Aslında az biraz daha dişimi sıksam sonrasında uzun bir tatil beni bekliyor.. Yani inşallah. Şuan için planlar böyle..
Evet burda da olmuştu ama o kadar uzun değil tabiki bi 5 6 yıl olmuş olabilir. Ya da 3 4 yıl.. insanlar neler yaşıyor ya. Allahım korusun..aaaa, bilmiyordum, ama benim dediğim olay yıllar öncesi, yani annesini anneme anlatırken duyduğum en az bi 15 sene belki 20
bilmiyorum, annesi annemin arkadaşıydı
kadın ağlayarak anlatmıştı
İnşallah az daha sık dişini iyi olacaksın sadece zaman gerek..
Evet burda da olmuştu ama o kadar uzun değil tabiki bi 5 6 yıl olmuş olabilir. Ya da 3 4 yıl.. insanlar neler yaşıyor ya. Allahım korusun..
Bende düşünüyorum numaramı değiştirsem mi diye açıkçası..Konularınıza göz attım. Size bunları yaşatan bir insanla daha fazla muhattap olmayın, size ulaşamasın, hatta numaranızı değiştirin
Bunun dışında kendinize süre verin. 2 yıl aşık oldugunuz adamın aslında bambaşka karakterde oldugunu görmüşsünüz, kolay hazmedilemeyen bir şey olabilir tabiki bu çok normal. Mesela 3 hafta süre verin kendinize, her ağlamak istediğiniz de iyice ağlayın, bir kağıda düşüncelerinizi yazın, hatta küfredin, sonra yakın o kağıtları. Ama o verdiğiniz süreden sonra toparlanacagınıza söz verin. Yorulacaksınız. Kendinizi dış dünyaya kapatmayın
Yok bu kahrolma olayı bi süre devam ediyo sen şu an şoktasın, bundan sonra ayrılığa alışma, her boka ağlama, nolursa olsun geriye dönsün psikolojisi, içip sapıtma arada, falan falan anıların iyi günlerin akla gelmesi sonra kabulleniş. Ay aman boktan ve uzun bi süreç ama bunu yaşamak zorundasın, istersen hobi kurslarına yazıl, evde film seyret, Kitap oku. Kafayı dağıtmaya bak. Ama sonuçta daralıcan bi noktada. Demek istediğim bu acı yaşamadan geçmezAcının dibi bence burası access. O zaman yukarı çıkışım yakınmıdır ki ?
Kesinlikle değiştirin. Siz biraz unutmaya başlayın hemen yazar size kendini hatırlatır geri gider siz başa dönersiniz. Lütfen şu durumda acınızı ertelemeyin, dondurmayın, acınızı yaşayın ama belli bir süre..Bende düşünüyorum numaramı değiştirsem mi diye açıkçası..
Yakında taahhüt süremde bitiyor, en güzeli işe numaramı değiştirmekle başlamak olacak sanırım..
psikolojimi ciddi bozdun.Yok bu kahrolma olayı bi süre devam ediyo sen şu an şoktasın, bundan sonra ayrılığa alışma, her boka ağlama, nolursa olsun geriye dönsün psikolojisi, içip sapıtma arada, falan falan anıların iyi günlerin akla gelmesi sonra kabulleniş. Ay aman boktan ve uzun bi süreç ama bunu yaşamak zorundasın, istersen hobi kurslarına yazıl, evde film seyret, Kitap oku. Kafayı dağıtmaya bak. Ama sonuçta daralıcan bi noktada. Demek istediğim bu acı yaşamadan geçmez
Sevgim bitmiş olsa da bu süreçleri yaşar mıyım ?Yok bu kahrolma olayı bi süre devam ediyo sen şu an şoktasın, bundan sonra ayrılığa alışma, her boka ağlama, nolursa olsun geriye dönsün psikolojisi, içip sapıtma arada, falan falan anıların iyi günlerin akla gelmesi sonra kabulleniş. Ay aman boktan ve uzun bi süreç ama bunu yaşamak zorundasın, istersen hobi kurslarına yazıl, evde film seyret, Kitap oku. Kafayı dağıtmaya bak. Ama sonuçta daralıcan bi noktada. Demek istediğim bu acı yaşamadan geçmez
Kendime öyle bi duvar örüyorum ki kuğu.. Hissetmemek için büyük bi çaba harcıyorum resmen.. Çok büyük bi acıyla karşı karşıya gelecek olma düşüncesi beni çıldırtıyor resmen. Deli gibi korkuyorum. Hemen atlatma, hemen bundan kurtulma derdindeyim..Kesinlikle değiştirin. Siz biraz unutmaya başlayın hemen yazar size kendini hatırlatır geri gider siz başa dönersiniz. Lütfen şu durumda acınızı ertelemeyin, dondurmayın, acınızı yaşayın ama belli bir süre..
