- Konu Sahibi winx perisi
- #181
doğum yaptığım bir hafta olmuş ev sessizzzz çıt çıksa duyuluyor eşim ve ben bebeğimizi seyrediyoruz yatakta...tabi uykuzluktan içim geçmiş biraz telefonu çaldı eşimin çıktı odadan kapının kenarında konuşuyor duyuluyor(eski bir telefonu vardı hoparlörü açık gibi ses gliyor bana)aynen aktarıyorum konuşmayı:
o yaratık: oğlummmmmm bu çocuk hiç sana benzemiyyyyyyy
eşim : anne çocuk ya anneye ya babaya benzer bizimki anneye benzemiş işte(gülüyor daha anlamadı)
o yaratık: ama oğlum tamamda hiççç benzemiyyyyyy
eşim : anne napıyım şimdi yenidenmi yapalım ne diyosun yaniii sen
o yaratık :ben diyimmm aaa oğlumm var bunda iş ama sen bilirsin(çocuk senden değil )
eşim :başka bişiy varmı anne kızımın yanına gidicem
o yaratık:yok oğlum araştır peşini bırakma
telefonu kapattı ben ağlıyorum(ne salaklık lohusalık sendromu sanırım)
çok sinirlendim o ben sana güveniyorum dedi.bende bana böyle iftira atan biri benim evime giremez ve çocuğumu da göremez dedim tamam sen ne diyosan o dedi ...aylar sonra babası kanserdi kızım 1.5 yaşına gelmişti görmek istedi ilk kez gel dedik adam dedi annenizi de getirecektim ama sen istemiyosun falan bende dedim eşime böyle böyle dedi ....ne olmuş dedi sizde yaptırsaydınız testi ....eşim ben karıma güveniyorum niye yaptıracakmışım...hemen daha sofrada ilk yemek yenirken sen dönüş biletini aldınmı dedi adam hayır dedi hadi alalım da sonra yer kalmaz dedi eşim...bende daha yeni geldi falan dedim ama nezaketen nefret ettim o an çünkü...o yinede aldı adamı ertesi gün sepetledi...kızım 21 aylık görüşmek isterse kendisi görüşür ama ben ve kızım asla ...eşimi övmek içinde yazmadım bunları....sonucunda kızımıda benide göremeyeceğini biliyodu belkide korkudan onlara taviz veremedi(bana çok güvenir o ayrı)tavrınızı koymanıza belki yardımcı olur diye yazdım
Ne biçim insanlar var insanın inanası gelmiyor

iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi