Bence hamileliğin etkisiyle abartıyorsunuz biraz. Eşiniz çocuk olacak diye müdürlüğü kabul etmek zorunda değil. Demekki sevmediği istemediği bir pozisyon ki kabul etmemiş, biraz onun açısından bakmayı deneyebilirmisiniz?
Evsahibi konusuna gelince, bazı ev sahiplerine surat da assalar, söylemek lazım. Kiradan düşmek lazım anlamıyorlarsa, dava açıyorum o zaman diyip gerekirse korkutmak lazım. Eşiniz istemiyorsa siz söyleyin. Medeni cesaret istiyor evet ama eşiniz de o gücü bulamamış demekki kendisinde, olabilir böyle dönemler. Siz söyleyin, erkek işi diye bakmayın. Annenizden yardım istemesi de bana garip gelmedi, sizin anneniz onun da annesi artık, ne güzel ki benimsemiş yardımını kabul etmiş.
Allah yavrunuza rızkını verecektir illa ki, ama bu kadar dertlenirseniz, üstüne düşerseniz maddi olaylar sizin sınavınız olur. Olmasın, takmamaya çalışın, eşinize güvenin düzelir elbet diyin, adam kendine çekmemiş ki avansı kombi için çekmiş, yemeğini evden götürüyormuş. Üzülmek yerine gururlanın bence eşinizle.
Çocuğu da o istedi yaptık demeyin, siz de bir bireysiniz, madem atanmadan istemiyordunuz, yapmasaydınız. Ama demekki siz de istemişsiniz ki olmuş.
Yani bence artık eşinizi suçlayıp kendinizi üzmektense, madalyonun diğer ucuna bakın ve kendinizi geliştirin, sorumluluk alın. Yakında anne olacaksınız. İnanın sizi daha çok daha büyük sorumluluklar bekliyor bir anne olarak.
Not: Asla sizi üzmek istemem, hamilesiniz, sadece fikrimi belirtmek istedim. Sevgiler...