- Konu Sahibi mavisaclikiz35
- #1
Daha önceki konularımda ilişkimden bahsetmiştim. 1 yıla yakın bir süre olacak, beraberliğimiz devam ediyor. İlk ilişkim olmasa da, sanırım en fazla şeyi (olumlu ve olumsuz) tecrübe ettiğim benim için ilk defa gerçek bir yetişkin ilişkisi oldu. Bu süreçte ara ara psikologla da bu konuyu konuştuk. Onun da verdiği birtakım bilgiler ve fikirler doğrultusunda ilişkinin gerçekten yürüyüp yürümeyeceğini gözlemlemek istedim. Bu çekimi duyduysam ve bu ilişkiyi istediysem ve madem artık içine girdiysem yaşayalım görelim dedim. Geldiğimiz şu noktada hem karşılıklı emek doğrultusunda katedilmiş çok ciddi bir mesafe var, hem de oturmayan şeyler var. Eski sevgilisiyle hala devam eden iş ortaklığı için artık kendi içimde de bir yorum yapamıyorum. Bunu sindiremedim, evet. Daha önce burada bu konuyu paylaştım, birçok farklı bakış açısı geldi. Kısa vadede iş ortaklığını ayırmaları mümkün görünmüyor; olsa olsa orta ve uzun vadede mümkün olabilir. Ailesiyle tanıştım, aile yapılarımızın uyup uymayacağı konusunda soru işaretlerim oluştu. Çocuğuyla tanıştırdı, henüz küçük bir çocuk ve bu aşamada tabii ki iletişimimiz oldukça keyifli. Ama devamını kestiremiyorum. Etrafımda çocuğu olan kişilerle evlenmiş insanlar var; kimi mutlu, kimi mutsuz. Mutluluk konusunda tek parametre elbette bu değildir ama görmezden gelinecek bir konu da değil, biliyorum. Birbirimize gerçek anlamda çok bağlandık, birbirimizi çok seviyoruz, ikimiz de ayrılmak istemiyoruz; ilişkinin başlarındaki birçok sorunu çöze çöze geldik, ciddi emek verdik. Ne olursa olsun, bu ilişkiyi yaşamış olmayı da asla kayıp olarak görmeyeceğim. İlişkilere dair çok ciddi bir deneyim oldu, çok fazla kazanımım var. En azından içimi bu rahatlatıyor. Ama devamı için gücüm var mı, bilmiyorum... Linçlerseniz de canınız sağolsun ama aynı durumu bir yakınınız yaşasa ne önerilerde bulunurdunuz?