herkese yorumları için teşekkür ederim öncelikle...
şehir dışında olduğum için siteye girememiştim ve daha yeni okudum yazdıklarınızı.
dün gece eşimle konuştum.
2.çocuk için henüz hazır olmadığımdan, korkularımdan ve beklentilerimden bahsettim.
çok haklı olduğumu ama bir kere daha beni kaybedebileceği bir riske asla giremeyeceğinden, sonuçlarıyla başa çıkamayacağından bahsetti o da.
sadece 2.çocuk için değil, içimin rahat etmesi için bundan sonra elinden gelenin fazlasını yapmaya devam edeceğini anlattı.
ben ne zaman hazır olursam o zaman olacak yani.
tabi Allah da izin verirse.
herkese tekrar teşekkür ediyorum.
sağolun arkadaşlar...
3. Konun şimdi de durum seni hamileyken kuzeninle aldatan, sonrasında bir taraflarını basur olduğu bahanesiyle kız arkadaşlarına gösterip(!) destek alan (akannehir) sonra da iyi niyetli davranıp ailenizi genişletmek amacıyla 2. çocuğu yapmak isteyen bir kocan var...
Sıradaki arkadaşın kimmiş?
Belli oldu mu kimliği ona göre onun da düğün hazırlıklarına hamile olduğun sıra başlayın ki çocuk doğunca da hemen evlendirirsiniz.
O da arada kaynasın gitsin...
Malum kocandan olma, hem de kocan çok eşlilikten mahrum kalıp mutsuz olmasın.
a.s
Ya sen neye güvenerek 2. çocuğu yapacaksın merak ediyorum nefertity...
Bence bu konu nefertity80'in bu yorumundan sonra bitmiş. Ve daha sonra Hayyal sen bu yorumu yazmışsın ve ortamı germek için çaba sarfetmişsin resmen. Sana saldıran olmamış ben bu konuda bunu görüyorum. Bu durumda söylediklerinde haklı bile olsan %100 haksız duruma düşüyorsun.
Ve işin acısı seninle beraber bu bayrağı taşımaya hevesli bikaç kişi daha olmuş. Nedeni ne olursa olsun el birliğiyle yaşanan acılarla resmen dalga geçmişsiniz.
Önceki konuda değiliz. Bu apayrı bir başlık. Eğer önceki konuyla ilgili kişisel bir hesabınız varsa bunu özel mesajlarla halledebilirsiniz. Bu arkadaşın bir problemi var ve akıl danışmak istemiş ve siz bunu imkansız hale getirmişsiniz. Siz konu sahibinin önceki konudaki tavırları nedeniyle yaşadığınız kızgınlığı bu başlıkta dile getirip arkadaşın konusunu sabote ederek çok büyük ayıp ediyorsunuz bence.
Söylediklerinizin ana fikrine (aldatılmayı kabullenmemek gerektiği vs.) katılmakla birlikte tavrınızı korkunç buluyorum. Kendi çamurunda boğul umarım diye bir temenni bile var yazılarda. Beddua, mutlaka sahibine geri döner, ben hep buna inanmışımdır. Ve bu tavrı anlamakta hakikaten güçlük çekiyorum.
Diyeceksiniz ki onun tavrı daha kötü, olumsuz yorumlara gelemiyor, sizin kocalarınız cok mu iyi diyor, herkes aldatır diyor vs. vs...
Ne bekliyorsunuz? Sizin başınıza böyle bir şey gelmemiş. Umarım da kimsenin başına gelmez. Allah bozmasın ruh sağlığınız gayet iyi, doğru düşünüp doğru kararlar alabiliyorsunuz. Ne kadar güzel ve ne kadar büyük bir ayrıcalık aslında.
