizdir ailecek. Ama artık dayanabileceğim sınırı aştı ve konuşmuyorum kendisiyle 3 Aydır. 6 aylık hamileyim bu arada ve kendisi 3 ay önce saçma sapan bi şekilde benimle tartışmaya girdi ve konuşmadı annemi de benden uzaklaştırmaya çalıştı hatta. Sonra biz annemle konuştuk hallettik ama ablamın bu tavrından dolayı kesinlikle konuşmak istemedim çünkü kavgadan sonra da sağı solu akrabaları vs arayarak beni kötülemeye çalıştı. Onlarda ablamın huyunu bildikleri için inanmadılar tabiki ama ne gerek var böyle bişeye.
Tartışma konusu da benim hamile kaldıktan sonra değişmem ona sürekli bağırmam onunda susmasıymış. Tanısanız asla kendisine bağırmanın mümkün olmayacağını görürdünüz asla karşısında bağıran birine susacak bi yapısı yoktur. Her zaman haklı olmak zorundadır. Bilmediği konularda bile yorumlar yapar insanları kışkırtır ve en kötüsü üzerinden bi saat geçtikten sonra hatırlatsanız aa ne zaman öyle söyledim ne zaman öyle yaptım diye işin içinden sıyrılır. Üstelik konunun başında dediğim gibi her lafı söyleyen kendisi ve idare eden de genelde ben olduğum için kendini suçsuz sanması yani alışmış bu duruma kendi yaptıkları normal ben bişey desem hata oluyo.
Kendisi ailemin yanından hiç ayrılmadı çocuklarını da doğurdu büyüttü de ailemin desteği hep yanında oldu hem maddi hem manevi her zaman destek olduk ablama. Ben yiğenlerim için onun için elimden geleni yaptım uzaktaydım çalışıyodum ama geldiğim zaman ne isterlerse yapmaya almaya çalışıyodum. Ailemden çok uzak bi şehirde okudum ve sonra daha uzak bi şehre atandım. Sonra evlendim yine uzaktaydım yani aileme hasret kaldım her zaman hayalini kurdum annem yanımda olsaydı çağırdığımda gelebilseydi diye. Geçen sene eşimi de ikna ettim ve geldik kendi şehrime ama geldiğimden beri ablam rahat durmadı. Eşimle eniştem ortak bi iş yapıyolardı. Önce türlü türlü şeyler söyleyerek adamların kavga etmesine sebep oldu eşime iftiralar attı. Sonra yaptığından pişman oldu güya tekrar konuşmaya başladık derken anneme gidip gelmem annemin bize gelmesi falan sorun oldu kıskançlıklar yaptı öyle ki artık annem bize gelirken yalan söylemeye şuraya buraya gidiyorum demeye başladı bana geldiğini söyleyemiyodu kızmasın diye hala da öyle. Sonra gözünü eniştemle birlikte bizim aile düzenimize evimize çevirdiler. Ben çok alışveriş yapıyomuşum, eşim bana düşkünmüş ama beni param için seviyormuş hatta annem bile beni ona hediyeler aldığım için seviyormuş yani ona kadar söyledi. Eniştem de kendisi de sürekli benden eşimden evimden başka bişey konuşmaz oldular. Hamile kalmadan önce bana çocuklu insanları kıskandığımı bile söyledi ki ben kendim çocuk istemiyodum zaten neden çocuklu insanları kıskanayım.
Benim çalışıyo olmam okumuş olmam benim annemle iletişimim yani kısaca benimle ilgili herşey sorun oldu ben idare etmeye çalıştıkça maalesef daha kötü oldu.
Ben bu süreçler boyunca kendisine destek oldum her zaman çalışmayı para kazanmayı çok istiyordu ona instagramda bi örgü sayfası açması için cesaret verdim arkadaşlarıma mesajlar attım takip etmeleri paylaşmaları için. Ordan yaptıklarını satmaya başladı. İlerde dükkan açmak istiyordu onunla birlikte araştırma yapıyodum eşime soruyodum falan. Maddi bi sorunu olduğunda halletmeye çalıştım zaten yiğenlerim Canlarım ne isteseler yaparım. Eşiyle sorunları vardı hatta bi dönem ayrılmak istedi annem babam destek olmadı ben yanında oldum geldi benim evimde kaldı eşiyle barışana kadar vs. Bunları kesinlikle övünmek için anlatmıyorum yani olması gerekenler bunlar ama ben bu şekilde davrandığım halde kendisi geldiğimden beri beni annemle arasında rakipmiş gibi görmeye başladı. Eskiden de her kavgada sen onu seversin zaten o senin için değerlidir biz kimiz ki falan diye beni kastederek anneme mesajlar atardı.
Annem bu durumdan hiç memnun değil sürekli barışmam için bana baskı yapıyo çok üzüldüğünü falan söylüyo ablamın. Zaten madur rolüne bayılır tüm bunlara rağmen ben uzatan barışmayan kardeş o adım atan iyi abla oluyo anlayamıyorum. Annem ısrar ediyo yemeğe çağırıyo onlarda gelicekmiş barışacakmışız ben asla gitmek istemediğimi söyledim siz olsanız konuşmak görüşmek istermisiniz? Çocuğum olacak ve oda bu durumlardan zarar görsün istemem ilerde çocukları bile kıyaslıyacak çünkü biliyorum.
Zaman zaman tabiki iyi anlaştığımız dönemler oldu yani kısaca ben iyiysem her yaptığına susuyorsam iyiz siz olsanız bu şekilde devam etmek istermisiniz ? Okuyanlara teşekkürler..

