iki kişilik yalnızlık..her evlilikte bu böylemi?

minerva34 .!.:

3 senelik evliyim ama sanırsınız ki 30 senelik evli,emekli çiftler gibiyiz.Hoş,onların bile bizden daha fazla paylaşımları vardır,ne de olsa yaşanmışlıklar vardır.Bizde doğru düzgün yaşanmışlıkta yok. En iyisi biraz detaya gireyim.Nereden başlayacağımıda bilemedim şimdi..

Biz eşimle mesafeli bir flörtten sonra evlendik. Mesafe derken,farklı şehirlerdeydik. Önümüzde iki seçenek vardı;ya evlenip beraber yaşayacaktık,ya da ayrılıp farklı yol çizecektik. Velhasıl, evlendik ve ben farklı bir ile geldim.Epey süre işsiz kaldım. Eşimden başka görüştüğüm kimse yoktu. Fanusta yaşayan balık gibi akşamları onun gelmesini bekliyordum. Bu böyle 2 sene kadar sürdü.Ben uzaktan eğitimle yüksek lisans yaptım bu arada.Yine işe başvuruşlar ve yine kabul edilmemeler..Yalnız yaşamaya alıştım nihayetinde.

Bu süre içinde birkaç kursa gidip aktivitelere katıldıysamda hiçbiri çevre yapmak adına pek bir işe yaramadı. O ortamda insanlarla 3-5 laf ederseniz ediyorsunuz,o kadar. Sonrası gelmiyor. Zaten herkesin yaşadığı sorun bu değil mi; güvenilir ve kafa dengi arkadaşlıklar kurmak.. Daha doğrusu kuramamak...Neyse. Zaten artık asosyal, sosyal fobi yaşayan biri oldum çıktım. Bir de evlendiğimden beri sürekli hastalıklarla uğraşıyorum. Hep bir yerimde birşey çıkıyor. Resmen hastaneye taşınsam yeri yani.

Eşimle başından beri normal bir cinsel hayatımız yoktu.Vajinusmustum. En sonunda yendim,bu seferde ne eşim tarafından ne benim tarafımdan herhangi bir cinsel istek olmadı. Birbirimize karşı cinsel ilgimizi başlamadan bitirdik sanırım. Psikolojik yardım aldım, yaşam koçunada gittim ama bir arpa boyu yol alamadım. Yine aynıyım.

Eşime gelince; inanın çok ama çok iyi biri. Evet, çok yakışıklı biri değil. Hatta evlenirken bazı arkadaşlarım "sana hiç yakışmıyor" tarzında üstlerine vazife olmayan laflar etmişlerdi. Oysaki o beni inceliğiyle,saygınlığıyla,hayat vizyonuyla etkilemişti.

Çok şükür; benim bir dediğimi iki yapmayan,hatta bana benden bile iyi davranan, her konuda bana karşı son derece töleranslı,sabırlı,anlayışlı bir eşe sahibim.Hayata bakışı olsun,fikirleri olsun son derece taktir edilen biri.
Bir kez olsun bana el kaldırmayı bırakın, hakaret bile etmemiştir. Keza bende öyleyim.
Birbirimize karşı hep saygımızı koruduk.Elbette ufak tefek atışmalar,didişmeler oldu ama şiddetli kavga 1-2 kez olmuştur;onda da yine saygıyı elden bırakmadık.

Kişisel tercihlerimize ve alanlarımıza müdahale etmedik. Zor günlerimizde bile beni mutlu etmek adına herşeyi yapar. Gelirimiz çok üst olmasada, çok şükür bize yeten bir gelirimiz var.Saygın bir işi var.Evine bağlı,eldekilerini evine ve bana harcayan biri. Buraya kadar herşey normal...

Gelgelelim paylaşımlarımız çok az. Heyecan yok. Ortak paylaşımlar çoğunlukla yok..Ne bileyim, kimileri öyle bir anlatıyorki sanki hep sevgililermiş gibi sürekli şamata,gırgır,romantik edalardalar...Ya atıyorlar ya da biz çok çabuk birbirimize karşı olan heyecanı ve ilgiyi kaybettik. Çoğunlukla o Tv başında, ben bilgisayar başında. Bunun gibi çoğu konuda ayrı takılıyoruz.

3 gündür yurt dışında; bu hafta içi gelecek. Ben sanki onu hiç özlemedim...Sanki o da beni pek özlemedi...Ama bir de birbirimize olan alışılmışlık var...Off,bilmiyorum. Ne zaman sorsam, ilgisini kaybetmediğini,beni sevdiğini söylüyor.Ama birşeyler eksik oysaki. Son zamanlarda bıdı bıdılara da başladık ufaktan...

