Sevgilim askerliğinin 10.ayında, kaldı 2 buçuk ay. Çok şükür batıda ve çok rahat bir askerlik geçiriyor. Fakat her haftasonu tartışıyoruz. Ben çok aşırı kıskanç biriyim. Babam annemi aldattıktan sonra bana her erkek aldatıyormuş gibi geliyor. Sevgilim her çarşı iznine çıktığında zibilyon kez arıyorum, mesaj atıyorum. Sanıyorum ki “yanında bir kız varsa veya yalan söylüyorsa ben arayınca yakalarım” gibi saçma bir düşünce. Hatta öyle ki arkadaki seslerden bile nerede olduğunu çözme psikopatlığına eriştim. Bugün çok kötü patladı, onu hayattan soğuttuğumu bunalttığımı söyledi. Ve o sinirle söylediği bir sürü şey.. Kırk kez arayınca ”iğrençsin sen” “beni artık rahat bırak” “her dakika sana nasıl haber verebilirim ki” “sen ne türsün böyle” “sana yazıklar olsun” “ızdırapsın sen bana” ve dahası... Bunları sıralarken hıçkıra hıçkıra ağladım ve yüzüme kapattı. Bana o kadar çok “iğrençsin” dedi ki.. Çok gücüme gitti...
Bu kıskançlığıma bir çözüm bulamıyorum. Ne uzman yardımı ne ilaç bana işlemiyor. Bunun harici tek bir sorunumuz, saygısızlığımız, hatamız hiç yok ve olmadı. Sevgilim beş vakit namazını kılan birisi, kalp kırmaktan çok endişe duyan birisi, merhametlidir de. Tek problem benim. O dışarı çıktığında içten içe çıldırıyorum, sonra ona patlıyorum. Telefonu açmazsa aklıma bin türlü senaryo geliyor. Beni aldatırsa nasıl haberim olacak ki diye kendimi yiyorum, ya saklarsa diyorum. Askerden önce bu kadar vahim değildi ama askerde hormonların daha da üst seviyede olduğunu duyduğumdan beri her an yanlış yapacakmış gibi hissediyorum. Yakın kız arkadaşımı askerde olan sevgilisi çarşı izninde aldatmıştı. Çevreden çok etkilenen birisiyim.
Ben dışarı çıktığımda kendisi beni birkaç kez arar, ne yaptığımı sorar ve bana rahatsızlık vermemek için uzatmadan kapatır. Ben kendimin nasıl itici göründüğümün farkındayım, lütfen bana bir yol gösterebilir misiniz? Mesela kendimi tutabilmek adına bir yöntem, herhangi bir şey.. İnanın çok duacınız olurum. Çok teşekkür ederim...
Bu kıskançlığıma bir çözüm bulamıyorum. Ne uzman yardımı ne ilaç bana işlemiyor. Bunun harici tek bir sorunumuz, saygısızlığımız, hatamız hiç yok ve olmadı. Sevgilim beş vakit namazını kılan birisi, kalp kırmaktan çok endişe duyan birisi, merhametlidir de. Tek problem benim. O dışarı çıktığında içten içe çıldırıyorum, sonra ona patlıyorum. Telefonu açmazsa aklıma bin türlü senaryo geliyor. Beni aldatırsa nasıl haberim olacak ki diye kendimi yiyorum, ya saklarsa diyorum. Askerden önce bu kadar vahim değildi ama askerde hormonların daha da üst seviyede olduğunu duyduğumdan beri her an yanlış yapacakmış gibi hissediyorum. Yakın kız arkadaşımı askerde olan sevgilisi çarşı izninde aldatmıştı. Çevreden çok etkilenen birisiyim.
Ben dışarı çıktığımda kendisi beni birkaç kez arar, ne yaptığımı sorar ve bana rahatsızlık vermemek için uzatmadan kapatır. Ben kendimin nasıl itici göründüğümün farkındayım, lütfen bana bir yol gösterebilir misiniz? Mesela kendimi tutabilmek adına bir yöntem, herhangi bir şey.. İnanın çok duacınız olurum. Çok teşekkür ederim...
