Ben eskiden kedilerden nefret ederdim, ciddi ciddi ederdim yani, sinsi geliyorlardı, "kenafir gözlü" derdim hep :)
6 aydır kedim var ve aşığım şuan
Ben sokaktan acıyıp sahiplendim, yavruydu ve sokak köpeklerinden kaçıp apartmanın bahçesine sığınmıştı. Eve aldım bugünlük dursun diye, o bugünlük 6 ay oldu bırakamadım.
Kedilerin sahiplerini sevmediği sallamadığı kedi sevmeyenlerin temelsiz bir inanışı, sahiplenince anladım bunu, tamam köpekler gibi kul köle olmuyor ama onlar da çok seviyor. Benim yavrum benle vakit geçirebilmek için uyku saatlerini evde olmadığım saatlere göre ayarlıyor öyle söyleyim :)
Bence o kedi için artık o kadar üzülmeyin, bir tekir sahiplenin sokaktan, barınaktan ya da veterinerden, o kedinin buna vesile olduğunu düşünün. Kendinize de kızmayın çat diye sahiplenmeye karar verip o an alıp götürmek zor, dedim ya ben bugünlük diye aldım 2 gün düşündüm tamamen sahiplensem mi diye.
Ama önerim mutlaka tekir olsun, cins kediler kedi gibi gelmiyor bana, bir miskinlik oluyor, tekir kedinin hasıdır :)
Konu açılmış fırsat bulmuşken en etkilendiğim şeyi anlatıyım. Bir gün yatakta uzanıyorum böyle bi an dertlendim ağlamaklıyım, ayağımın ucunda yatıyordu, bir baktım tepeme gelmiş yüzümü yalıyor patisiyle pıt pıt yapıyor :'( Resmen hissetmiş yavrum. İşte bu kadar hisli canlılar.