Sormak istediğim, tüm bunlar evlilikte normal mi? Çoğu evlilik böylemi?
Bazen keşke evlenmeseydim dediğim oluyor.
Bazen de "evlenmeseydim ne yapacaktım, onla flört bunla flört nereye kadar" diyorum.
Huzurlu bir evliliğim var ama mutsuz gibiyim. Eşim var,ama çoğu yaptığım faaliyette tekim.Her şey sıradan ve rölantide sanki. Kendimi ayrık otu gibi hissediyorum.Sıkıldım.

Benimle fikirlerinizi paylaşırsanız sevineceğim.Ayrılmalımıyım,yoksa evlilik denilen şey bu mudur yani?
Bu arada,elbette evlenirken her gün evde rodeo yapmayı beklemedim :) Fakat biz herşeyi çok çabuk mu tükettik sanki..Hemde başlamadan.

Genişletmek için tıkla...

Derya Can .!.:

Merhabalar yazdıklarınızın bir kısmı sanki benim düşüncelerimi yansıtıyor acaba ben mi yanlışım yoksa varmıdır benimle aynı şeyleri yaşayan birileri dediğim için şu an bu yazıyı okudum ve cevaplıyorum. Ben 7 aylık evliyim ve anlattıklarınızın üstüne katarak zaman zaman ayrı odalarda uyuma aynı evde uzun süre konuşmama vs son 1 buçuk aydır ise bir Öpücüğümüz bile yok çok çabuk bitirdik herşeyi hata yaptığımı düşünüyorum çoğu zaman neden evlendim diye. İstesem bugun ayrılırız ama tomlumsal baskı aile baskısı gibi batıl korkularım var. Yada ufak bahanede diyebiliriz. Evlilik bu değil. Bu olmamalı. Eğer bir gün ayrılırsam evliliğe dair ilişkilere karşı çoj büyük psikolojik değişikliklerim olucak sanırım. Bizimkisi aşk değilmiş onu anladım ben ilk 4 ay resmen aşk dilendim ilgi alaka beklemedim talep ettim resmen. Böyle olursak daha iyi oluruz şöyle vakit geçirelim bunu yapalım şunu yapalım derken denemediğim şey kalmadı. Eşime sorsan benim ondan çok beklentim varmış mesela eğer onu seviyorsam onun gülümsemesine razı gelmem gerekirmiş ondan sevgi alaka beklemem onu sevmediğim anlamına geliyormuş. Evet bunu ısırarla söylüyor gülünç olan bu düşünce yapısı beni aylardır 10 yıl yaşlandırdı bizde uzak yerlerdeydik ya ayrıl ya evlen eşim benim şehrime taşındı. Konular benzer yani ama biz 7 ayda tükendik. Hiçbirsey yapamıyoruz. Benim her kelimem batıyor ona ve maalesef son 2 aydır tükenmişlik sendromu yaşıyorum. Vazgeçtim herseyden. Kendime bile odaklanamıyorum. Hayat böyle mi geçecek diye gelecekk kaygısı yaşıyorum ama eşime sorsan hayattan ne bekliyorsun ki ohooo evliliklerde ne kötü şeyler var halime şükretmeliyim. Evet kötünün iyisini örnek alıyoruz yani ve ben bu değilim sayesinde evimi benimseyemiyorum tüm eşyalar batıyor bana resmen. Kendi ailemin yanına gittiğim zamab bekar günlerim aklıma geliyor bazen ve diyorum ki rüya mı gördüm ben evli değilim hepsi rüya.
Başkalarının ilişkileri ile kıyas yaparak evlilik olmaz hiçbirsey olmaz zaten ama ben yanlış hızlı bir karar aldığımı düşünüyorum. İnsan gercekten sevgili olarak çok zaman geçirmeli o uyumdan gerek cinsellikte gerek vakit geçirmekte tamamen emin olduğu noktada evlenmeli. Ben hata yaptım düzelmiyor üstelik bu hata çünkü karşılıklı ben düzeltmek istesem karşımda koca bir cehalet duruyor benim yolun sonu yakınlarda uzak değil. Umarım sizin bu şekilde olmaz inanın gecenin 4 buçuğunda uyumayıp bunu yazmak bu bile sorun.

Genişletmek için tıkla...

minerva34 .!.:

3 senelik evliyim ama sanırsınız ki 30 senelik evli,emekli çiftler gibiyiz.Hoş,onların bile bizden daha fazla paylaşımları vardır,ne de olsa yaşanmışlıklar vardır.Bizde doğru düzgün yaşanmışlıkta yok. En iyisi biraz detaya gireyim.Nereden başlayacağımıda bilemedim şimdi..

