İmrendiğim hayatlar

daha once de yazdim yine yazacagim.

sosyal medyayi cok aktif kullanmam ara sirapaylasim yaparim. sosyal medya hesabimi goren herkes kendine bir pay cikarabilir,

saglikla bogusan birisi "ne guzel saglik sorunlari yok" diyebilir ama cocukluk travmalarini bir turlu asamamis psikolojik anlamda esimle ne kadar zor bir surecten gectigimjzi bilmez

parayla sinanan biri "ne guzel gezip tozuyorlar paralari da var" diyebilir, 24 saat calisip sabaha kadar siparis yetistirdigimi bilmeden

evini sevmeyen biri "ne guzel evi var"diyebilir en yakin toplu tasimaya 2 km uzak oldugumuz icin ve yakinimizda hicbir alisveris imkani olmadigi icin eve hapsoldugumu bilmeden

cocuk sahibi olmak osteyen biri "cocugu da var ne kadar mutlular" diyebilir, oncesinde bir bebegi kaybettigimi, saglik sorunlariyla bogusup hamileligim boyunca gobegimden igne yapmak zorunda oldugumu bilmeden

"onu seven bir kocasi var" diyebilir gunde 18 saate yakin calisip cogunlukla ayni evin icinde adami gormedigimi, geldiginde pestil gibi uyuyup tekrar ise gittigini bazen gunlerce napiyosun diyemeden gecirdigimizi bilmeden...

lxuxtti .!.:

Bende size çok imreniyorum ama
Çok cesur ,cesaretli kararli ve özgüvenli kadinsiniz maşallah.
Nasil yalniz başiniza hep geze biliyorsunuz ?
Keşke bende yapabilsem.

Genişletmek için tıkla...

Tesekkur ederim :)
Aslinda zaman beni böyle yapti. Yillarca tatil planlari yaptim yaptim ekildim. En basta ailem. Mesela annem bir gun haberlerde izler heves ederdi birseye. Mesela rafting. Ya da guzel bir yer. "Bu yaz gidelim!" Diye. Hayatinda sehrinden ve köyünden baska yer gormemis bir cocuk olarak hemen heyecanlanir hevesle beklerdim. Ama yaz gelince annem çoktaaaaan unutmuş olurdu. Hic de gitmedik oralara.
Üniversite zamanında bir tur olurdu. Herkes hevesle "hadi gidelim" derdi. Sonra ben gaza gelir tura para öderdim,bir bakardim arkadasim "param yok,babam izin vermedi,sevgilim kizdi" vs diye beni son saniye satardi,yalniz giderdim.
Unide bir sevgilimle harika bir plan yapmistik. 23 nisan tatilinde nevsehir- mayis ayinda karadeniz turu falan diye. Sonra ondan ayrildik. Dusundum ki "ondan ayrildim diye neden bu guzel planı yapmayayim?" Ve ben tek gittim.
Mezun oldum, yillik izin zamani sevdigim güvendiğim bir kizla ortak plan yaptik. Ben iznimi aldim,cadir aldim falan. Kizi aradim iki gun once "yaaa haber veremedim kusura bakma babam anjiyo oldu" dedi(o saniye mi oldu,neden bana haber verilmedi ayri konu) Ben de ne yapayim? Kendim çıktım.
Boyle boyle...
Bu tatilim icin de....gecen ay filistinli,coooook tatli biriyle tanismistim. Cok da iyi anlastik. Harika yerlere goturdum onu,istanbula bayildi ve kendini o kadar iyi hissetti ki bana her cumlesinin basinda "israile gelmelisin" dedi. Arazi arabalari varmis,beni seve seve urdune de gotururmus falan. Atlari bile varmis :) Ben de heves ettim haliyle. "Havaalani sehrini-kudus'u falan kendim gezerim sonra onun sehrine gecerim. Hem guvenle filistini gezerim hem ürdun'ü" diye düşündüm.
Hatta o kadar heves ettim ki israil bolgesini anlatan tarihi icerikli bir roman falan aldim okudum.
Dun pegasus indirimini gorunce ona yazdim "su tarih uygun mu?" ,
"o tarihte (bana daha onceden bahsettiği) onemli sinavim var".
"Öncesinde geleyim mi?"
"Oncesinde calismam lazim"
"Sinavin bitince martta geleyim mi?"
"Sinavim bitince İtalya'ya gidecegiz arkadaslarla"
"ne zaman dönersiniz?"
"Bilmiyorum ki"
Şimdi ben ne diyim boylesine??
Aldim yine icinde kimseyi tanimadigim bir x ulkesine :) eminim ki harika zaman gecirecegim.
Insanlara guvenseydim ya da yanima birini arasaydim bugune kadar gezdigim sehirlerin ulkelerin 5te birini bile gezemezdim. Çünkü plan yaparken guzel ama aksiyona gecince üşeniyor bizim insanlar.
Ayrica yalniz gezmek coook guzel birsey. Kendimle basbasa olmayi seviyorum. Bana yalnizmisim gibi gelmiyor. Zaten her seferinde birileriyle tanisiyorum. Kamp yaptiysam mutlaka yan cadirdaki aileyle arkadaslik kuruyorum. Beni kahvaltiya cagiriyorlar,mangal raki falan ikram ediyorlar :) yurtdisindaysam zaten bir uygulamadan insanlarin evinde kaliyorum (para odemeden) onlarla arkadas oluyorum. Sehirde ya yolda birileriyle tanisiyorum (herkes haritalı turistleri sever),ya da yine ayni uygulamadan benim filistinli bebeyi gezdirdigim gibi beni gezdirecek insanlar buluyorum. Yine yalnız kalmiyorum..
Ve her tatilden sonra mutlaka "iyi ki yalniz cikmisim" diyorum :)
Bence siz de bir adim atin. Hem kendiyle basbasa olunca insan kendiyle konusacak zaman buluyor. Daha iyi taniyip seviyor kendisini.
Bu konuyla ilgili gaz almak isterseniz de bana yazin :) daha once KK'dan birkac arkadas yazmisti ve sonra tek baslarina bilinmez bir ülkeye bilet alıp enn iyi tatilleri oldugunu soylemislerdi.

