Arkadaşlar, yaşım 45, 6 senelik evliyim. çocuğumuz olmadı, geç de evlendik. neyse dedik boşverdik ama eşim son bir yıldır, son treni de kaçırmayalım, bir evlat sahibi olalım diye tutturdu. yumurta donosyonu ile evlat sahibi olabilirmişim.(dinen ve ahlaken yasak vs bunları biliyorum). herneyse.
benim şahsen hiç gözüm almıyor gibi, biraz da tembel bir insanım. yapmayalım desem eşim çok istesede tamam oldu der, beni üzmek istemez.bu da tamam fakaaat. benim bir de tek başına yaşayan, ve de tek başına yaşamaktan nefret eden bir annecağızım var. yaşı da genç sayılır 65 yasında. ben çocuk yapmaktan vazgeçtim dediğimde, 6-7 yaşlarında evlatlık alicam ben dedi. sana da kardeş olur dedi. şok oldum. gitmiş esirgeme yurduna konuşmuş, tamam demişler. sonra annem bana dedi ki sen hiç yorma kendini o yaşta bir sürü hormon ılacı alican bir de 9 ay taşıyacaksın. ben evlatlık alacağım. kendim büyütürüm benden sonra da sana kardeş olur dedi. ben şok oldum. ne bileyim tabii evlatlık almak hem çok büyük bir sevap ve zaten orada o kadar yetim yuva bekliyor ama ben kendim de bir annelik yaşamayı, hamile kalmayı tecrübe etmek, yaşamak isterdim. öte yandan o çocuk benim yasal kardeşim olacak. ne yapayım bilemedim, kafam bir dünya, o kadar karışık ki doğru düzgün düşünemiyorum bile şu an.akıl akıldan üstündür. sizden yardım istedim. ne yapayım, olur mu diyeyim, yoksa kendim eşimle kendi çocuğumuzu yapmayı mı deniyelim?
