Sağolun kızlar ama kendime güvenim gidiyor bazen, herkese imreniyorum acaba ben aşık olunacak biri değil miyim falan diye düşünüyorum hiç erkek arkadaşım olmadı değil ama hiçbiri uzun sürmedi, kimsenin hayatının aşkı değilim, olmadım, kimse de benim için öyle olmadı. Gerçekten hem bu düşüncemi aptalca buluyorum hem de çok üzülüyorum
Beklentilerim biraz yüksek ondan mı acaba diyorum ama ben davul bile dengi dengine lafına inanırım, dünya güzeli değilim belki ama standartların üstünde, hem hemcinslerince hem karşı cins tarafından beğenilen hoş biriyim, işim gücüm eğitimim de var böyle sürekli bunalımda olan kadınlardan da değilim neşeliyimdir, sorunlarımı kendim hallederim falan filan sadece kendim gibi birini arıyorum fazlasını değil ama yok yok hiçbir yerde yok
bu 25 yaş da sanırım sıkıntılı bir yaş geçen sene böyle düşünmüyordum umutluydum ama şimdi her şeye herkese geç kalmışım gibi hissediyorum