ağlamaktan helak olucam şuan hem sinir hem üzüntü hissediyorum.
basta çok iyiydi özellikle sevgiliyken tuttuğunu koparan biriydi öyle ki ben bi ürün alsam değişim yapmana yer bile olsa o kesin değiştirirdi. işyerinden ben çıksam da paramı bırakmazdı. bunlar ne saçma seyler demeyin yaşlar 18 e 20 olunca bakış açısı farklı oluyor.
şimdi ise taşındıgımız evde rutubet çıktı ev sahibine diyemem diyor.
dün kombi bozuktu 400 lira masraf çıktı ev sahibi siz verin demiş ya vericez ya taşınıcaz diyor ki ne tamire ne taşınmaya para yok!
şimdi ise geçici iş başı yaptım doğum izni parası için 1 kaç gün gec kalmısım doktorla görüşelim diyorum belki rapor ona göre düzenlenir olmaz diyor direk. ve gelecek parayı borca vereceğiz.
acaba ne planlıyor çocuk olunca nasıl ödenecek?
en canımı yakan müdürlük teklifi gelmişti tamda çocuk düşünürken( kurumsal firmada çalışıyor) bana sormadan hayır demiş akşam marifet gibi anlatıyor hiç başıma bela alamam müdürlük amelelik diye.
eşime mesaj attım sinirle:
oğlum böyle 1 hayatı haketmiyor borcumuz olan kişi çocuk olunca isterse sütüm bile kesilebilir senle evlendiğime ilk kez pişmanım
yazdım
(edit: cevap olarak ben ilk günden pişmanım yazdı.)
bu arada
kombi işini annem ev sahibiyle görüşerek halletti!
şimdi de annem doktoru aradı olmuyormuş günü gününe yazılacakmış. bunu eşim öğrenseydi nasip değilmiş der ona sarılırdım üzülmeyelim diye ama onun direk olmaz demesi beni bıktırıyor.
bende kontör yok o durumdayız olsa da ev sahibini aramazdım da doktora sorardım.
keşke oğlum için acele etmeseydik Allah onu bizden almasın ama ona haksızlık yaptığımıza eminim.bu beni kahrediyor.