Genişletmek için tıkla...

Amaki hayal .!.:

Hayırlı geceler hanımlar uzun zamandır aklımda olan yazıp yazıp sildiğim toparlamaya çalıştığım bi problemim var. Belki uzun olabilir bilemiyorum şimdiden uyarmak istedim.
Sorunum maalesef ablam. Her zaman zaten patavatsız ne söylediğini bilmeyen bi insan olmuştur ve biz onu idare etmişizdir ailecek. Ama artık dayanabileceğim sınırı aştı ve konuşmuyorum kendisiyle 3 Aydır. 6 aylık hamileyim bu arada ve kendisi 3 ay önce saçma sapan bi şekilde benimle tartışmaya girdi ve konuşmadı annemi de benden uzaklaştırmaya çalıştı hatta. Sonra biz annemle konuştuk hallettik ama ablamın bu tavrından dolayı kesinlikle konuşmak istemedim çünkü kavgadan sonra da sağı solu akrabaları vs arayarak beni kötülemeye çalıştı. Onlarda ablamın huyunu bildikleri için inanmadılar tabiki ama ne gerek var böyle bişeye.
Tartışma konusu da benim hamile kaldıktan sonra değişmem ona sürekli bağırmam onunda susmasıymış. Tanısanız asla kendisine bağırmanın mümkün olmayacağını görürdünüz asla karşısında bağıran birine susacak bi yapısı yoktur. Her zaman haklı olmak zorundadır. Bilmediği konularda bile yorumlar yapar insanları kışkırtır ve en kötüsü üzerinden bi saat geçtikten sonra hatırlatsanız aa ne zaman öyle söyledim ne zaman öyle yaptım diye işin içinden sıyrılır. Üstelik konunun başında dediğim gibi her lafı söyleyen kendisi ve idare eden de genelde ben olduğum için kendini suçsuz sanması yani alışmış bu duruma kendi yaptıkları normal ben bişey desem hata oluyo.
Kendisi ailemin yanından hiç ayrılmadı çocuklarını da doğurdu büyüttü de ailemin desteği hep yanında oldu hem maddi hem manevi her zaman destek olduk ablama. Ben yiğenlerim için onun için elimden geleni yaptım uzaktaydım çalışıyodum ama geldiğim zaman ne isterlerse yapmaya almaya çalışıyodum. Ailemden çok uzak bi şehirde okudum ve sonra daha uzak bi şehre atandım. Sonra evlendim yine uzaktaydım yani aileme hasret kaldım her zaman hayalini kurdum annem yanımda olsaydı çağırdığımda gelebilseydi diye. Geçen sene eşimi de ikna ettim ve geldik kendi şehrime ama geldiğimden beri ablam rahat durmadı. Eşimle eniştem ortak bi iş yapıyolardı. Önce türlü türlü şeyler söyleyerek adamların kavga etmesine sebep oldu eşime iftiralar attı. Sonra yaptığından pişman oldu güya tekrar konuşmaya başladık derken anneme gidip gelmem annemin bize gelmesi falan sorun oldu kıskançlıklar yaptı öyle ki artık annem bize gelirken yalan söylemeye şuraya buraya gidiyorum demeye başladı bana geldiğini söyleyemiyodu kızmasın diye hala da öyle. Sonra gözünü eniştemle birlikte bizim aile düzenimize evimize çevirdiler. Ben çok alışveriş yapıyomuşum, eşim bana düşkünmüş ama beni param için seviyormuş hatta annem bile beni ona hediyeler aldığım için seviyormuş yani ona kadar söyledi. Eniştem de kendisi de sürekli benden eşimden evimden başka bişey konuşmaz oldular. Hamile kalmadan önce bana çocuklu insanları kıskandığımı bile söyledi ki ben kendim çocuk istemiyodum zaten neden çocuklu insanları kıskanayım.
Benim çalışıyo olmam okumuş olmam benim annemle iletişimim yani kısaca benimle ilgili herşey sorun oldu ben idare etmeye çalıştıkça maalesef daha kötü oldu.
Ben bu süreçler boyunca kendisine destek oldum her zaman çalışmayı para kazanmayı çok istiyordu ona instagramda bi örgü sayfası açması için cesaret verdim arkadaşlarıma mesajlar attım takip etmeleri paylaşmaları için. Ordan yaptıklarını satmaya başladı. İlerde dükkan açmak istiyordu onunla birlikte araştırma yapıyodum eşime soruyodum falan. Maddi bi sorunu olduğunda halletmeye çalıştım zaten yiğenlerim Canlarım ne isteseler yaparım. Eşiyle sorunları vardı hatta bi dönem ayrılmak istedi annem babam destek olmadı ben yanında oldum geldi benim evimde kaldı eşiyle barışana kadar vs. Bunları kesinlikle övünmek için anlatmıyorum yani olması gerekenler bunlar ama ben bu şekilde davrandığım halde kendisi geldiğimden beri beni annemle arasında rakipmiş gibi görmeye başladı. Eskiden de her kavgada sen onu seversin zaten o senin için değerlidir biz kimiz ki falan diye beni kastederek anneme mesajlar atardı.
Annem bu durumdan hiç memnun değil sürekli barışmam için bana baskı yapıyo çok üzüldüğünü falan söylüyo ablamın. Zaten madur rolüne bayılır tüm bunlara rağmen ben uzatan barışmayan kardeş o adım atan iyi abla oluyo anlayamıyorum. Annem ısrar ediyo yemeğe çağırıyo onlarda gelicekmiş barışacakmışız ben asla gitmek istemediğimi söyledim siz olsanız konuşmak görüşmek istermisiniz? Çocuğum olacak ve oda bu durumlardan zarar görsün istemem ilerde çocukları bile kıyaslıyacak çünkü biliyorum.
Zaman zaman tabiki iyi anlaştığımız dönemler oldu yani kısaca ben iyiysem her yaptığına susuyorsam iyiz siz olsanız bu şekilde devam etmek istermisiniz ? Okuyanlara teşekkürler..

