Cok duyguya girmeden anlatayim. Annem iki sene once bir evlilik yapmıştı. Olmadi bosanma sürecinde. Baska bir sehirde yasiyordu. Simdi tekrar anneannemle beraber yasadigim eve döndü. Inanilmaz mutsuz. Bu evi benimsemedigini bastira bastira söylüyor her defasinda. Is yapmak istemiyor. Ben calisiyorum. Hem ev hem is cok zor oluyor. Odasina cekiliyor odasina yasiyor adeta. Geldiginden beri bir yemek yapmisligi yok. Surekli tartisma halindeyiz. Son zamanlarda ne zaman nisanlim gelse ya da nisanlimin ortamda oldugu bir zaman olsa annem tartisma cikariyor. Isteklerini onun yaninda yaptirabilecegini zannediyor sanırım. "Hadi bakim" modunda. Son zamanlarda nisanlim bana hep mutsuzsun, memnuniyetsizsin gibi cumleler kurmaya basladi. Bugun bize geldi yine tartisma cikti ve senin kime cektigin belli oldu dedi ama ne demek istedigini once anlamadim. Bana camasiri topla diyor mesela yanindayken. Kendi camasirlari halbuki. Surekli yorgun surekli mutsuz surekli isteksiz bu hayati istemiyor hep boyle. Ve bende farkettim ki en guzel seyde bile icimde bir mutluluk olmuyor artik boyle seylerle ugrasmaktan. Ben nasil davranayim? Sorunlu insan modeli olmak istemiyorum. Artik bize cagirmama karari aldim evet ama ayni evin icinde bu sekilde nereye kadar diyorum hep. Herseyden once surekli sorun konusmayi nasil terkedebilirim? Nasil toparlarim bu durumu? ( haline sukret sendeki de dert mi tarzu yazacak arkadaslarim lutfen yazmasin ben fikir almak istiyorum )