- 12 Eylül 2014
- 3.786
- 6.952
- 158
- Konu Sahibi noclearmind
- #1
Yazıp rahatlamaya, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var çünkü artık işin içinden çıkamıyorum.
Buraya bi kaç kez konu açtım erkek arkadaşımın yogun iş hayatı ve ilişkimize göstermesi gereken özveride bulunmaması ya da bulunamaması ile ilgili.
uzatıp çok sıkmak istemiyorum ama durumun anlaşılır olması içinde biraz ayrıntıya girmek zorundayım.
iş kurdu kendisi belli bi borca girdi bu dönemin başında benle net bi şekilde konuştu sana eskisi gibi vakit ayırayamacagım seninle ilgilenemeyeceğim bu ilk bir sene borçlarımı sıfırlamam ve her şeyi oturtmam gerek çok çalışmam lazım ve tüm algımın işte olması gerekli diye. Tamam dedim, dedim ama bu radde de olacağını bilemedim.
Yapı gereği dominant prensipli ve çok çalışkan mı desem işkolik mi desem bilemiyorum.
bi iş aldıysa mutlak 2 / 3 günde teslim ederim sözü verir ne yapar ne eder sabahlar aç kalır uykusuz kalır o işi bitirir. İnsanların böyle de bi talebi yok aslında kafasında iş kalmasınmış düşünmesinmiş bitsinmiş hemen. Bu da her şeyi tepetaklak ediyor. 2 3 mesajlaşırız sonra ben işe dönüyorum diyip kayboluverir.
ben bu krizi yönetemiyorum sanırım, biraz şikayet etmeye başladığımda seni en başta bilgilendirdim, yine başladın yine sorun cıkartıyorsun oluyor.
yapı gereği çok zıttız. Ben duygusalım aşk insanıyım o tam tersi sert despot. Ben hayal kurmasını severim o hayallere boş vaadler der geçer.
Bu süreç beni çıkmaza soktu, artık beni sevmediğini düşünüyorum. Bi iki kere benle mi sıkıntın var, konuşalım olmuyosa yollarımızı ayıralım dedim, kabul etmedi.
Daha öncede ilişkilerim oldu, kriz anlarını yönetemedim. Sert üslubumla kendimden genelde ittim karsımda ki insanları. Üzülsem ağlasam zırlasam bile ayrılıklarda bi hafta sonra hiçbi şey olmamış gibi devam ettim. Bu sefer diyorum ilişkime sonsuz sahip mi çıkmalıyım ? Yoksa ayrı dünyaların insanlarıyız diyip sonlandırmalı mıyım.
cazip gelen noktalarıda var, problemlerimi çözer gece hayatı yoktur, arkadaş düşkünlüğü yoktur. Evde vakit geçirmeyi sever. Sevgisini hissettiğim bi çok an oldu ama bu süreç beni yıprattı.
sizler ne düşünüyosunuz, yerimde olsanız napardınız ?
bu arada bu özverisiz tavrı bir sene sürecek. Yani ben devam edersem bir sene sinirlerimi aldırmış vaziyette gezmem gerekecek.
çok uzun oldu, kusra bakmayın.
Buraya bi kaç kez konu açtım erkek arkadaşımın yogun iş hayatı ve ilişkimize göstermesi gereken özveride bulunmaması ya da bulunamaması ile ilgili.
uzatıp çok sıkmak istemiyorum ama durumun anlaşılır olması içinde biraz ayrıntıya girmek zorundayım.
iş kurdu kendisi belli bi borca girdi bu dönemin başında benle net bi şekilde konuştu sana eskisi gibi vakit ayırayamacagım seninle ilgilenemeyeceğim bu ilk bir sene borçlarımı sıfırlamam ve her şeyi oturtmam gerek çok çalışmam lazım ve tüm algımın işte olması gerekli diye. Tamam dedim, dedim ama bu radde de olacağını bilemedim.
Yapı gereği dominant prensipli ve çok çalışkan mı desem işkolik mi desem bilemiyorum.
bi iş aldıysa mutlak 2 / 3 günde teslim ederim sözü verir ne yapar ne eder sabahlar aç kalır uykusuz kalır o işi bitirir. İnsanların böyle de bi talebi yok aslında kafasında iş kalmasınmış düşünmesinmiş bitsinmiş hemen. Bu da her şeyi tepetaklak ediyor. 2 3 mesajlaşırız sonra ben işe dönüyorum diyip kayboluverir.
ben bu krizi yönetemiyorum sanırım, biraz şikayet etmeye başladığımda seni en başta bilgilendirdim, yine başladın yine sorun cıkartıyorsun oluyor.
yapı gereği çok zıttız. Ben duygusalım aşk insanıyım o tam tersi sert despot. Ben hayal kurmasını severim o hayallere boş vaadler der geçer.
Bu süreç beni çıkmaza soktu, artık beni sevmediğini düşünüyorum. Bi iki kere benle mi sıkıntın var, konuşalım olmuyosa yollarımızı ayıralım dedim, kabul etmedi.
Daha öncede ilişkilerim oldu, kriz anlarını yönetemedim. Sert üslubumla kendimden genelde ittim karsımda ki insanları. Üzülsem ağlasam zırlasam bile ayrılıklarda bi hafta sonra hiçbi şey olmamış gibi devam ettim. Bu sefer diyorum ilişkime sonsuz sahip mi çıkmalıyım ? Yoksa ayrı dünyaların insanlarıyız diyip sonlandırmalı mıyım.
cazip gelen noktalarıda var, problemlerimi çözer gece hayatı yoktur, arkadaş düşkünlüğü yoktur. Evde vakit geçirmeyi sever. Sevgisini hissettiğim bi çok an oldu ama bu süreç beni yıprattı.
sizler ne düşünüyosunuz, yerimde olsanız napardınız ?
bu arada bu özverisiz tavrı bir sene sürecek. Yani ben devam edersem bir sene sinirlerimi aldırmış vaziyette gezmem gerekecek.
çok uzun oldu, kusra bakmayın.