Eglenmek icin para olmasi şart tamam da illa coook paran olmasina ve illa yurtdisinda olmasina gerek yok hoş illa yurtdisinda eglenmeliyim baska yerde eglenemem dersen de bazi ulkelere gayet uygun fiyatli gidebilirsin biraz arastirarak cok zenginlik gerektiren brsey degil.

Evlenmeden once 16 yaşimdan sonraki her yilbasini disarda arkadaslarimla eglenerek, organizasyonlarda, farkli sehirlerde baya eglenerek vs gecirdim.
"Aşiri" param yoktu ve gayet egleniyorduk. :))))

Suan evliyim, eşim yilbasini kutlamayi ozellikle sevmedigi icin kutlama olayina pek girmeyiz, evdeydik misir patlagi filan yedik gecede uyudu. Hic kimseye özenmedim

Zayif, güzel, alimli olmak istiyorsan kendine bakacaksin herkese havadan düsmüyor. Zayif bakimli olmak icin de illa cok para gerekmiyor. Siz icinizde baya mutsuzsunuz herseyden once mevzu para degil yani.

Amma buyutuyoruz yilbasini. Bundan 5 sene once yabancı bi şehirde ailemden tüm sevdiklerinden uzak girmiştim yeni yıla. O zmn bile depresif moda girmedim. Sağlığımız yerindeyse gerisi bos.

filmdelisi .!.:

