İkinci çocuk fikrine tekrar merhaba.

gençken 30 üstünü yaşlı görenlerdensiniz galiba:)
konu sahibine yanlış anlamayın demişsinizde ilk mesajınızda ben bayağı yanlış anladım sizi..
ilk çocuğumu 33 de doğurdum.. herkesin okuduğu bir platformda ne kadar vakit geçirebileceksiniz ki gibi mesajlar hoş olmuyor..

O halde şöyle söyleyeyim size. Herkes konu sahibi daha 34 açısından düşünmüş. Eşi beyefendi 42 yaşındaymış ben öncelikle o açıdan söyledim bunu. Konu sahibi açısından değil. Ki ben babasız büyümüş bi insanım bir babanın uzun yıllar insanın psikolojik olarak bile olsa başında olması gerektiğine inanıyorum. 1000 yıl yaşamayacağız ki. Yani burada herkes ebeveyn olarak bakış açısı geliştiriyor. Ben bi evlat olarak anneme bakış açım beni hep daha erken doğursaydı keşke diye.

Kimseyi yaşlı gibi görmedim ve kalp kırmak istemedim tekrar söylüyorum. Kusura bakmayın yanlış konuştuysam :)
 
Kıymetli hatunlar kısa ve öz geçecegim.

9 yaşını bitiren bir çocugum var

Eşim 42 ben 34 yasındayım.

Aşırı 2.çocuk karşıtı biri olarak dün eşim tekrar 2.çocugu istiyorum dedi 2018 yılında :)

Sorun şu ki.

Hadi dogurdum diyelim 2 çocuk arası ciddi yaş farkı olacak. (11 yaş)

İnanın çok kararsızım.

Pişman olur muyum diyorum yapmadıgım için ama sonra resmin bütütüne bakıp bu dunyaya 2. bir çocuk daha neden diyorum..

Aşırı rahatlıga düşkün biriyim ve çalışıyorum.

Her şeye baştan başlamak bana çok korkunç geliyor.

Yaş etkisi de var sanırım özellikle eşimin yaşı :)

Evet sizce şu evhamlarımda haksız mıyım ?

Bu arada eşimin ailesi de kendi ailemde başka memleketteler.

Çöpsüz üzüm gibiyiz burada.
Yaşları yakın olsaydı mutlaka bir kardeşi olmalı insanın derdim ama bilemedim.
Allah utandırmasın inşallah
 
Durun ben şöyle geçeyim meydana da en iyisi siz de domates momates bişeyler atın bana bari :) hanımefendi ben bi evlat olarak anneme beni daha erken doğurmadı diye hep kızarım. Bi bakış açısı geliştirdim sadece.
annem beni genç yaşta doğurmuş.
ama ben annemi çok genç yaşta kaybettim canım.
hayat böyledir.
garantisi yoktur.
 
Arkadaş 24 yaşında diye öyle konuşmuş galiba. 30'unu geçen herkesi otomatikman gömmüş:)
Annemin arkadaşı anlatmıştı.Kayınvalidesiyle oturuyormuş başta,eşinin 11 yaşındaki kardeşi sormuş,yengeciğim,sen eskiden ne güzel şarkılar söylüyordun:KK51:,neden artık söylemiyorsun?O da şakasına,artık yaşlandım canım,ondan demiş.Kaç yaşındasın dıye sormuş.27 cevabını alınca, oo yaşlanmışsın hakkatten yenge yaa diye üzülmüş:eek:.Bu konu göreceli.O yüzden,bunu yazan arkadaş,üzülme:KK25:..Ben de ben 10 yaşındayken ,askerden yeni gelen amcamı saçlı sakallı adam sanıyordum:KK70:
 
annem beni genç yaşta doğurmuş.
ama ben annemi çok genç yaşta kaybettim canım.
hayat böyledir.
garantisi yoktur.

Çok haklısınız. Ben çevremde ve kendimde hep bunun sitemini duyuyorum. Ailesi geç doğuran arkadaşlarım hep üzülüyor bu konuda. O yüzden bu konudan bakmak istedim. Elbette kimseye ömür biçmek istemedim.

Sizi de kırdıysam özür diliyorum tekrardan.
 
Çok haklısınız. Ben çevremde ve kendimde hep bunun sitemini duyuyorum. Ailesi geç doğuran arkadaşlarım hep üzülüyor bu konuda. O yüzden bu konudan bakmak istedim. Elbette kimseye ömür biçmek istemedim.

