Bakın 8 yıl boşanma davalarına bakmış bir avukat olarak söylüyorum; çocuklu boşanmış eşlerde, hastalık harici görüşmem olayı masal olarak kalıyor cidden. Bunu sizi üzmek için söylemiyorum. Şimdi çocuk küçük ama büyüyüp okula başladığında anne babasını özel günlerinde beraber görmek isteyecek, bunun için anne babasına baskı yapacak, diretecek, bu durumu zaten pedegoglarda öneriyor. Eşiniz o durumda kızını üzmemek için birinde olmasa birinde kabul edecek, siz bu durumda hani bir araya gelmeyecektin diye araya girerseniz, kötü üvey anne olursunuz hem eşinizin hemde o kızın gözünde. Eşinizin doğru sana böyle dememiştim demesini beklemeyin çünkü o evladı canı. Ayrıca burada 3 yaşında bir çocuktan bahsediyorsunuz, çocuktan yetişkin gibi sizin evliliğinize saygı duymasını bekleyemezsiniz. Boşanmış bir aile çocuğu olarak tabiki duygusal hezeyanları olacak, daha bunun ergenliği olacak, belki sizin çocuğunuz olduğunda kıskanacak bu durumları alttan alabilen, anlayış gösterebilen olgunlukta olmanız lazım. Eğer bu durumlarda eşinizden taraf olmasını bekleyeceğiniz bir yapınız varsa bu işe hiç kalkışmayın. Çünkü bu işin sonunda olan ya o çocuğa ya da size olur. Nişanlınız çok iyi bir adam olabilir ama nişanlınızın çocuğu ve eşi ile iletişimi ile ilgili evlenmeden verdiği sözlere çok itibar etmeyin. Siz sanıyormusunuz ki çocuklu beylerle ikinci evliliğini yapan hanımlar bu konuları konuşmuyor. Ama gerçek hayat verilen sözlere uymuyor malesef. Mesela size tanık olduğum bir olaydan bahsedeyim, adamla kadın boşanma aşamasındalardı, sizin gibi ikinci evlilikleri adamın ilk eşinden çocuğu var. Adam ilk eşinden olan çocuğunu hep özel okullarda okutmuş, oğan iyi bir özel bir üniversitenin iyi bir bölümünde 3. Sınıfta okuyordu. İkinci eşinden olan kızı okula başlayacak adam her ikisininde özel okulunu karşılayamam diye kızını devlet okuluna göndermek istemiş. Eşiyle baya tartışmışlar iş boşanmaya kadar gelmiş. Kadın evlenirken eşinin evlatları konusunda ayrım yapmayacağını söylemesine rağmen adamın evlat ayrımı yaptığını söylüyor. Adamın dediği ise benim oğlum eski eşim ve benim hatalı eş ve evlat sahibi olma kararlarımız yüzünden mutsuz bir çocukluk ve okul hayatı geçirdi, eski eşimle olan sorunlar yüzünden çocukken ona yeterince destek olup ilgilenemedim. Bir sürü sıkıntı yaşadı, şimdi benim ona en azından eğitimi konusunda en iyisini yapma borcum var. Kızım ise mutlu bir evliliğe doğdu hep yanındaydım, abisinin eğitimi bitene kadar devlet okuluna gitmesi, ilerde tölere edilebilir. Ben evlat ayırmıyorum sadece birine çocukken benim hatalarım yüzünden yapamadığım babalığı telafi edip oğlumun geleceğini kurtarmasını sağlamaya çalışıyorum oldu. Sonra kadınla bizde konuşunca eşinin fikrinin yanlış olmadığını anladı. Yani anlatmaya çalıştığım bu ve buna benzer bir sürü konu karşınıza gelecek bu durumlarda olgunluk gösterebilecekmisiniz.