Şuan sadece temiz bir eve özeniyorum.
2 hasta ama tazmanya çocuk, 1 hasta kocayla başım belada.
Çocuklar zaten 1 haftadır ateşle yanıyor gecem gündüzüm yok, koca desen oraya buraya kusuyor, ahlaması inlemesi, parmağını oynatmaması bir kenara bir de iyileşmek adına bir halt yapmayıp sürekli söylenip küsmesi cinnet eşiğine getiriyor beni, dünyanın şeyini yapıyorum yiyen yok.
Anca ardında kalan pislikleri, onca saat uğraşlarımı düşünüyorum.
Bana hep temizlemek, arkalarını toplamak, onları iyi etmek için adeta can vermek kalıyor.
Dün gece de bu değişmedi, yarın da değişmeyecek.
Yine boşa uğraşlar, peşinde koşmalarla ömrümü tüketip bir köşede bayılacağım anı bekliyorum o kadar.
Ha bayılırsam, ayılınca kaldığım yerden devam, yok öyle ‘ay biraz oturayım’lar.
Offff temiz evi olanlar, çok şanslısınız be...

Genişletmek için tıkla...

Esyalarini mümkünse azalt, baya bir azalt
Kafan rahat eder en azindan
Ben yerde hali bile birakmadim yani kusmak serbest
Kücük cocugum üc yasina girecek ev baya temiz bu metodum sayesinde
Dolaplarda hersey, dökülse bile hemen toplaniyor
Bir tek mutfaga cözümüm yok
Eger esyan coksa bir düsün derim

yenGEnC .!.:

Tesekkur ederim :)
Aslinda zaman beni böyle yapti. Yillarca tatil planlari yaptim yaptim ekildim. En basta ailem. Mesela annem bir gun haberlerde izler heves ederdi birseye. Mesela rafting. Ya da guzel bir yer. "Bu yaz gidelim!" Diye. Hayatinda sehrinden ve köyünden baska yer gormemis bir cocuk olarak hemen heyecanlanir hevesle beklerdim. Ama yaz gelince annem çoktaaaaan unutmuş olurdu. Hic de gitmedik oralara.
Üniversite zamanında bir tur olurdu. Herkes hevesle "hadi gidelim" derdi. Sonra ben gaza gelir tura para öderdim,bir bakardim arkadasim "param yok,babam izin vermedi,sevgilim kizdi" vs diye beni son saniye satardi,yalniz giderdim.
Unide bir sevgilimle harika bir plan yapmistik. 23 nisan tatilinde nevsehir- mayis ayinda karadeniz turu falan diye. Sonra ondan ayrildik. Dusundum ki "ondan ayrildim diye neden bu guzel planı yapmayayim?" Ve ben tek gittim.
Mezun oldum, yillik izin zamani sevdigim güvendiğim bir kizla ortak plan yaptik. Ben iznimi aldim,cadir aldim falan. Kizi aradim iki gun once "yaaa haber veremedim kusura bakma babam anjiyo oldu" dedi(o saniye mi oldu,neden bana haber verilmedi ayri konu) Ben de ne yapayim? Kendim çıktım.
Boyle boyle...
Bu tatilim icin de....gecen ay filistinli,coooook tatli biriyle tanismistim. Cok da iyi anlastik. Harika yerlere goturdum onu,istanbula bayildi ve kendini o kadar iyi hissetti ki bana her cumlesinin basinda "israile gelmelisin" dedi. Arazi arabalari varmis,beni seve seve urdune de gotururmus falan. Atlari bile varmis :) Ben de heves ettim haliyle. "Havaalani sehrini-kudus'u falan kendim gezerim sonra onun sehrine gecerim. Hem guvenle filistini gezerim hem ürdun'ü" diye düşündüm.
Hatta o kadar heves ettim ki israil bolgesini anlatan tarihi icerikli bir roman falan aldim okudum.
Dun pegasus indirimini gorunce ona yazdim "su tarih uygun mu?" ,
"o tarihte (bana daha onceden bahsettiği) onemli sinavim var".
"Öncesinde geleyim mi?"
"Oncesinde calismam lazim"
"Sinavin bitince martta geleyim mi?"
"Sinavim bitince İtalya'ya gidecegiz arkadaslarla"
"ne zaman dönersiniz?"
"Bilmiyorum ki"
Şimdi ben ne diyim boylesine??
Aldim yine icinde kimseyi tanimadigim bir x ulkesine :) eminim ki harika zaman gecirecegim.
Insanlara guvenseydim ya da yanima birini arasaydim bugune kadar gezdigim sehirlerin ulkelerin 5te birini bile gezemezdim. Çünkü plan yaparken guzel ama aksiyona gecince üşeniyor bizim insanlar.
Ayrica yalniz gezmek coook guzel birsey. Kendimle basbasa olmayi seviyorum. Bana yalnizmisim gibi gelmiyor. Zaten her seferinde birileriyle tanisiyorum. Kamp yaptiysam mutlaka yan cadirdaki aileyle arkadaslik kuruyorum. Beni kahvaltiya cagiriyorlar,mangal raki falan ikram ediyorlar :) yurtdisindaysam zaten bir uygulamadan insanlarin evinde kaliyorum (para odemeden) onlarla arkadas oluyorum. Sehirde ya yolda birileriyle tanisiyorum (herkes haritalı turistleri sever),ya da yine ayni uygulamadan benim filistinli bebeyi gezdirdigim gibi beni gezdirecek insanlar buluyorum. Yine yalnız kalmiyorum..
Ve her tatilden sonra mutlaka "iyi ki yalniz cikmisim" diyorum :)
Bence siz de bir adim atin. Hem kendiyle basbasa olunca insan kendiyle konusacak zaman buluyor. Daha iyi taniyip seviyor kendisini.
Bu konuyla ilgili gaz almak isterseniz de bana yazin :) daha once KK'dan birkac arkadas yazmisti ve sonra tek baslarina bilinmez bir ülkeye bilet alıp enn iyi tatilleri oldugunu soylemislerdi.

