Eşimle çocukluk arkadaşıyız, ailelerimiz tanışırdı. Onun platonik olarak ilk aşkıyım.
Lisede uzak kaldık, üniversiteler için ayrı şehirlere gittik senelerce görüşmedik.
Sonra zorlu bir sağlık sorunu yaşadım, o dönemde arkadaş olarak benimle çok ilgilendi, vakit ayırdı bana.
Spontane gelişti, sevgili olalım bile demedik, ben "Hoşlanıyorum galiba senden" dedim. O da "Senelerdir neredeydin be canım" dedi, itiraf etti aşkını.Arkadaşlığımız bozulmasın diye yılaaaardır susmuş ve benim onun ilgisini görmem için çabalamış meğer. Ben de görmemişim, ummadığımdan işte. Adı bile yoktu ilişkimizin, birlikte keyifli vakit geçiriyorduk, go karta giderdik, akşam gezmelerine çıkardık, serseri takılırdık, "Sevgilim, aşkım" bile demedik birbirimize bi süre. Mesajlaşırken de öyle, "Evlensek mi?" dedi.
1 ay sürmedi ailelerin haberi oldu, 3 ay içinde söz, sonra hemen askerlik, asker dönüşü ufak hazırlıklar ve evlilik.
2. senemizi geride bıraktık şimdi evliliğimizde :)
Bizimkinden uzun bi ilişki yoktur herhalde beşik kertiği gibiyiz resmen
Tabi, arkadaşlık da ilişkiye dahilse :)
Guzel de bir evliligim var cok sukur. Yalniz sunu farkettim, birbirine saygisi olmayan ve birbiriyle arkadas olamayan ciftlerin iliski omru pek olmuyor. Simdi bakiyorum da esimle birbirimize bir kere bile hakaret etmemisiz, kucumsememisiz aksine baskalarinin yaninda onore etmeye calismisiz. Birbirimizin en iyi arkadasiyiz, bir yere gidilecekse ilk tercihimiz yine birbirimiz oluyoruz. Yani birlikte cok egleniyoruz. Boyle bir iliskiniz yoksa devam etmeyin bence.
uzun değildi yani.. 
