ben de geçen sene bu zamanlar ortaokuldaki sevgilimin doğum gününü kutlamıştım. ama bizimki ne aşktı beee

okul bizim yüzümüzden birbirine girmişti, kavgalar mavgalar çıkmıştı

yıllaaarca sevdik birbirimizi. aşırı yakın arkadaştık ve çok iyi anlaşıyoduk
çocuktuk, üzerinden kaç sene geçti. doğal olarak çocukluk aşkıma karşı içimde bi sevgi ya da barışma isteği kalmadı, zerresi bile yoktu. ama yıllarca en yakın olduğumuz, çocukluğumun en güzel anlarını beraber geçirdiğimiz ve çocukken en sevdiğim insan olduğu için kendisi gözümde değerliydi. bi “naber napıyosun?”luk konuşmak istemiştim, eski dostlar gibi işte. en yakın arkadaşımdı o benim ya, insan bi merak etmez mi? etmedi paşa bey. sormadı halimi hatrımı. ben de üzülmüştüm. bi de “ilk aşk unutulmaz” derdi hep