Genişletmek için tıkla...

Çok tatlisin
Gerçektende hep öyle oluyor .
Bende gençken kimse izin vermezdi gezmeye ,evlendim .
Hep bir hevesle kocama anlatiyorum nerelere gidebiliriz ne görebiliriz diye oda sus pus .
80 yaşindaki dedeler gibi hiç birseye heyecanlanmiyor .
Belki birgün bende senin kapina gelirim sende bana ,ben almanyada yaşiyorum .
Vallaha ekmem !!!

Aslinda şartlar uygun ve maddi mümkünse
Yapmak istediğini yapamiyorsan ozaman insan daha bir değişik imreniyor .
Sanki bir hayal kirikliği yaşiyor.

Sağlık sorunları yaşarken sağlıklı insanlara,
Özlem çekerken, sevdikleri ile yakında yaşayan insanlara,
İş hayatımda zorluklarla boğuşurken, çalışmadan rahat yaşayan insanlara,
Evliliğimde sıkıntı yaşarken de mutlu evliliklere imreniyorum.

Hayatımda imrenme duygusunu yaşamadığım bir zaman dilimi ise hiç olmadı.
Hep bir yerden tırmaladım hatta bazen beş yerden aynı anda

Bugünümüze çok şükür.
İyi seneler..

cevremdeki herkes benim icin bunu soyluyor az cok duyuyorum. bazilari saka yollu yuzume de soyluyor hatta. “valla ne guzel paraya para demiyorsun, oohhh valla gezip duruyorsun, oohhh masallah bindigin arabaya bak, valla cok sanslisin sevgiline bak ailesine bak” bunlari cokk fazla duyuyorum. nefret ediyorum ben bu insanlardan.

cok klise olacak ama ben de mesela babamin normal bir memur olmasini ama belli calisma saatleri olmasini isterdim. dun kardesimle beraber babamla yemek yiyecegiz diye hazirlandik, babamin ameliyati cikti oturduk kendimiz yedik. sonra ben de ciktim. instagramimi gorenler eminim “yine hayvan gibi eglenmisler” demistir ama yemin ederim ki o ortamda olmak yerine babamla beraber evde televizyon izlemeyi secerdim.

dunyada 42 ulke gezdim hicbiri benim icin vaoovvv etkisi yaratmadi. cunku her seyahate cikisimda annemle tartisiriz oncesinde. moralim hep bozuk olur benim. yurt disina cikmadan once annemle babami telefondan engellemek zorunda kalirim yoksa burnumdan gelir. buna da kimse ozenmez bence.

