güzel hatırlanmak sadece şöyle midir:
çok sessiz sakin bir insandı, kimseyi kırmazdı , etliye sütlüye dokunmazdı, ağzı var dili yoktu.
arkanızdan bunlar söylendin istiyorsanız içinize atacaksınız.
bence bu da güzel hatırlanmaktır:
haksızlığa tahammüllü yoktu, kendine de sevdiklerine de kötü laf ettirmezdi, karşındakini ezmezdi kendini de ezdirmezdi, adaletliydi.güvenilirdi iyiye iyi köyüye kötü derdi yürekliydi.
bazen karşındakine haddini bildirmen gerekiyor ama bunu illa ki çirkin sözlrrle olması gerekmiyor. ben buna üzüldüm ben şuna kırıldım demek de içine atmamaktır.
kuzenininz de x söylemedi ne oldu derken bunu ondan öldü şeklinde algılamafım ben. annenizin ölümü hepimizin ölümlü olduğunu hatırlatan bir gerçek.bak o söylemeden vefaat etti, sen de ben de bir gün burda olmayacağız sana bu kadar dokunuyorsa söyle gitsin , demek istemiş olabilir.
ayrıca içimize attığımız şeyler bizi hasta ediyor.belki çok büyük bir şeyi büyütüyoruz karşı tarafla konuşsak hemen hallolacak bir şey, belki bir yanlış anlama.
söyleyemediklerimiz derdimiz oluyor o da bizi çürütüyor.