- 11 Şubat 2014
- 1.210
- 1.328
- 158
- Konu Sahibi greyokyanus
-
- #1
Merhaba kızlar,
Hali hazırda 28 yaşındayım, bu zamana kadar hiç ilişkim olmadı, şimdi birisi var görüşme durumumuz benim adım atmama bağlı, tam istediğim ve hayal ettiğim gibi birisi. Görüşürsek ciddi niyetle görüşeceğiz, evlilik amacı ile yani. Düşüncesi bile karnıma ağrılar girmesine neden oluyor. Üniversite mezunuyum, 5 senedir çalışıyorum, iyi bir konumum var, arkadaş çevrem gayet geniş, hem lisede hem üniversitede bir sürü normal erkek arkadaşım olmuştur. Hem karakterime hem fiziğime güvenirim. Ama gel gör ki iş gönül işine gelince resmen kitlenip kalıyorum. Düşünüyorum şimdi, görüşmeye başlasak, bir sürü külfeti var gibi geliyor, aramak, ilgi göstermek, sevdiğini belli etmek gerekecek. Ben sevdiğimi söyleyemem, elimi tutsa sanırım o saniye düşer bayılırım, gözlerine bile bakamıyorum utancımdan. Onun karşısında resmen kedi gibi oluyorum, ne konuştuğumu bile bilmiyorum, saçmalıyorum. Sonra bu adam benimle evlenmek için görüşecek, ben evlilikten de korkuyorum, kendimi evli bir insan olarak hayal edemiyorum. Arkadaşlarımın bir çoğu çalışmaya başlar başlamaz çeyiz almaya da başladılar, ben daha kendime bir çöp alamadım, alamamamın sebebi kendimi evlenecek gelinlik kız gibi göremiyorum. Sevgi konusunda hiç soru işareti yok kafamda, sürekli onu düşünüyorum, gece bile uyurken aniden uyanıyorum hep aklımda o var. Eğer birisi olacaksa hayatımda kesinlikle o olmalı diyorum. Ama işte gel gör ki o adımı atamıyorum, adım atarsam bir ilişki başlayacak korkusu var, hem deli gibi istiyorum, hem korkuyorum. Ne yapsam kızlar ? Nasıl çıksam bu işin içinden ?
Hali hazırda 28 yaşındayım, bu zamana kadar hiç ilişkim olmadı, şimdi birisi var görüşme durumumuz benim adım atmama bağlı, tam istediğim ve hayal ettiğim gibi birisi. Görüşürsek ciddi niyetle görüşeceğiz, evlilik amacı ile yani. Düşüncesi bile karnıma ağrılar girmesine neden oluyor. Üniversite mezunuyum, 5 senedir çalışıyorum, iyi bir konumum var, arkadaş çevrem gayet geniş, hem lisede hem üniversitede bir sürü normal erkek arkadaşım olmuştur. Hem karakterime hem fiziğime güvenirim. Ama gel gör ki iş gönül işine gelince resmen kitlenip kalıyorum. Düşünüyorum şimdi, görüşmeye başlasak, bir sürü külfeti var gibi geliyor, aramak, ilgi göstermek, sevdiğini belli etmek gerekecek. Ben sevdiğimi söyleyemem, elimi tutsa sanırım o saniye düşer bayılırım, gözlerine bile bakamıyorum utancımdan. Onun karşısında resmen kedi gibi oluyorum, ne konuştuğumu bile bilmiyorum, saçmalıyorum. Sonra bu adam benimle evlenmek için görüşecek, ben evlilikten de korkuyorum, kendimi evli bir insan olarak hayal edemiyorum. Arkadaşlarımın bir çoğu çalışmaya başlar başlamaz çeyiz almaya da başladılar, ben daha kendime bir çöp alamadım, alamamamın sebebi kendimi evlenecek gelinlik kız gibi göremiyorum. Sevgi konusunda hiç soru işareti yok kafamda, sürekli onu düşünüyorum, gece bile uyurken aniden uyanıyorum hep aklımda o var. Eğer birisi olacaksa hayatımda kesinlikle o olmalı diyorum. Ama işte gel gör ki o adımı atamıyorum, adım atarsam bir ilişki başlayacak korkusu var, hem deli gibi istiyorum, hem korkuyorum. Ne yapsam kızlar ? Nasıl çıksam bu işin içinden ?