Biz eşimle mesafeli bir flörtten sonra evlendik. Mesafe derken,farklı şehirlerdeydik. Önümüzde iki seçenek vardı;ya evlenip beraber yaşayacaktık,ya da ayrılıp farklı yol çizecektik. Velhasıl, evlendik ve ben farklı bir ile geldim.Epey süre işsiz kaldım. Eşimden başka görüştüğüm kimse yoktu. Fanusta yaşayan balık gibi akşamları onun gelmesini bekliyordum. Bu böyle 2 sene kadar sürdü.Ben uzaktan eğitimle yüksek lisans yaptım bu arada.Yine işe başvuruşlar ve yine kabul edilmemeler..Yalnız yaşamaya alıştım nihayetinde.

Bu süre içinde birkaç kursa gidip aktivitelere katıldıysamda hiçbiri çevre yapmak adına pek bir işe yaramadı. O ortamda insanlarla 3-5 laf ederseniz ediyorsunuz,o kadar. Sonrası gelmiyor. Zaten herkesin yaşadığı sorun bu değil mi; güvenilir ve kafa dengi arkadaşlıklar kurmak.. Daha doğrusu kuramamak...Neyse. Zaten artık asosyal, sosyal fobi yaşayan biri oldum çıktım. Bir de evlendiğimden beri sürekli hastalıklarla uğraşıyorum. Hep bir yerimde birşey çıkıyor. Resmen hastaneye taşınsam yeri yani.

Eşimle başından beri normal bir cinsel hayatımız yoktu.Vajinusmustum. En sonunda yendim,bu seferde ne eşim tarafından ne benim tarafımdan herhangi bir cinsel istek olmadı. Birbirimize karşı cinsel ilgimizi başlamadan bitirdik sanırım. Psikolojik yardım aldım, yaşam koçunada gittim ama bir arpa boyu yol alamadım. Yine aynıyım.

Eşime gelince; inanın çok ama çok iyi biri. Evet, çok yakışıklı biri değil. Hatta evlenirken bazı arkadaşlarım "sana hiç yakışmıyor" tarzında üstlerine vazife olmayan laflar etmişlerdi. Oysaki o beni inceliğiyle,saygınlığıyla,hayat vizyonuyla etkilemişti.

Çok şükür; benim bir dediğimi iki yapmayan,hatta bana benden bile iyi davranan, her konuda bana karşı son derece töleranslı,sabırlı,anlayışlı bir eşe sahibim.Hayata bakışı olsun,fikirleri olsun son derece taktir edilen biri.
Bir kez olsun bana el kaldırmayı bırakın, hakaret bile etmemiştir. Keza bende öyleyim.
Birbirimize karşı hep saygımızı koruduk.Elbette ufak tefek atışmalar,didişmeler oldu ama şiddetli kavga 1-2 kez olmuştur;onda da yine saygıyı elden bırakmadık.

Kişisel tercihlerimize ve alanlarımıza müdahale etmedik. Zor günlerimizde bile beni mutlu etmek adına herşeyi yapar. Gelirimiz çok üst olmasada, çok şükür bize yeten bir gelirimiz var.Saygın bir işi var.Evine bağlı,eldekilerini evine ve bana harcayan biri. Buraya kadar herşey normal...

Gelgelelim paylaşımlarımız çok az. Heyecan yok. Ortak paylaşımlar çoğunlukla yok..Ne bileyim, kimileri öyle bir anlatıyorki sanki hep sevgililermiş gibi sürekli şamata,gırgır,romantik edalardalar...Ya atıyorlar ya da biz çok çabuk birbirimize karşı olan heyecanı ve ilgiyi kaybettik. Çoğunlukla o Tv başında, ben bilgisayar başında. Bunun gibi çoğu konuda ayrı takılıyoruz.

3 gündür yurt dışında; bu hafta içi gelecek. Ben sanki onu hiç özlemedim...Sanki o da beni pek özlemedi...Ama bir de birbirimize olan alışılmışlık var...Off,bilmiyorum. Ne zaman sorsam, ilgisini kaybetmediğini,beni sevdiğini söylüyor.Ama birşeyler eksik oysaki. Son zamanlarda bıdı bıdılara da başladık ufaktan...

Sormak istediğim, tüm bunlar evlilikte normal mi? Çoğu evlilik böylemi?
Bazen keşke evlenmeseydim dediğim oluyor.
Bazen de "evlenmeseydim ne yapacaktım, onla flört bunla flört nereye kadar" diyorum.
Huzurlu bir evliliğim var ama mutsuz gibiyim. Eşim var,ama çoğu yaptığım faaliyette tekim.Her şey sıradan ve rölantide sanki. Kendimi ayrık otu gibi hissediyorum.Sıkıldım.