Genişletmek için tıkla...

orskiran .!.:

Ablanız ve enişteniz nasıl bir delilik içindeler eşime iftira attılar ve eşim Allahtan akladı diyorsunuz kendini. Ya yapamasaydı? İyi yine barışıp konuşmuş valla. Ablanız maalesef zararlı bir insan. Hiç görüşmeyin derim ben. İçinize girdikçe gidip geldikçe gördükleri kıskançlığını tetikliyor muhtemelen. Size yakın olmaması uzak bir mesafeden diyalog kurmak hayrınıza olacaktır. Annenize de ‘Anne kocamla kavga ediyoruz. Boşanmamı mı istiyorsunuz? Bak ben hamileyim aşırı stres altındayım çocuğuma Allah korusun bir şey olsa ya d bana birşey olsa nasıl hesap vereceksiniz? Lütfen ısrar etme.’ diyip konuyu kapatın. Yine doğuma hayırlı olsuna bir ihtiyaç var mı ya gelecektir ablanız fırsay bu fırsay diyip. Lütfen kendinize iyilik yapıp çok uzak bir mesafe koyun. Evladınıza Allah korusun neler yapar bilemedim

Genişletmek için tıkla...

denizaslim .!.:

Aynı benim teyzem. Böyleleri o kadar toksik tiplerdir ki insanı yavaş yavaş öldürürler.
Üzgünüm ama annemde büyük suç var. O hatalı olduğu halde senin arkanda durmuyor. Ona haddini bildirmesini gibi bir de sana barış diyor

Kardeşinden uzak dur. Çocuğunu da uzak tut. Çünkü çocuğun doğduğunda ona da aynı şeyleri yapıp kendi çocukları ile kıyaslayıp eziyet edecek. Nereden mi biliyorum
Çünkü ben bunların hepsini yaşayan o çocuğum.
Maalesef annem o sınırı hiç koyamadı. Hayatım boyunca tüm aileden psikolojik ve fiziksel şiddet gördüm bu yüzden