sevgilimle cok iyi bir iliskimiz var, dunyada benim icin yaratilmis tek insan olduguna eminim. ama birbirimize bu kadar bagli olmamizin sebebi ikimizin de ailelerimizden uzaklasmis olmamiz. hayatta sirtini manevi anlamda yaslayacak bir ailen olmadigi zaman maalesef baska bir insani hayatinin tamami yapmak zorunda kaliyorsun. cok isterdim aslinda babama da aradigimda ulasabilmeyi, annemi her gun gorebilmeyi. ama o boslugu sevgilim doldurdu. onun boslugunu da ben.

saglik sorunlarim oldu. beyin tumoru, kanser. 3 kez kemik metastazi yasadim bacagimi kaybetme tehlikesi gecirdim. ama bunu cekip instagrama koymadim hic. sabah kan kustum aksam sevgilimle yemek yedik onu cektim. bu isler boyle maalesef.

bu forumda ilk kez kendimle ilgili bu kadar acik ve cesur yazdim. buraya takilma sebebim de bu aslinda kimse beni tanimadigi icin gercek duygularimi yazabiliyorum. kisacasi disaridan bakinca ozenilecek bir hayat yasiyorum ama iceride gercekten mutlu degilim. keske degistirmek elimde olsaydi sizinle degisebilseydik konu sahibi. (hastalik kisimlari haric, kimsenin yasamasini istemem)

yine de sukrediyorum. daha kotu durumda da olabilirdim, su an en azindan istedigim zaman mutlu olabiliyorum.

Abartmışsınızz bence.. Sonuçta ailenizin yanındasınız..
Zaten şu instagram denen saçma şeyi hiç sevmem. Nerde kendini beğenmiş çok takipçili mutluluk pozları açık seçik insan varsa kendilerini paylaşıp duruyorlar. Neymiş yani ben güzelim yani mutluyum.. mutluysan mutlusun kardeşim bize ne. Ve Ayrı etten Kendini sergileyip paylaşan insandan bu dünyada mutluluk olabilir ama Diğer dünyada asla. Çok sacma buluyorum bilmiyorum. Amaç ne yani.

nomunomuchua .!.:

Sağlık sorunları yaşarken sağlıklı insanlara,
Özlem çekerken, sevdikleri ile yakında yaşayan insanlara,
İş hayatımda zorluklarla boğuşurken, çalışmadan rahat yaşayan insanlara,
Evliliğimde sıkıntı yaşarken de mutlu evliliklere imreniyorum.

Hayatımda imrenme duygusunu yaşamadığım bir zaman dilimi ise hiç olmadı.
Hep bir yerden tırmaladım hatta bazen beş yerden aynı anda

Bugünümüze çok şükür.
İyi seneler..

Genişletmek için tıkla...

Konu dışı ama bebişe çok sevindim

Kimsenin imrenilecek bir hayati yok ki. Herkesin kendince bir sorunu var. Ben sosyal medyada story atanlari anlamiyorum. Kime ne gosterisi? Kime ne havasi? Anı olmadini isterse insan fotografi paylasmasina gerek yok ki. Hem bir arastirmaya gore insanlar en cok en mutsuz olduklari zamanda sosyal medyada vakit geciriyorlarmis. Bence dogru. Ben mutlu iken aklima ne paylasim yapmak ne de hesabima bakmak gelmiyor, anın tadini cikariyorum sadece.
Bir arkadasim nisanindaki herseyi paylasacagim diye o gunun tadini yasayamadi. En guzel gununde durmadan fotograf cektirip paylastiniz mi, kim begenmis falan diyip durdu. O guzelim gununu kim begendi merakiyla yasayamadi. O gunu bir kez yasanacakti ama kendi icin degil baskalari icin yasadigi icin o gununu kacirdi. Artik bir daha o gun de geri gelmeyecek. Peki keyfini cikardi mi? Hayir. Hic cikaramadi. Cicegim iyi cikti mi pastam da gorunsun, masamdaki susleri de kadraja alin diye her detayi dusunmekten hic keyfini cikaramadi. Nisanlisi da sadece fotograf cekinmek icin tutular dublor gibiydi.
Herkesin hayati cok da farkli degil. Kimin neyine imrendigini anlamadim.

sonanda .!.:

Hem bir arastirmaya gore insanlar en cok en mutsuz olduklari zamanda sosyal medyada vakit geciriyorlarmis.