valla @Bilgece bu yaşananlar hiçbir şey bence
Allah sağlıkla sınamasın insanı, evladıyla sınamasın, ailesiyle sınamasın, gerisi boş
herşeye şükretmek lazım
hayattaki en büyük lütuf sağlık
sevgilisi terketse ne olur, uzun süre de üzülse geçer (konu sahibi için yazmadım, kendi örneğim için yazdım)
Allah veriyorsa, bir sebebi vardır iyinin de kötünün de
Mümkün mü hemen olması.. Asıl hemen atlattım deseniz hiç inandırıcı olmazdı. Şuan kabullenemiyorsunuz, önce kabullenmeyi öğreneceksiniz, acınızı yaşayacaksınız ama sonra bir bakmışsın bir sabah aklına dahi gelmemiş olacak. Mutlu günler seninle olsun..Kendime öyle bi duvar örüyorum ki kuğu.. Hissetmemek için büyük bi çaba harcıyorum resmen.. Çok büyük bi acıyla karşı karşıya gelecek olma düşüncesi beni çıldırtıyor resmen. Deli gibi korkuyorum. Hemen atlatma, hemen bundan kurtulma derdindeyim..
Canim aldattımi yoksa hiç sevmedim gibi bisiymi dedi?Keşke şöyle içimi söküp şuraya koyabilsem, sizde onu evire çevire inceleseniz, 2 satır öğütle akıl sonrasında boşver gitsin deseniz, bende boşversem, bitse gitse..
Artık sıkıldım. Konu açmaktan, günlüğüme '' bi gün hatırlamakta, bu acıyı yazarak çoğaltmakta istemiyorum '' düşüncesiyle yazmaya bile çekinmekten, nasıl olabilir diye kendimi yemekten yoruldum.
Bu gece diğerlerinden farklı. İçsel durumum farklı, kalbimin kırıkları farklı, düşüncelerim farklı..
Bi ilişkinin hazin sonu değilmişim meğer benim hikayem. Hiç yaşanmamış, varolmamış, yalanlarla geçen, asıl meselesi çok farklı olan 2 yılmış.
Yani farzedin ki ben bi şizofrenim. Bi adam yaratmış ve onunla 2 yıl paylaşmışım. Halbuki adam yokmuş, inandığım şeyler yokmuş, ciddi sandığım, çok yaralar aldığım o ilişkim aslında yokmuş...
Dün gece öğrendim.
Yine büyük bi kavga kıyamet koptu. Ve bu kez bana aslında bu ilişkinin ciddi olmadığını söyledi. Meğerse bana yansıttığı bana gösterdiği o yüzü yalanmış, içsel düşünceleri çok daha farklıymış, bunu söyledi.
Meğer gözünde hiç değerim yokmuş ki. Sadece var olduğum için varmışım işte. Bi gerizekalı gibi bunca şeye katlanmayıp çekip gitseymişim yok olacakmışım, bütün mesele buymuş aslında..
Kırılamadım bile. İncinemedim. Sadece yok oldum. O da yok oldu. Ve bitti.
Öldüm belkide. Sanırım en iyi açıklaması bu. Gözlerin açıkken acıtır canını yaralar, uyuyunca geçer, ölünce geçer.
Ölünce her şey biter, belki kısa vadeli bir hesaplaşma, sonrası derin uyku.
İşte böyle hissediyorum. Yani hissettiklerimi ancak bu kadarıyla anlatabiliyorum..
En gerçek sandığı, en yalanı çıkar mı insanın ? En çok ümit bağladığı, en çok paylaştığı, en çok sarıldığı en yalan çıkabilir mi ?
Bugün konulara göz gezdirirken hiç biriyle onu bağdaştıramadım bu sefer.. Hiç bi dizideki adam bana onu özletmedi bugün.. Kitap satırlarında onu bulamadım, bugün kimse o olamadı, artık o yoktu, ilk kez o yoktu, bu bir ayrılık değildi, bu bambaşka bi şeydi...