Fakat şunu unutuyorsunuz ki karnında çocuğuyla çok yakını tarafından aldatılan biri var karşınızda. Bir karar vermiş ve bu kararla yaşamaya çalışıyor. Hayatını bu seçimle idame ettirmeye uğraşıyor ve çok da başarılı olamıyor, kafasında soru işaretleri var ki gelip burada akıl danışıyor. Nasıl mantıklı tepkiler bekliyorsunuz ki? Psikolojisinin altüst olması, olmayacak tepkiler vermesi, ve hatta psikolojisinin bozulduğunu bile kabul edememesi size çok mu anormal geliyor ben anlamıyorum gerçekten.
Böyle bir "DRAM"'ın tam göbeğindeyken bir adım geriye çekilip kendi hayatına objektif bakabileceğine ihtimal veriyor musunuz gerçekten??? Siz yapabilirsiniz belki, ruhsal açıdan çok sağlamsınızdır. Ama herkes yapamıyor işte. Herkesten de aynı ruhsal dengeyi beklemek abesle iştigaldir.
Ayrıca tam tersini yapıp kocasından boşansaydı da yine benzer başka psikolojik sorunlarla boğuşacaktı belki de. Benim annem 17 yıl önce "aldatılma" nedeniyle boşandı ve hala bunun psikolojik izlerini taşıyor mesela. Ben o boşanma sonrası annemin yaşadıklarının her anını çok net hatırlıyorum. Boşanmak da neredeyse boşanmayıp katlanmak kadar insanı yaralıyor ruhsal olarak. Her zaman "iyi ki boşanmışsın anne" demişimdir, ama boşansın veya boşanmasın işin içine böyle "DRAM"lar girince ruh sağlığı bozulabiliyor insanın. Herkesin ruhsal dengesi sizin kadar iyi olamayabiliyor.
Boşansaydı da gelip burada başka konularda akıl soracaktı ve belki de başka yorumlara ters tepkiler verip sizin deyişinizle saldıracaktı. Psikolojisi doğal olarak çok normal olmayan problemli bir insan yardım istiyor ya... Bu kadar empatiden yoksun olmamalı insan...
Son olarak nefertity80, bence 2. çocuk fikrini biraz daha düşünme kararınız çok doğru. Ben de diğer bir çok arkadaş gibi boşanmanın en mantıklısı olacağını düşünüyorum aslında. Ama eğer kendine güveniyorsan, bunu atlatıp kafamdan silerim, kocama tekrar güvenebilirim diyorsan o zaman devam et. Ama emin ol, 12 yaşında babanın aldatması sonrasında anne-babası boşanmış bir ailenin çocuğu olarak söylüyorum ki, ailede huzur yoksa baba figürü bir figürden öteye geçmiyor.
Eğer çocuğunun ve olursa çocuklarının huzurlu bir ortamda büyümesini istiyorsan, bu konuyu onların asla öğrenmemesini sağlamalısın. Bu konuda asla çocukların duyacağı bir şekilde tartışmamalı ve asla hissettirmemelisin. Eğer öğrenirlerse çok büyük ihtimal ne sana ne babaya bir saygıları kalmayacaktır. Aldatma aldatılma konularıyla ilgili çok sağlıksız fikirleri ve deneyimleri olacaktır. Ben bu aldatılma konusunu annemle aynı anda tesadüfen 12 yaşımda öğrendim, ve annemin boşanma kararı kendisine zaman içinde müthiş bir saygı duymamı sağladı. Psikolojisi senelerce düzelmedi ama bu kadar güçlü durabildiği için onunla gurur duydum. Ve malesef hala babama karşı içim soğumaz.
Demek istediğim, sen bir annesin. Kendinin yanı sıra çocuklarını da düşünmen gerek. Onlara hiçbirşey hissettirmeyeceğine eminsen, eşinin yaptığının tek seferlik tekrarlanmayacak bir şey olduğundan eminsen, o zaman 2. çocuğu da düşün, evliliğine de devam et derim. Bir evlilik terapistine gidin mutlaka destek alın tekrar tekrar. Ama eğer kuşkuların hala geçmiyorsa emin ol geçmeyecektir. O zaman çocuğun ve kendin için en doğru kararı verecek kadar güçlü olmanı umarım. Sevgiler.