Sizi de kırdıysam özür diliyorum tekrardan.
geç anne olmuş olanlar var aramızda:))
kısmet.
Allah başlarından eksik etmesin.
tek yapabildiğimiz duadır.
gerisi takdiri ilahidir.
 
Çok haklısınız. Ben çevremde ve kendimde hep bunun sitemini duyuyorum. Ailesi geç doğuran arkadaşlarım hep üzülüyor bu konuda. O yüzden bu konudan bakmak istedim. Elbette kimseye ömür biçmek istemedim.

Sizi de kırdıysam özür diliyorum tekrardan.
Sizin demek istediğinizi anladım evet kendinizce haklı da olabilirsiniz. Ancak 20 yaşında anne olan vardır mesela hayat enerjisi sıfırdır çocuğun dilinden anlamaz ama 40 yaşında anne olmuş biri vardır çocukla çocuk olur, istediğini anlar, onunla koşar zıplar. Yani bence mesele yetip yetememek. Yoksa ömür kısmını düşünüp kafaya taksaydik kimse çocuk dogurmazdi. :KK66:
 
O halde şöyle söyleyeyim size. Herkes konu sahibi daha 34 açısından düşünmüş. Eşi beyefendi 42 yaşındaymış ben öncelikle o açıdan söyledim bunu. Konu sahibi açısından değil. Ki ben babasız büyümüş bi insanım bir babanın uzun yıllar insanın psikolojik olarak bile olsa başında olması gerektiğine inanıyorum. 1000 yıl yaşamayacağız ki. Yani burada herkes ebeveyn olarak bakış açısı geliştiriyor. Ben bi evlat olarak anneme bakış açım beni hep daha erken doğursaydı keşke diye.

Kimseyi yaşlı gibi görmedim ve kalp kırmak istemedim tekrar söylüyorum. Kusura bakmayın yanlış konuştuysam :)

iyi niyetle yorum yapmış olduğunuza inandım..
ancak yine de fikriniz savunurken pot kırıyorsunuz :KK66: mesela ben ikinciyi 37 de doğurdum eşimde 39 idi.. şimdi tamda konu sahibinin eşinin yaşındayım ve çocuklarımla geçireceğim vaktin az kaldığını söylüyorsunuz.:cool:
siz geliştirdiğiniz bakış açısı olarak baktığınız yerden haklı olabilirsiniz ancak benim baktığım yerden öyle olmadı..

edit: ölmeye niyetim yok. kazık çakıcam inşallah:halay:
 
iyi niyetle yorum yapmış olduğunuza inandım..
ancak yine de fikriniz savunurken pot kırıyorsunuz :KK66: mesela ben ikinciyi 37 de doğurdum eşimde 39 idi.. şimdi tamda konu sahibinin eşinin yaşındayım ve çocuklarımla geçireceğim vaktin az kaldığını söylüyorsunuz.:cool:
siz geliştirdiğiniz bakış açısı olarak baktığınız yerden haklı olabilirsiniz ancak benim baktığım yerden öyle olmadı..

edit: ölmeye niyetim yok. kazık çakıcam inşallah:halay:

Vakit az kaldı değil de, siz olaya hep anne açısından bakıyorsunuz. Ben aslında anne 34 yaşında geç kalınmış demedim. Konu sahibinin eşi 42 yaşındaymış. Asıl oydu bahsettiğim.

Biz üç nesil anneannem annem ben yaşıyoruz. İçimde inanılmaz bir kaybetme korkusu var. Annem mesela dedemle hep az zaman geçirdim diye üzülür. Yani bu birlikte 100 yıl da geçirsek çocuğa yetmiyor. Hangi çocuk "e kaç yaşına geldim artık yeter" der ki anne babası için.

Burda herkes beni "ben geç anne oldum, evladıma doyamadan mı gidicem" gibi anladı. Ama asıl derdim ben çocuk açısından baktım. Çocuk doyamıyor hiç bi zaman anneye babaya.

İnşallah kazık çakarsınız allah hepimize uzun ömürler versin :KK49:
 
Vakit az kaldı değil de, siz olaya hep anne açısından bakıyorsunuz. Ben aslında anne 34 yaşında geç kalınmış demedim. Konu sahibinin eşi 42 yaşındaymış. Asıl oydu bahsettiğim.