Allah aileyi hep hediye olarak değil bazen imtihan olarak verir. Sana zarar veren gerçekten kardeşin falan değildir. Uzak dur barışma. Yoksa huzurun kaçar

Genişletmek için tıkla...

f621997 .!.:

Bende de erkek versiyonu var, ama ailenim de alttan almasına ve her dediğini bağıra bağıra kabul ettirmeye alışmış. Ben de tepkimi gösterdim. Artık o bağırınca bağırıyorum, güya küsüyor. Aramıyor sormuyorum. Sonra kendiliğinden geliyor. Yaptıklarım hep görevim oldu hayatta, ben de gelişine vuruyorum. Hamile hamile takılmamalısınız bence öncelik bebeğiniz ve sizsiniz. Anlayışlı olması gereken de çevrenizde. Lütfen üzülmeyin.

Genişletmek için tıkla...

1sadekahve .!.:

Dusundum de cevremde kardesiyle ya da ablasıyla anlasabilen yok denecek kadar az
Neden acaba merak ettim bu konuyu

Genişletmek için tıkla...

Hatun Diyoki .!.:

Ablanızın yaptıkları kabul edilecek şeyler değil
Sağlıkla ilgili bir durum olmadıkça,ablanızla görüşmemeniz en doğrusu

Genişletmek için tıkla...

blondgunes .!.:

aynı benım ablamı tarif etmişsin biliyormusun , rabbim anneme sağlık sıhat uzun ömür versin
bende annemi kaybettikten sonra görüşmeyi düşünmüyorum çünkü beni çok yoruyor , annemın olayın farkına vardı ama artık çok geç onun totosunu kaldıra kaldıra kafamıza mıçmasına sebep oldu , şimdi kendide pişman ama iş işten geçti , çekiyoruz,

sen o şehre gelmekle hata yapsın ,

Genişletmek için tıkla...

Amaki hayal .!.:

Kendime itiraf edemiyorum ama sanırım öyle oldu. Gelmeden önce görseniz ama melek dersiniz bende çok istiyorum gelmeni ne güzel beraber olcaz lar falan daha geldiğim gün başladı ne yazıkki. Bende ilerde daha beter olacağını düşünüyorum. Allah annelerimize uzun ömürler versin bizi de zor durumlara düşürmesin.

Genişletmek için tıkla...

Amaki hayal .!.:

Bi dönem eşime hiç olmayacak bi iftira attılar zaten eşiyle kendisi. Allah tan eşim o dönem telefonunda konuşmaları kaydeden bi program kullanıyordu da ne söyleyip ne söylemediği ortaya çıktı. Ben eşimi de onları da biliyorum ama herkese neler söylerlerdi kimbilir.

Genişletmek için tıkla...

Amaki hayal .!.:

