- 28 Temmuz 2025
- 63
- 62
- 3
- 28
- Konu Sahibi Yapayalniz5006
-
- #161
O doğru olabilir çünkü ben hemen doktora gittim, mantar enfeksiyon var dediler. Ama bunu bana demesi korkunç kendine bakmadan pislik
O doğru olabilir çünkü ben hemen doktora gittim, mantar enfeksiyon var dediler. Ama bunu bana demesi korkunç kendine bakmadan pislikBi de kokuyo diyodu *m görmemiş.
Çok normal, enfeksiyona açıklığımız fazla bizim. Yeterince testosteron üretse ne koku duyardı ne bişey.O doğru olabilir çünkü ben hemen doktora gittim, mantar enfeksiyon var dediler. Ama bunu bana demesi korkunç kendine bakmadan pislik
Sorun da bu. Baba sevgisi değil eş olmalı canım. Şey derler ya kocana anne olursan sana yeni gelin getirir diye bu da tam tersi işte.Tam ayrılık kararı veriyorum. Her sabah hazırladığı kahvaltılar, yaptığı jestler. Yada ağladığı bir travması. Kıyamıyorum. Ama bir nokta koymam gerekiyor. Ona kafamda söylemeden süre vericem. Bakalım 1 ay içinde kaç kez yaşanacak. Yada hiç mi olmayacak. Bunu net bir şekilde görmek istiyorum. Bir de babam yok. Eşimden baba sevgisi gördüm. Onu kaybetmek istemiyorum sanırım. Bunlar bir gerekçe değil ama kendime uzaktan baktığımda gördüklerim.
Evliliği sevdiğiniz bir çikolatalı pasta olarak düşünün. Siz çikolatası eksik bir pasta yiyorsunuz. Ama olsun en azından sağlıklı diye kendinizi kandırıyorsunuz. Bir çok arkadaşım yazmış ben de söylemiş olayım iyi falan değil kocanız bencil. Size hayatı kolaylaştırması kendi eksiğini başka hiçbir kadının kabul etmeyeceğini bildiğinden.hiçbir erkek karşılığını almadan bir kadının hayatını böyle kolaylaştırmaz. TişikkirlirMerhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
Merhaba ben aile danışmanıyim. Cinsel isteksizlik bazen erkeklerde bazen kadınlarda olabiliyor. Lakin evlilikte cinsellik son derece önemli. Evlilik demek cinsellik demektir. Şefkat, merhamet, iyimserlik iyidir. Fakat her kadın arzulandigini bilmek ister. Tutku,şehvet,arzu da olmalı. Cinsel ilişkinin olmadığı bir evlilik düşünülemez. Sağlıklı bir cinsel ilişki haftada 2-3 kere olandır. Yeni evlilerde haftada 5 gün de olabilir mesela. Örnek 10 yıllık evli olanlarin da haftada 2-3 yapması gerekir. Ayrıca cinsel ilişkininiz yok denecek kadar az isteseniz bile çocuk yapmak için de ugrasmak zaman ayırmak gerekiyor. Evliliğe devam edip etmemek sizin kararinizMerhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
Evet çok doğru dediniz insanın gırtlağını sıkasi geliyo bir süre sonraKendinize gelin, bu genç yaşınızda öyle ev arkadaşı gibi takılayım, hobilerimle vakit geçireyim, ayda bire razı olayım falan yapamazsınız gırtlağını sıkasınız gelir bir süre sonra.
Ayrıca dürüst değil , evlenmeden önce durumunu bildiği halde sizden gizlemiş, onu da geçelim üç yıldır gram çabasıda yok düzelmek için , çok gençsiniz çoluk çocuk işine karışmadan boşanın.
Karşıma iyi bir insan çıkar mı demişsiniz ama eşiniz de iyi bir insan değil ki , sevgi tek başına hiç bir şeyi çözmüyor inanın , yıllar geçtikçe içinizdeki kandırılmışlık hissi çığ gibi büyüdüğünde yerini nefrete bırakacak emin olun.
Yatak odasındaki eksikliğini gidermek için diğer alanlarda size ekstradan iyilik yapıyor benceBen bugün öyle kusuru olduğunu bilsem sanırım yine evlenirdim. O kadar salağım ki. Onun iyilik sever tavırlarına dayanamıyorum/ her sabah kahvaltı hazırlıyor bana söylemeden , ayak parmaklarında yürüyor uyandırmadan hazırlamak için. Daha bir sürü şey tabi.