Biz üç nesil anneannem annem ben yaşıyoruz. İçimde inanılmaz bir kaybetme korkusu var. Annem mesela dedemle hep az zaman geçirdim diye üzülür. Yani bu birlikte 100 yıl da geçirsek çocuğa yetmiyor. Hangi çocuk "e kaç yaşına geldim artık yeter" der ki anne babası için.

Burda herkes beni "ben geç anne oldum, evladıma doyamadan mı gidicem" gibi anladı. Ama asıl derdim ben çocuk açısından baktım. Çocuk doyamıyor hiç bi zaman anneye babaya.

İnşallah kazık çakarsınız allah hepimize uzun ömürler versin :KK49:
Nasip işte canım,herkes kendine düşen hisseyi yaşayacak,onu kimse bilemez.Yengem 19 unda anne oldu,29unda hayata veda etti.Kayınvalidesinin kayınvalidesi 105 yaşını gördü.Böyle bu işler,yalnızlık korkunu anlıyorum.Allah annene uzun ömürler versin:KK19:
 
gençken 30 üstünü yaşlı görenlerdensiniz galiba:)
konu sahibine yanlış anlamayın demişsinizde ilk mesajınızda ben bayağı yanlış anladım sizi..
ilk çocuğumu 33 de doğurdum.. herkesin okuduğu bir platformda ne kadar vakit geçirebileceksiniz ki gibi mesajlar hoş olmuyor..
Burda herkesin anasi biziz zaar noop:KK66:
Kk yas ortalamasi 19 falan. Biz bunak kaliyoz
 
Yaşlarımız benzer; Oğlum 8 yaşında, ben 31, eşim 40. 2 senedir olmuyor. Tüp bebek yapacağız. Evet, şu anda oğlumla hayatımız çok rahat ama kardeş eksikliği çok fazla hissediliyor ailede. Hem bizim için, hem oğlum için.

Arada yaş farkı olması ve tekrardan bebek büyütmek şüphesiz rahatımızı çok bozacak ama kardeş için değer. Oğlum da eminim, kardeşini çok sevecek. Çünkü bebeklerle oynuyor, seviyor ama kendi kardeşi olmadığı için hep bir mesafede duruyor. Oynarken kızmasın annesi diye.

Muhtemelen de çok kıskanacaktır, tüm ilgi şu anda onun üstünde olduğu için ama bence zaten tüm ilginin tek çocuk üstünde olması da sağlıklı bir şey değil.

Bir aile tanıdım, tek kızlarını 23 yaşındayken kanserden kaybetmişler, hayat ışıkları sönmüş. Bir de bu tek çocuk komusunu yerli yabancı makalelerden çok takip ettim. Hiç teyze, dayı olamamak ve anne babanı kaybettiğinde geçmişini paylaşabileceğin herkesi kaybetmiş olmak hep endişe kaynağı olmuş.

O yaş farkı ileride kapanır, bu konuda yapacak bir şey yok. Eşimde enerjik bir insan 45 yaşında da baba olsa, gider bir şekilde.

Ben korkmamanızı ve kardeş düşünmenizi tavsiye ederim.
 
Bence en büyük sorun ilk çocuğun kabullenmesi olur
öyle bir isteği yok galiba
özellikle sizinle ayrı yatamayacak kadar size bağlı kızınız
kardeşiyle çok sorun yaşar
sizi paylaşmak düşüncesi onu zorlar
şahsi fikrim 2. cocugu gerçekten çok rahat bir hayatim yoksa ve gerçekten istemiyorsam yapmam
önemli olan annenin düşüncesi baba her türlü ister ona göre ne var
 
Bence en büyük sorun ilk çocuğun kabullenmesi olur
öyle bir isteği yok galiba
özellikle sizinle ayrı yatamayacak kadar size bağlı kızınız
kardeşiyle çok sorun yaşar
sizi paylaşmak düşüncesi onu zorlar
şahsi fikrim 2. cocugu gerçekten çok rahat bir hayatim yoksa ve gerçekten istemiyorsam yapmam
önemli olan annenin düşüncesi baba her türlü ister ona göre ne var
15 tatilden beridir ayrı yatıyor o konuda sorunumuz bitti.
Ama ben aşırı korkuyorum nedense
 
X