Ne filmdeki adam öldüğünde derin bi hüzünle '' sevdiceğim benim '' deyip onu aradım, ne gün içinde yüzüm, yüzünü hatırladığımda oluşan o gülümsemeyle doldu, nede '' acaba telefonu açtığında konuşmaya nasıl başlasam da başını işten kaldırtıp bi gülümsetsem '' diye düşündüm..
O bugün yoktu. Ama ayrıldığımız için değil, meğer hiç olmadığı için yoktu.. Yani ben uzun yıllardır aşkı tatmamış bi kadın, o da yabancı bir adamdı...
İçimde garip yaralar açıldı, tuhaf hisler sardı..
Sindiremiyorum içime. Aslında tam açıklaması sindirememekte değil. Bu nasıl olabilir ki ? deyip duruyorum. Aslında doğru soru bile değil bu. Hepsi aklımın bir köşesinde dolanıp duruyor, ama hiç biri durumu tam açıklayamıyor..
Bana bu durumdan kurtulmanın bi yolunu söyleyin kızlar.. Bana yeni düşünce tarzları önerin. Nasıl düşünmem gerektiğini söyleyin bana.. Aklımdan ne geçirmeliyim, ne geçirirsem daha çabuk toparlanır daha iyi hissederim...
Çivi çiviyi söker mantığını kesinlikle istemiyorum. Bir başkasını yara bandı yapmak, bir başkasını içimdeki tuhaf hislerin üzerine basarak, bunları yok saymak istemiyorum.
Bana yeni düşünce tarzları lazım...
Yaşanmamış bi şeyin dönüşü mü olur ki ?Canim aldattımi yoksa hiç sevmedim gibi bisiymi dedi?
Belki dönüşü olur
Konu sahibinin nickini hatırlıyor musunuz acaba?O zaman sana söyle bir olay anlatayım. Vakti zamanında bir konu okudum ve hiçbir konu beni bu kadar etkilememisti.
Bir kizcagiz yazıyor. Sevdiği adam ÇOK zengin. Her gün yurt dışı toplantılar falan villalar bilmem neler. Ailesi amerikada yaşıyor gorusemiyorlar sürekli. Kızla geziyor tozuyör. Kız ne kadar aileyle tanışmak istese ailem yurt dışında gelemez falan filan tonla şey çıkartıyor. Ama çocuk kızın ailesiyle tanışıyor. Yıllar geçiyor. Çocuk kıza evlenme teklif ediyor. Evlenecekler ama anne baba yok ortada.
Çocuk kendi aramızda yapalım ailem ancak düğüne gelebilir diyor. Nisan yapıyorlar. Ev ayarlayacaklar. Çocuk surdaki villamizda oturalim falan diyor.
Neyse derken ev düzme zamanı tabi eve bakacaklar derken.
Meğerse çocuk sizofrenmis. Söylediği bütün her şey yalanmis. Issiz güçsüzmus.
Amerikaya gidiyorum bilmem ne derken hep evdeymis, hastanedeymis.
Yani ben bu olayı duyduktan sonra her şey bana basit geliyor böyle konularda. Düşünsenize yillarinizi geçirdiğiniz adam şizofren ve hayatı tamamen yalan ve siz hiçbir şey anlamamissiniz. .
Neyse kız ayrilmisti zaten..
Yani bazen her şeye sukretmek lazım. Beterin beteri var.
Tabi bu yorumumu evli olmadığınızı varsayarak yapıyorum. ..
Bu arada inşallah o konu sahibi inşallah çok mutludur şimdi. Ve kendine gelmiştir inşallah.
Konu sahibinin nickini hatırlıyor musunuz acaba?
Çıktım zaten. Bitti.dünya 1 ibaret değildir onsuzda olur hem kimbilir dahada güzel olur sevmiyorsa kapıyı aç ya o çıksın ya sen çık gidin insanoğlu herşeye alışır sende alışırsın alışmak istersen ...
Keşke şöyle içimi söküp şuraya koyabilsem, sizde onu evire çevire inceleseniz, 2 satır öğütle akıl sonrasında boşver gitsin deseniz, bende boşversem, bitse gitse..
Artık sıkıldım. Konu açmaktan, günlüğüme '' bi gün hatırlamakta, bu acıyı yazarak çoğaltmakta istemiyorum '' düşüncesiyle yazmaya bile çekinmekten, nasıl olabilir diye kendimi yemekten yoruldum.
