Bu evlilikte kaybolup gidiyorsunuz yavaş yavaş. 2 hafta evden çıkmamışsınız. Böyle devam ederse ağır depresyona girme ihtimaliniz var. Boşanıp libidosu yüksek biriyle tanışma imkanınız varken, neden bir ömür bu hayatı çekesinizki?Tükendim zaten. 2 haftadır evden çıkmadım. Bir odadan diğerine geçmek zor geliyor. Kimseyi görmek istemiyorum. Eski neşeli ben yok artık. Belki de onun varlığını yok sayıp bunu hiç düşünmeden, gezip onsuz başka şehirler yeni yerler görüp, ara ara da onun sevdiğim sohbetinden mahrum kalmadan konuşurum bir arkadaş gibi/ belki ara ara o 2 ay iyi geçen cinsel yaşam olur/ böyle bir yaşamı seçmeliyim belki de
Duygulandırdınız beni. Vicdanım olmasa onu o an bırakırdım belki de. Ama sanırım kendimi değil hep başkalarını seçiyorum bu hayatta. Kendi mutluluğum yerine onun zaten biriyle olamayacağını bildiğim için en azından onun bu kusurunu örten, hayatında bir arkadaş yoldaş olurum diye düşündüm hep. Kıyamıyorum ama ruhsal sağlığımın artık çok yıprandığını biliyorum. Sadece o ani kararları veren kişi olamıyorum. Allah’a bırakıp hiç çabalamadan beklicem ve belki ailemin yanına gider kalırım. Alıştığı rutinini bozmakta çok zorlanan biriyim. Ama sanki bu geçen 3 yılda hep umudum vardı ve tam güzeldi derken yine başa sarınca galiba artık umudumu kaybediyorum.“Mutsuz bir son, sonsuz bir umutsuzluktan iyidir” diye bir film repliği vardı asla aşamadım, hayat felsefelerimden birisidir. Sizin yarım olacağına hiç mi olmasa sözünüze de benziyor. İnsan iyisiyle kötüsüyle bir sona ulaştığında onu içinde işler ve eninde sonunda kabullenir. Kaliteli bir bekarlık düzgün ilerlemeyen, sürüncemede olan umutsuz bir ilişkiden her şekilde daha iyidir. Kaldı ki bekar kalacağınızın garantisi yok. Siz eğer ayrılırsanız başka birisiyle olmak fikriyle değil kendiniz için ayrılın ama başka birisi ihtimali hep var. Ayrıca her insan/kadın o tutkuyu o cinsel birleşmenin ve arzulanmanın verdiği yüksekliği halleder. Bunun olmadığı bir ilişkinin temeli sağlam olmayan bir ev gibi.fi fırsat varken erkenden tahliye edin ki başınızına yıkılmasın ileride
Tamam da birden libidosu yükselecek değil ki. Halinden memnun olmasa kaç kere tedaviye giderdi halinden de memnun. Anca kendine yazık edersinAllah’a bırakıp hiç çabalamadan beklicem
Eşiniz iyi biri değil gerçekten iyi biri olsaydı bu durumu sizden saklamazdı. Evli değilim kendimi sizin yerinize koydum bu evlilikten çok ev arkadaşlığına evrilmiş böyle bir evlilik ister miydim kesinlikle istemezdim. Ayrılırsanız iyi biri karşıma çıkmaz diye düşünüyorsunuz belkide yanılıyorsunuz bunu bilemeyiz ki?Çok gençsiniz kim böyle bir evlilik ister ki umarım en doğru kararı verip kendi yolunuzu çiçeklendirirsinizMerhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
Yani aslında bir çıkış yolu bulmak için akışa bırakmaktan bahsediyorum. Ailemin yanına mı dönücem, eskiden bir mesleğim vardı KPSS vs uğraşıp ona mı dönücem, yoksa evliliğin içinde kendimi başka yerleri görmeye hobilere falan verip ondan uzaklaşıp onsuzluğa alışıp ayrılık kararı mı vericem gibi gibi..Tamam da birden libidosu yükselecek değil ki. Halinden memnun olmasa kaç kere tedaviye giderdi halinden de memnun. Anca kendine yazık edersin
Çok teşekkür ederim, inşallah. İyi biri olduğunu şu sebeple düşünüyorum. Artısı çok fazla. Ama eş değil de arkadaş gibi. Ama bende sizin gibi düşünüyorum beni gerçekten kandırdı mı ? Yoksa gerçekten iktidarsızım ben düşüncesini kavrayacak biri olgunlukta mı değildi. Bazı şeyleri bilinçli mi yaptı bilmiyorum ama bilerek yaptı gibi sayıp ona bunu sürekli söylüyorum ve kırgınım.Eşiniz iyi biri değil gerçekten iyi biri olsaydı bu durumu sizden saklamazdı. Evli değilim kendimi sizin yerinize koydum bu evlilikten çok ev arkadaşlığına evrilmiş böyle bir evlilik ister miydim kesinlikle istemezdim. Ayrılırsanız iyi biri karşıma çıkmaz diye düşünüyorsunuz belkide yanılıyorsunuz bunu bilemeyiz ki?Çok gençsiniz kim böyle bir evlilik ister ki umarım en doğru kararı verip kendi yolunuzu çiçeklendirirsiniz
Artısı olması size yalan söylediği gerçeğini değiştirmez ki başından beri belliymiş sizi kandırmış. Ben böyle bir şeyi duyduktan sonra sakin kalamazdım. Size de söylemiş tek gecelik ilişkilerde bile iyi değilmiş bile istiye sizi bu duruma sokmuş. Ben olsam tekmeyi basar kendi hayatıma bakardım,böyle kendi çıkarları için insan harcayan adamda hiç bir cacık olmazÇok teşekkür ederim, inşallah. İyi biri olduğunu şu sebeple düşünüyorum. Artısı çok fazla. Ama eş değil de arkadaş gibi. Ama bende sizin gibi düşünüyorum beni gerçekten kandırdı mı ? Yoksa gerçekten iktidarsızım ben düşüncesini kavrayacak biri olgunlukta mı değildi. Bazı şeyleri bilinçli mi yaptı bilmiyorum ama bilerek yaptı gibi sayıp ona bunu sürekli söylüyorum ve kırgınım.
