Bir erkekle sevgili olamiyorum. Ya beni cirkin bulursa agzim kokarsa benden sikilirsa gibi dusunceler nedeniyle hep uzak durdum. Simdi cok hos bir cocuk surekli bana bakiyor ve her gun bana laf atiyor konusmaya calisiyor amabenim ozguven yerlerde. Bir de ben plazada calisiorum her zaman guzel giyinmeye calisirim bakimliyimdir genelde fizigim begenilir kariyerim falan var yani ne is hayatinda nesosyal hayatta boyle bir sorunum yok ama erkeklerle iliskiler deyince kasiliyorum. Ozellikle hoslandiklarim karsisinda. Boyle bir durum yasayip asabilen var mi?
Not: Yazim konusunda uzgunum telefondan yaziyorum
Lise ve sonrasında benim de özgüven problemim vardı. İçime kapanıktım, saftım birazda. Çirkin, sıska bişidim.
Hiç bir erkeğin beni beğenmeyeceğini,sonsuza kadar kimseyle çıkmayacağımı sanırdım!..
O dönemdeki erkek arkadaşım,annesiyle tanıştırdı beni.
Üzerimde pembe bir kazak siyah bir pantolon...
Kadın; burnumun kemerli olduğundan tut (ki hokka gibidir burnum), kıyafetimin açık olmasına kadar her şeyimi eleştirmişti.
Bunu duyunca çok üzülmüştüm o zaman :)
Ayrıldık çok sonra.
Tabi hala güvensizim.İlk sevgilim ve ayrılmışız...
Sonra ne oldu...
Aynaya baktığım her an gülümsedim.
Çok güzel olduğumu söyledim kendime.
En sevdiğim kokuyu sıktım saçıma,kıyafetime.
Güzel koktukça güzel olduğumu,iyi giyindikçe her kıyafetin çok yakıştığını söyledim kendime içimden.
Önce kendini sev.
Güzel olduğuna,mükemmel olduğuna sen inanmazsan karşı taraf nasıl inanır?..
Mükemmelikle lânetlemiş,zarafetle kutsanmış olduğunun farkına var!..
Şimdi mi?..
Bendeb daha özgüvenlisini göremiyorum etrafımda
Sent from my iPhone using Tapatalk