Bu gece diğerlerinden farklı. İçsel durumum farklı, kalbimin kırıkları farklı, düşüncelerim farklı..
Bi ilişkinin hazin sonu değilmiş meğer benim hikayem. Hiç yaşanmamış, varolmamış, yalanlarla geçen, asıl meselesi çok farklı olan 2 yılmış.
Yani farzedin ki ben bi şizofrenim. Bi adam yaratmış ve onunla 2 yıl paylaşmışım. Halbuki adam yokmuş, inandığım şeyler yokmuş, ciddi sandığım, çok yaralar aldığım o ilişkim aslında yokmuş...
Dün gece öğrendim.
Yine büyük bi kavga kıyamet koptu. Ve bu kez bana aslında bu ilişkinin ciddi olmadığını söyledi. Meğerse bana yansıttığı bana gösterdiği o yüzü yalanmış, içsel düşünceleri çok daha farklıymış, bunu söyledi.
Meğer gözünde hiç değerim yokmuş ki. Sadece var olduğum için varmışım işte. Bi gerizekalı gibi bunca şeye katlanmayıp çekip gitseymişim yok olacakmışım, bütün mesele buymuş aslında..
Kırılamadım bile. İncinemedim. Sadece yok oldum. O da yok oldu. Ve bitti.
Öldüm belkide. Sanırım en iyi açıklaması bu. Gözlerin açıkken acıtır canını yaralar, uyuyunca geçer, ölünce geçer.
Ölünce her şey biter, belki kısa vadeli bir hesaplaşma, sonrası derin uyku.
İşte böyle hissediyorum. Yani hissettiklerimi ancak bu kadarıyla anlatabiliyorum..
En gerçek sandığı, en yalanı çıkar mı insanın ? En çok ümit bağladığı, en çok paylaştığı, en çok sarıldığı en yalan çıkabilir mi ?
Bugün konulara göz gezdirirken hiç biriyle onu bağdaştıramadım bu sefer.. Hiç bi dizideki adam bana onu özletmedi bugün.. Kitap satırlarında onu bulamadım, bugün kimse o olamadı, artık o yoktu, ilk kez o yoktu, bu bir ayrılık değildi, bu bambaşka bi şeydi...
Ne filmdeki adam öldüğünde derin bi hüzünle '' sevdiceğim benim '' deyip onu aradım, ne gün içinde yüzüm, yüzünü hatırladığımda oluşan o gülümsemeyle doldu, nede '' acaba telefonu açtığında konuşmaya nasıl başlasam da başını işten kaldırtıp bi gülümsetsem '' diye düşündüm..
O bugün yoktu. Ama ayrıldığımız için değil, meğer hiç olmadığı için yoktu.. Yani ben uzun yıllardır aşkı tatmamış bi kadın, o da yabancı bir adamdı...
İçimde garip yaralar açıldı, tuhaf hisler sardı..
Sindiremiyorum içime. Aslında tam açıklaması sindirememekte değil. Bu nasıl olabilir ki ? deyip duruyorum. Aslında doğru soru bile değil bu. Hepsi aklımın bir köşesinde dolanıp duruyor, ama hiç biri durumu tam açıklayamıyor..
Bana bu durumdan kurtulmanın bi yolunu söyleyin kızlar.. Bana yeni düşünce tarzları önerin. Nasıl düşünmem gerektiğini söyleyin bana.. Aklımdan ne geçirmeliyim, ne geçirirsem daha çabuk toparlanır daha iyi hissederim...
Çivi çiviyi söker mantığını kesinlikle istemiyorum. Bir başkasını yara bandı yapmak, bir başkasını içimdeki tuhaf hislerin üzerine basarak, bunları yok saymak istemiyorum.
Bana yeni düşünce tarzları lazım...
Nasıl geçti ? Ne kadar zamanda geçti ?4 yillik iliskim bittiginde telefonda su cumleyi duydum. "Doktor psikotik bilmem ne teshisi koydu. Bugune kadar oldugun sen aslinda sen olmayabilirsin dedi. Ehe" bu cumlenin sonundaki ehe en guzeliydi :) "ehe ne soyunu sopunu kezzapladigim" demek istedim ama demedim tabi. Simdi oglumu uyutuyorum. Gecti. Unutmadim ama herhangi bir his kalmadi. Ofke dahi kalmadi. Gececek emin ol.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?