Eşinizde bu problem olmayıp tam tersi sizde cinsel isteksizlik ya da rahatsizlık olsaydı ve siz bunu evlenene kadar gizlemiş olsaydınız eşiniz sizi emin olun boşardı.O nazik davranışlar yardımsever vicdanlı eş halleri kendisinde duyduğu eksiklik sebebiyle oluşturmuş olduğu bi bastırma mekanizması.Bu arada yaşlar kaç?Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
Sizin ona gösterdiğiniz vicdanı o neden size göstermiyor peki? Sizi böyle bir evliliğe mahkum etmiş? Tekrar söylüyorum en baştan bilip bu şekilde kabul etseydiniz düşüncem böyle olmazdı.Duygulandırdınız beni. Vicdanım olmasa onu o an bırakırdım belki de. Ama sanırım kendimi değil hep başkalarını seçiyorum bu hayatta. Kendi mutluluğum yerine onun zaten biriyle olamayacağını bildiğim için en azından onun bu kusurunu örten, hayatında bir arkadaş yoldaş olurum diye düşündüm hep. Kıyamıyorum ama ruhsal sağlığımın artık çok yıprandığını biliyorum. Sadece o ani kararları veren kişi olamıyorum. Allah’a bırakıp hiç çabalamadan beklicem ve belki ailemin yanına gider kalırım. Alıştığı rutinini bozmakta çok zorlanan biriyim. Ama sanki bu geçen 3 yılda hep umudum vardı ve tam güzeldi derken yine başa sarınca galiba artık umudumu kaybediyorum.
Evlilik neredeyse cinsellik üzerine kurulmuş bir yapıdır. Yazık etmeyin kendinize. Yaşınız çok genç. Önyargılarınızı her şeyi bir kenara bırakıp yola tekrardan çıkın.Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
Zaten onun o tertemiz kalbine kapılıp evlenmiştim. Ondan başka bir erkeğe kalbimi de bedenimi de açmak güvenmek istemiyorum.
evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti.
Yoo adamın kalbi tertemiz degil,Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor.
Libidonuz çok yüksek değil ise bence yaşanılır ya adam bu kadar iyiyse,belki zamanla çözüm de bulunur hiç yapamıyor değilmiş süre üzüyor sadece anladığım kadarı ileEşimi seviyorum. Yani aşk değil belki şuan bilmiyorum ama iyi bir insan. Ve ara sıra yaşanan cinsellik olunca acaba bu şekilde ara sıra ile idare edilir mi bilmiyorum. Özgüvensiz. Hep onu toparlamak zorunda kalıyorum. Ama başkalarının da hayatı mükemmel değil. Mesela ayda 1 yaşanabilecek cinsellikle idare edebilir misin diyorum kendime. Ve ondan ayrılınca başkasıyla evlenmem bence. Zaten onun o tertemiz kalbine kapılıp evlenmiştim. Ondan başka bir erkeğe kalbimi de bedenimi de açmak güvenmek istemiyorum. Ama bekar mı kalsam. Bu halimden daha mutlu olur muyum bilmiyorum
Seks oyuncaklari al, vibratorler, dildolar, uyaricilar. Orgazm ille penisle olan bir sey degil ki. Evet penislisi en iyisi oluyor da oyuncaklar da gayet atesi yukseltiyor. Belki bu onu da heyecanlandirir, bir sekilde sizi tatmin edebiliyor olmak ozguvenine iyi gelir ve o da sekse ilgi duymaya baslar. Ay cok acik secik net net yazdim linclemeyin :)Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?