Benimle fikirlerinizi paylaşırsanız sevineceğim.Ayrılmalımıyım,yoksa evlilik denilen şey bu mudur yani?
Bu arada,elbette evlenirken her gün evde rodeo yapmayı beklemedim :) Fakat biz herşeyi çok çabuk mu tükettik sanki..Hemde başlamadan.

Genişletmek için tıkla...

minerva34 .!.:

Bazılarınızın yazdıkları yüzümde kocaman bir tebessüm oluşturdu,çok güzel anlatmışsınız. :)
Meğer her ilişkide benzer pürüzler yaşanıyormuş,bu durumun olmasını bilmek ve sizlerin bu duruma bakış açınızı okumak bana biraz yön göstermiş oldu. Teşekkür ediyorum.

Hım, bu arada bir arkadaş bebek yapmamı önermiş...Yine başka bir arkadaşta "bu iş bebekle,gecelikle olmaz" demiş. Bu söze harfiyen katılıyorum. Bebek sahibi olmayı sırf evliliğimi oturtmak için bir basamak olarak tercih etmem asla. Bu kendime,bebeğe ve ilişkime verdiğim en büyük zarar olur.
Aslına bakarsanız yakın zamanda da pek çocuk düşünmüyorum,belki ilerde...Çünkü bir evlat yetiştirmenin sorumluluğu çok büyük,önce ben kendi kendime yetebilmeliyim ki o çocuğa gereken herşeyi vereyim. Kısmet tabi.Hayat planlar üzerine kurulmayacak kadar değişken..

Aynı şekilde, cinsel problemleri seksapel bir görüntüyle çözmeye çalışmak,sadece o geceyi kurtaracaktır. Kendi adıma bakımlıyım, giydiğime özen gösteririm fakat birincil olarak benim problemim cinsel isteksizlik. Bende pek bir arzu, istek yok. Bununla ilgili tekrar terapi vs almaya karar verdim.

Bir de bir önceki iletimde sürekli hastalandığımdan bahsettim, çünkü hastalıkların birazda zihinsel/duygusal sebeplerden olduğunu düşünüyorum.
Bekarken son derece aktiftim ve sağlam bir sosyal çevrem vardı.Fakat taşındığım ortamda bu tarz bir ortam yakalayamadım. Zaman içinde kendi kabuğuma çekilmem normal. Ama tabi iş sosyal fobiye dönüşmeye başlıyor gibi...

Son olarak; sizler iyiki varsınız..Yalnız olmadığımı bilmek iyi geldi, düşünceleriniz bakış açımı değiştirdi. Ve burası gerçekten terapi gibi geliyor insana :) Burada ciddi dayanışma var, çoğu üyeler var eleştirmesini ve tartışmasını bilen. Gerçekten kendinizden zıt olan birinden bile farklı şeyleri farkedebiliyorsunuz. Ayrıca, tüm forumdakilere "asosyal" betimlemesi yersiz ve gereksiz bir genelleme olmuş.
[/QUOTE
Ya sizi kendime o kadar çok benzettim ki bazı cümleleri ben yazmış olmalıyım diye düşünüyorum :)
Evlendim farklı bi ile geldim burada da kimsemiz yok ,2 yıl olacak hep yalnızdım içime kapandım iş bulamadım,kendimi bi hapishanede görüyordum sanki .Eşimin gelmesiyle biraz kendimi buluyordum akşamları ..1 1-5 yıl çok hastalandım herhalde bunalımdan bilmiyorum çünkü aşırı derece de kötü oldum psikolojikmen ..
benim de eşim iyi bir insandır ,merhametli ,yardım eder ,destek olur .. Ama öyle çok dinamik canlı bi evliliğimiz yok ,Ama dışarda yemek yeriz ,hafta sonu piknik yaparız elimizden geldiğince tabi .. çünkü çevre yok hayat şartları vs ..Ama biliyorum sevgisini ve birbirimize olan bağımızı.. herkesin yapısı farklı bu yüzden oturup konuşun çözmeye çalışın ..Özellikle cinsel sorununuzu .. umarım çok mutlu olursunuz ,sevgiyle .. /QUOTE]

Genişletmek için tıkla...

janemarple .!.:

Allahallah niye kimse corona var zaten hepimiz hapis hepimiz monoton olduk yazmamış diye şaşırdım. Sonra bi üyenin biz eşimle kuzey Güney izliyoruz ı haftaki bölümü bekliyoruz yorumunu görüp kuzey Güney mi kaldı lan oldum. O zaman tarihe bakmak aklıma geldi 8 yıl öncenin konusuymuş

Genişletmek için tıkla...