Genişletmek için tıkla...

bu söz kesinlikle çok doğru.Mesela ben ne zaman mutsuzum bir derdim var okuyorum bazen de cevap yazıyorum tıpkı şu an olduğu gibi. Yoksa uğramak aklıma bile gelmiyor. Canım sıkılınca devamlı instada abuk subuk hikayelere falan bakıyorum vs.

insan mutlu olunca emin ol aklına bile gelmiyor sosyal medya. Bazı insanların ekmek kapısı o ayrı . Onlar hep orada .Onlar için mutlu olduklarını gösteren storyler yalan olabileceği gibi mutsuz olduklarını gösterenler de yalan olabilir.

Valla bence bunun sonu yok. Benim ailemin durumu ortalamanın üstüdür mesela, iki tane arabamız var, müstakil bahçeli bir evde yaşıyoruz ama mesela yakın arkadaşımın babası fabrika sahibi. Başka bir arkadaşımın durumu ise çok daha iyi, yalıda yaşıyor. Ama durumu ondan da iyiler var mesela. Bunun sonu yok. İnsan elindekiyle mutlu olmayı bilmeli.

Uzaktan tanıdığım bir kız var evli çocuklu. Eşiyle öyle güzel fotoğraflar paylaşıyor ki, uzaktan gören çok mutlu zanneder ama kız aldatıldi. Ayrılmak yerine, mutlu mesutmus gibi fotoğraf paylaşıyor eşiyle. Yatakları bile ayrıymış düşünün..

Orada yansıtılan çoğu şey gerçeği yansıtmıyor kısaca sosyal medyaya çok takılmayın

Oğlanı düşmeyen ateşten acile götürdük yani acilde girdik yeni yıla. Bana da sorsanız gözüm ne insta fenomeninin abd de girdiği yılbaşında ne de çılgınlar gibi eğlenen insanların gittiği eğlence mekanlarında.. Sadece oğlumu hastaneden çıkarıp sağ salim evimize gitmek istedim. Diyeceğim o ki bazen önemsemediğiniz anlar bir başkasının tek hayali olabılır

Bende ailemle geçirdim eşim çocuklarım birlikte oyunlar oynadık filmler izledik..aile en büyük nimettir sağlıktan sonra.
O gördüğünüz hayatlar belkide gerçekten çok güzel belkide gerçekten mutlu o insanlar..ne yapalım herkesin hayatta beklediği şeyler farklıdır o kişiyi gezmek mutlu ediyorsa sizide evde olmak mutlu edebilir. Elinizde olanlara bir bakın..başkalarının imrendiği hicmi birşeyiniz yok?
Sağlığınız? Eviniz? Aileniz? Benim konunuzu okumamla bile gördüğüm bu güzelliklere imrenen insanlar vardır değil mi?
Gerisini siz tamamlayın..

Offf yine birileri birilerine hasetlenmekle meşgul.keşke instagramı sadece “kendi an”larınızı paylaşmak için kullansanız inanın daha mutlu olursunuz.
Ayrıca instagramda mutluysa gerçek hayatta şöyle mutsuzdur böyle aldatılıyodur bla bla geyiği de baydı.

İnstagram amacına ulaşmış gözüküyor.

Benimde bi tanıdığım var 2 milyon takipcisi. Bu eskiden sevgili olup evlenen cocukları olan flan onlardan işte. Herkes imreniyor ne guzel hayatınız var diyor ama hiç oyle imrenilecek hayatları yok. Aldatıldıgı halde canım cicim. Ordaki resimler görüntüden ibaret sadece