Ben de çok arada kaldım.acaba anneme anlatsam mi diye bizimde benzer sorunlarımız var . Ama annem bunu duysa kahrindan ölür çok üzülür. Beni iyicene strese sokabilirİnsan çaresiz kalınca kime anlatacak? Fiyasko falan değil. Gayet makul bir cevap. Öyle gidipte annene balkon konuşması yapmıyorsun. Hergün ağlamaklısın. Annem diyor ki kızım sen çok gülerdin \sen soldun resmen ya. Sende ağlıyorsun ve üstü kapalı olmuyor anne diyorsun. Sağlık sorunları var sanırım evliliğimiz tam gerçekleşmiyor diyorsun. Benim ruhsal olarak anneme anlatıp rahatlamam mı önemli yoksa özel hayat mı ? Olan güzel bir seksi mi anlattım sanki özel bir geceyi mi anlattım. Bana böyle şeyler yazıp yormayın beni
Cinsel terapi yapan bir uzmanla görüşmelisiniz bence doktor bir şey yok dediyse muhtemelen arkada psikolojik bir sebebi var.Merhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
Aynı durumdayım. 6 yıllık evlilik 3 sene flört dahil olmak üzere 9 senemiz geçti. Sevgiliyken böyle değildi evlendikten sonra birçok olay yaşadı iş hayatı bozuldu vs ve cinsel istek tam anlamıyla kayboldu. Bu durumla baş edebilmek çok zor. Eşim aynı sizin eşiniz gibi sevgi dolu şefkatli ve merhametli. Fakat bir süreden sonra bu bile insanı rahatsız ediyor. Çünkü eksik olan şeyi benim ondan başka kimseyle evlilik sınırları içerisinde tamamlama ihtimalim yok. Defalarca konuştum. Terapist, ürolog hatta hocaya bile gittim. Yıllarca bu konu için çözüm aradım. Çocuk istiyor fakat arada bir sorumluluk bilinciyle gerçekleşen cinsellik neticesinde bir çocuk sahibi olmak istemiyorum. Çok uğraştım çok denedim başka birinin hayalini bile kurmadım. En sonunda boşanmaya karar verdim. Kabul etmedi evleri ayırdık. Bu süreçte bu fikre alışmasını bekliyorum. Size özelden numaramı yazdım ben de 31 yaşındayım. Bir noktadan sonra tükeneceksiniz bizzat yaşayan biri olarak söylüyorum her ayrılık acıtır ama ben bu şartlarda da Mutlu değilim. Çok üzgünüm ama siz de olamayacaksınızMerhaba arkadaşlar,
Öncelikle beni yargılamayın. Olumsuz eleştiri değil de gerçekten empati yaparak yol göstermeye ihtiyacım var. 3 sene önce büyük bir heyecanla eşimle evlendik. Ama maalesef cinsel olarak genelde hep iktidarsızdı. Ginsengg vs takviyeler sayesinde sanırım 2 ay kadar aktif ve insan olduğumu hissettiğim bir evlilik sürecimiz oldu. Ama onun dışında hep sorunluydu. Bu 2 aydan sonra 2 haftadır hiçbir şey olmuyor. Yani böyle yanımda kuzu gibi yatması beni çok incitiyor. Çok yazı okudum. Bu tarz erkeklerin neredeyse hepsi aynı iyilikte. Sanırım dişil hormonları yüksek ve eşlerine evlerine çok yardımcı ve iyi kalpliler. Böyle bir erkeği de bir kadın bırakmak istemiyor. Ama ömrüm geçiyor. Şuan 29 yaşındayım. Onun için ailemden bile uzak bir şehirde yaşıyorum. Sekssiz sadece yanında bir arkadaş gibi. O çok fedakar biri ama evlenmeden önce yaptığı tek gecelik denemelerinde de hep başarısız olmuş. Bunu bana evlendikten sonra itiraf etti. Bu beni bile isteye iktidarsız olduğunu bildiği halde bir evliliğe itmek, benim günahıma girmek değil mi ? Gerekçe olarak diyor ki, Seni çok seviyordum ve sevdiğim insanla bunun yaşanacak bir şey olduğunu düşündüm. Geçmiş tek gecelik şeylerden zaten tiksiniyordum sırf olacak mı diye denemek istemiştim diyor. Bilmiyorum. Bu bir haksızlık bence. Kurnazlık gibi bir şey. Çünkü bekarken kendi kendine yaptığı mastlarda bile iktidarı sağlayamıyormuş. Denemek isteme sebebi de oymuş. İşte böyle. Şimdi tüm aile benden çocuk bekliyor. Ailem hep haberimi duymak istiyor. Eşim bazen iyi olduğunda bende çocuğumuz olsun istiyorum ama böyle tekleyince böyle bir evliliğe ittir kaktır bir evlat getirmeyi doğru bulmuyorum. Doktora gittik bu arada. Bir problem görmedi. Bazı insanlar da bence bir şeyler eksik. Eşimde bunlardan biri. Gay falan değil. Sadece ruhsuz bence libidosu yok. Bunlar benim düşüncelerim. Yıllar geçerken şimdi soruyorum size, sadece kendimin yaşadığı özgür alanımın olduğu bir evde akşama kadar yalnızlık içerisinde ama kimsenin karışmadığı bir hayat yaşayıp akşamları da eşimi gördüğüm bir ömür mü ? Yoksa onun o şefkatinden vazgeçme cesaretini gösterip yeniden bir hayat kurmaya çalışıp boşanmak mı ? Ki karşıma iyi insan çıkacağını bile bilmiyorum. Onlu günlerimi ararım diye korkuyorum. Yada bekar yaşasam daha mı mutlu olurum? Onsuz bir hayata nasıl cesaret etmeliyim bilmiyorum. Benim yargılamadan sadece siz olsanız gerçekten siz olsanız ne yapardınız bunu yazar mısınız ? Herkese teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?