Hayırlı geceler hanımlar uzun zamandır aklımda olan yazıp yazıp sildiğim toparlamaya çalıştığım bi problemim var. Belki uzun olabilir bilemiyorum şimdiden uyarmak istedim.
Sorunum maalesef ablam. Her zaman zaten patavatsız ne söylediğini bilmeyen bi insan olmuştur ve biz onu idare etmişizdir ailecek. Ama artık dayanabileceğim sınırı aştı ve konuşmuyorum kendisiyle 3 Aydır. 6 aylık hamileyim bu arada ve kendisi 3 ay önce saçma sapan bi şekilde benimle tartışmaya girdi ve konuşmadı annemi de benden uzaklaştırmaya çalıştı hatta. Sonra biz annemle konuştuk hallettik ama ablamın bu tavrından dolayı kesinlikle konuşmak istemedim çünkü kavgadan sonra da sağı solu akrabaları vs arayarak beni kötülemeye çalıştı. Onlarda ablamın huyunu bildikleri için inanmadılar tabiki ama ne gerek var böyle bişeye.
Tartışma konusu da benim hamile kaldıktan sonra değişmem ona sürekli bağırmam onunda susmasıymış. Tanısanız asla kendisine bağırmanın mümkün olmayacağını görürdünüz asla karşısında bağıran birine susacak bi yapısı yoktur. Her zaman haklı olmak zorundadır. Bilmediği konularda bile yorumlar yapar insanları kışkırtır ve en kötüsü üzerinden bi saat geçtikten sonra hatırlatsanız aa ne zaman öyle söyledim ne zaman öyle yaptım diye işin içinden sıyrılır. Üstelik konunun başında dediğim gibi her lafı söyleyen kendisi ve idare eden de genelde ben olduğum için kendini suçsuz sanması yani alışmış bu duruma kendi yaptıkları normal ben bişey desem hata oluyo.
Kendisi ailemin yanından hiç ayrılmadı çocuklarını da doğurdu büyüttü de ailemin desteği hep yanında oldu hem maddi hem manevi her zaman destek olduk ablama. Ben yiğenlerim için onun için elimden geleni yaptım uzaktaydım çalışıyodum ama geldiğim zaman ne isterlerse yapmaya almaya çalışıyodum. Ailemden çok uzak bi şehirde okudum ve sonra daha uzak bi şehre atandım. Sonra evlendim yine uzaktaydım yani aileme hasret kaldım her zaman hayalini kurdum annem yanımda olsaydı çağırdığımda gelebilseydi diye. Geçen sene eşimi de ikna ettim ve geldik kendi şehrime ama geldiğimden beri ablam rahat durmadı. Eşimle eniştem ortak bi iş yapıyolardı. Önce türlü türlü şeyler söyleyerek adamların kavga etmesine sebep oldu eşime iftiralar attı. Sonra yaptığından pişman oldu güya tekrar konuşmaya başladık derken anneme gidip gelmem annemin bize gelmesi falan sorun oldu kıskançlıklar yaptı öyle ki artık annem bize gelirken yalan söylemeye şuraya buraya gidiyorum demeye başladı bana geldiğini söyleyemiyodu kızmasın diye hala da öyle. Sonra gözünü eniştemle birlikte bizim aile düzenimize evimize çevirdiler. Ben çok alışveriş yapıyomuşum, eşim bana düşkünmüş ama beni param için seviyormuş hatta annem bile beni ona hediyeler aldığım için seviyormuş yani ona kadar söyledi. Eniştem de kendisi de sürekli benden eşimden evimden başka bişey konuşmaz oldular. Hamile kalmadan önce bana çocuklu insanları kıskandığımı bile söyledi ki ben kendim çocuk istemiyodum zaten neden çocuklu insanları kıskanayım.
Benim çalışıyo olmam okumuş olmam benim annemle iletişimim yani kısaca benimle ilgili herşey sorun oldu ben idare etmeye çalıştıkça maalesef daha kötü oldu.
Ben bu süreçler boyunca kendisine destek oldum her zaman çalışmayı para kazanmayı çok istiyordu ona instagramda bi örgü sayfası açması için cesaret verdim arkadaşlarıma mesajlar attım takip etmeleri paylaşmaları için. Ordan yaptıklarını satmaya başladı. İlerde dükkan açmak istiyordu onunla birlikte araştırma yapıyodum eşime soruyodum falan. Maddi bi sorunu olduğunda halletmeye çalıştım zaten yiğenlerim Canlarım ne isteseler yaparım. Eşiyle sorunları vardı hatta bi dönem ayrılmak istedi annem babam destek olmadı ben yanında oldum geldi benim evimde kaldı eşiyle barışana kadar vs. Bunları kesinlikle övünmek için anlatmıyorum yani olması gerekenler bunlar ama ben bu şekilde davrandığım halde kendisi geldiğimden beri beni annemle arasında rakipmiş gibi görmeye başladı. Eskiden de her kavgada sen onu seversin zaten o senin için değerlidir biz kimiz ki falan diye beni kastederek anneme mesajlar atardı.
Annem bu durumdan hiç memnun değil sürekli barışmam için bana baskı yapıyo çok üzüldüğünü falan söylüyo ablamın. Zaten madur rolüne bayılır tüm bunlara rağmen ben uzatan barışmayan kardeş o adım atan iyi abla oluyo anlayamıyorum. Annem ısrar ediyo yemeğe çağırıyo onlarda gelicekmiş barışacakmışız ben asla gitmek istemediğimi söyledim siz olsanız konuşmak görüşmek istermisiniz? Çocuğum olacak ve oda bu durumlardan zarar görsün istemem ilerde çocukları bile kıyaslıyacak çünkü biliyorum.
Zaman zaman tabiki iyi anlaştığımız dönemler oldu yani kısaca ben iyiysem her yaptığına susuyorsam iyiz siz olsanız bu şekilde devam etmek istermisiniz ? Okuyanlara teşekkürler..

Genişletmek için tıkla...