Arkadaslar benim 5 bucuk aylik bir oglum var, esimin birde 3 yasinda bir yegeni var. Yegenini kaynanam büyüttü aralarindaki bag bu yüzden cok kuvvetli dogal olarak. O torunlari sürekli yanlarinda diye esime hep laf carpiyolar seninkini hic göremiyoruz diye, bizde elimizden geldigince sevsin diye götürüyoruz, bazende onlar bize geliyor. Ama her gittigimizdede yada bize geldiklerinde yegenide onlarla oluyor ve pek firsat vermiyor sevmelerine, hep kendi ilgilenmel istiyor bebekle, bu sefer kv ve kp bi sevdirmedi diye söyleniyolar, ben acikcasi yegenin kiskandigini düsünmüyorum cünkü cok severek yaklasiyor oynamak istiyor, sadece biraz bunaltiyor yüzüyle kafasiyla falan oynamaya kalkinca.
Asil sorun ama kaynanam. Tutturmus 3 yasindakinin akli eriyor onun yaninda sevmeyin yanasmayin ufaga diye, x gel kizim y'yi dövelim, ah yapalim ( y benim ufaklik bu arada) y' nin akli ermiyo o bise anlamaz yüz vermeyin vs. diye sayiyor. Sonra x'e sen yokken y senin oyuncaklarini alicakti ben kizdim ona diye uydurup cocugu kizdirmaya calisiyo. Bugün mesela kp bize geldi 10 dakika sonra kv aradi, x yeter artik dedem gelsin diyo dedi, cocuga verdi telefonu, dedede geliyorum kizim dedi, kalkti gitti. Esim cok bozuldu. Aksam annesini görmek icin ugrayinca sormus niye aradin cagirdin babami diye, yegenin skldi o yüzden demis sadece.
Simdi bu isin dogrusu nasil olmali? Benim bildigim, hani bu kv büyügün akli eriyo ona yanasin ufagi dislayin diyor ya, dogrusu; kizim bak bu kücük bunuda sevelim demek olmazmi? Yada benmi yaniliyorum, böyle yanasirsalar kiskanclikmi olur? Kaynanamin tutumunu yanlis buluyorum acikcasi, bebek anlamaz yok dövelim yok sövelim demesini.